Abstract
Maksymos z Tyru, wędrowny grecki retor żył w II wieku i był przedstawicielem Drugiej Sofistyki. Występował z deklamacjami popisowymi (konferencjami) w Atenach oraz za czasów cezara Kommodusa (180–192) w Rzymie. Zachowało się po nim ich czterdzieści i jedna na różne tematy. Jednym z nich jest miłość, której poświęcił aż cztery wystąpienia. Nie są one głębokie. Retor wynagradza to słuchaczom popisem krasomówczym, sięgając popisowo po wiele aluzji literackich i cytatów poetyckich głównie z Homera i Platona. W prezentowanej tu porównuje jej przedstawienie przez Sokratesa z obrazem miłości u Safony. Przekładu tej dialeksy dokonałem na podstawie wydania: Maximus Tyrius: Dissertationes, ed. M.B. Trapp, Stutgardiae et Lipsiae 1994.