Abstrakt
Meta-glottodidactic discourse is the area of academic discourse which enables one to develop and explicitly present general glottodidactic conceptions. This, however, is not a characteristic of didactic discourse concerned with foreign language teaching/learning and its optimization. It can be claimed that in their meta-glottodidactics discourse Polish language teaching specialists show their epistemological identity as scholars, which stems from their intellectual autonomy on the one hand and their glottodidactic community affiliation on the other. The present article talks about the discourse manifestations of Polish glottodidactics specialists’ intellectual autonomy, which are related to their epistemological choices and ways of justifying them. Given the lack of consensus about the basic epistemological issues within the glottodidactic community, scholars’ intellectual choices as well as their justifications can be varied and highly distinctive. In a qualitative comparative analysis of meta-glottodidactic discourse of two Polish glottodidactics specialists, the author of the article identifies the factors contributing to the diversity of Polish meta-glottodidactic discourse. She also attempts to explain why this particular type of discourse could encourage dialog within the Polish glottodidactic community, which might become a driving force behind the development of contemporary glottodidactics.
Bibliografia
Berthelet, M. (2011). La linguistique appliquée à l’enseignement des langues secondes aux États-Unis, en France et en Grande-Bretagne. Histoire, Épistémologie, Langage, 33/1, 83-97.
Chiss, J.-L. (2010). La didactique des langues : une théorie d’ensemble et des variables ? In D. Macaire, J.-P. Narcy-Combes, H. Portine (réd.), Interrogations épistémologiques en didactique des langues (pp. 37-45). Paris : Clé International.
Corder, S. P. (1967). On the significance of learners’ errors, IRAL, 5, 161-170.
Coste, D. (1986). Constitution et évolution des discours de la didactique du français langue étrangère, Études de linguistique appliquée, 61, 52-63.
Dabène, M. (1972). Le CRÉDIF en 1972. Le Français dans le Monde, 92, 8-13.
Dakowska, M. (1987). „Czym jest a czym nie jest teoria glottodydaktyczna”. Przegląd glottodydaktyczny, 8, 7-17.
Dakowska, M. (1994). Glottodydaktyka jako nauka. In B. Z. Kielar, L. Bartosiewicz (réd.), Polska szkoła lingwistyki stosowanej (pp. 65-79). Warszawa : Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego.
Dakowska, M. (2003). Current controversies in foreign language didactics. Warszawa : Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego.
Dakowska, M. (2014). O rozwoju dydaktyki języków obcych jako dyscypliny naukowej. Warszawa : Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego.
Davies, A. (1990). Obituary : Pit Corder. BAAL News Letter, 36, 33-35.
Galisson, R. (1986). Éloge de la Didactologie/Didactique des Langues et des Cultures (maternelles et étrangères) – D/DLC, Études de linguistique appliquée, 64, 97-110.
Galisson, R. (1989). Problématique de l’autonomie en didactique des langues, Langue française, 82, 95-115.
Germain, C. (2000). Didactique du français et épistémologie : de la nécessité d’expliciter ses présupposés. In M. Marquilló-Larruy (réd.), Questions d’épistémologie en didactique du français (langue maternelle, langue seconde, langue étrangère) (pp. 295-300). Poitier : Les Cahiers FORELL.
Germain, C. (2001). La didactique des langues : une autonomie en devenir. Le Français dans le Monde – Recherches et applications. Théories linguistiques et enseignement du français aux non francophones, 13-23.
Girard, D. (1972). Linguistique appliquée et didactique des langues. Paris : Armand Colin – Longman.
Grucza, F. (1978). Glottodydaktyka, jej zakres i problemy, Przegląd Glottodydaktyczny, 1, 29-44.
Grucza, F. (1983). Zagadnienia metalingwistyki. Lingwistyka – jej przedmiot, lingwistyka stosowana. Warszawa : PWN.
Halté, J.-F. (1992). La didactique du français. Paris : PUF.
Karpińska-Musiał, B., Orchowska, I. (2014). Świadomość przedmiotowa i epistemologiczna nauczyciela – refleksyjnego praktyka z perspektywy polskiej glottodydaktyki. Neofilolog, 43/1, 25-38.
Komorowska, H. (1982). Metody badań empirycznych w glottodydaktyce. Warszawa : PWN.
Komorowska, H. (1999). Metodyka nauczania języków obcych. Warszawa : WSiP. Kuhn, T. (1962). The Structure of Scientific Revolutions. Chicago : University of Chicago Press.
Maingueneau, D. (2004). Le discours littéraire. Paratopie et scène d’énonciation. Paris : Armand Colin.
Maingueneau, D., Cossutta, F. (1995). L’analyse des discours constituants. Langages, 117, 112-125. URL http://www.persee.fr/doc/lgge_0458-726x_1995_num_29_117_1709
Martinez, P. (1996). La didactique des langues étrangères. Paris : PUF.
Morin, É. (1990). Introduction à la pensée complexe. Paris : Seuil.
Niżegorodcew, A. (2009). Dwie tradycje badawcze w językoznawstwie stosowanym dotyczącym języka drugiego. Neofilolog, 34, 7-16.
