Przesłanki wyznaczania sędziów do składu orzekającego Trybunału Konstytucyjnego i konsekwencje ich naruszenia

Abstrakt

W artykule sformułowano argumenty przeciwko nieograniczonej kompetencji Prezesa TK do wyznaczenia sędziów odo składu orzekającego. Kompetencja Prezesa powinna być interpretowana w sposób zawężający zgodnie z językowym brzmieniem przepisów ustawowych. Wykonując swoją kompetencję, Prezes TK musi bowiem przestrzegać zasady legalizm, niezawisłości wewnętrznej sędziów TK oraz zasady sprawności funkcjonowania samego TK. Krytykując praktykę Prezesa TK po 2016 r., w artykule sformułowano pogląd o względnej niezmienności składu orzekające TK. Zmiana może nastąpić bowiem tylko w okolicznościach wprost wskazanych w ustawie. Artykuł analizuje ponadto wypadki nadużycia kompetencji przez Prezesa TK oraz teoretyczne i dogmatyczne konsekwencje tego nadużycia. Obowiązujące przepisy nie przewidują żadnych środków prawnych przeciwdziałania tego rodzaju nadużyciom. Czynności Prezesa TK mogą być rozważane jako nieważne z teoretycznoprawnego punktu widzenia. Niemniej jednak wniosku takiego nie sposób sformułować na gruncie dogmatyki konstytucyjnej. Artykuł wyjaśnia ten dualizm i jego konsekwencje dla wyroków TK wydanych w składach wadliwie obsadzonych przez Prezesa TK. Preferowaną przez autora drogą sankcjonowania naruszeń dokonanych przez Prezesa TK, jest odpowiedzialność odszkodowawcza przewidziana w art. 77 ust. 1 Konstytucji.