Orchowska, I. (2013). De la communication spécialisée à l’intérieur de la communauté glottodidactique polonaise. Conceptualisation de l’objet de la discipline scientifique et de son interdisciplinarité. In E. Wąsikiewicz-Firlej, H. Lankiewicz (réd.), From classroom to workplace: advances in applied linguistics (pp. 189-206). Piła : Wydawnictwie PWSZ im. S. Staszica w Pile.
Orchowska, I. (2014). De l’autonomie scientifique de la didactologie des langues étrangères en Pologne. L’analyse comparative des conceptions de trois épistémologues contemporains polonais de la discipline. In J. I. Aguilar Río, C. Brudermann, M. Leclère (réd.), Complexité, diversité et spécificité : Pratiques didactiques en contexte (pp. 181-195). Paris : Université Sorbonne Nouvelle – Paris 3.
Orchowska, I. (2015a). O transferencji wiedzy naukowej i subiektywnych poglądów na temat kształcenia nauczycieli języków obcych na podstawie rezultatów metaanalizy artykułów opublikowanych na łamach czasopisma naukowego Neofilolog. Lingwistyka Stosowana, 12, 81-96.
Orchowska, I. (2015b). O usytuowaniu epistemologicznym polskiego dyskursu glottodydaktycznego na temat kształcenia nauczycieli języków obcych. Lingwistyka Stosowana, 14/3, 95-111.
Pfeiffer, W. (1977). Toward a theory of glottodidactics: some methodological remarks. Kwartalnik Neofilologiczny, XXIV, 2-3/1977, 361-369.
Puren, C. (2004). Quels modèles didactiques pour la conception de dispositifs d’enseignement/apprentissage en environnement numérique ?. Études de Linguistique appliquée, 134, 235-249.
Puren, C. (2014). Épistémologie de la didactique des langues. Quelques questions en suspens. In C. Troncy (réd.), Didactique du plurilinguisme. Approches plurielles des langues et des cultures.
Autour de Michel Candelier (pp. 423-434). Rennes : Presses Universitaires de Rennes. Raby, F., Narcy-Combes, J.-P. (2009). Prolégomènes : où en est la recherche sur la motivation en LVE et en L2 ? Lidil, 4, 5-16.
Wilczyńska, W. (2010). Obszary badawcze glottodydaktyki, Neofilolog, 34, 21-35.
Wilczyńska, W. (2015). Autonomia intelektualna neofilologa. O relacjach między teorią a praktyką i roli dialogu w zawodach językowych. Lingwistyka Stosowana, 15, 11-130.
Zabrocki, L. (1966). Językoznawcze podstawy metodyki języków obcych. Warszawa : PWN.
Zając, J. (2008). L’orientation anthropologique de la didactique des langues et ses implications interdisciplinaires. In K. Bogacki, B. Głowacka, D. Potocka (réd.), Interdisciplinary Perspectives in Foreign Language Teacher Education (pp. 147-160). Białystok : Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstosku.
Zając, J. (2011). L’interculturalité en classe de langue. In M. Sowa (réd.), L’interculturel en pratique (pp. 24-32). Lublin : Werset.
Zając, J. (2016). Kompetentny uczeń na lekcji języka obcego. Wyzwania dla glottodydaktyki mediacyjnej. Lublin : Werset.
BIBLIOGRAPHIE DU CORPUS
Dakowska, M. (2010). W poszukiwaniu wiedzy praktycznie użytecznej. O dojrzewaniu glottodydaktyki jako dziedziny akademickiej [fr. À la recherche du savoir pratiquement utile. De la maturation de la glottodidactique en tant que discipline académique], Neofilolog, 34, 9-19.
Zając, J. (2010). Glottodydaktyka w ujęciu epistemologicznym [fr. La glottodidactique dans la perspective de l’épistémologie générale], Neofilolog, 34, 37-48.
Licencja
- Autor oświadcza, że przysługują mu osobiste i majątkowe prawa autorskie do Utworu oraz że nie są one ograniczone w zakresie objętym niniejszą Umową, oraz że utwór jest dziełem oryginalnym i nie narusza majątkowych lub osobistych praw autorskich innych osób.
- Autor udziela Uniwersytetowi im. Adama Mickiewicza w Poznaniu niewyłącznej i nieodpłatnej licencji na korzystanie z Utworu bez ograniczeń terytorialnych i przez czas nieokreślony na następujących polach eksploatacji:
2.1. wytwarzanie określoną techniką egzemplarzy Utworu, w tym techniką drukarską, reprograficzną, zapisu magnetycznego oraz techniką cyfrową;
2.2. wprowadzanie do obrotu, użyczenie lub najem oryginału albo egzemplarzy Utworu;
2.3. publiczne wykonanie, wystawienie, wyświetlenie, odtworzenie oraz nadawanie i reemitowanie, a także publiczne udostępnianie Utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym;
2.4. włączenie Utworu w skład utworu zbiorowego;
2.5. wprowadzanie Utworu w postacie elektronicznej na platformy elektroniczne lub inne wprowadzanie Utworu w postaci elektronicznej do Internetu, Intranetu, Extranetu lub innej sieci;
2.6. rozpowszechnianie Utworu w postaci elektronicznej w Internecie, Intranecie, Extranetu lub innej sieci, w pracy zbiorowej jak również samodzielnie;
2.7. udostępnianie Utworu w wersji elektronicznej w taki sposób, by każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym, w szczególności za pośrednictwem Internetu, Intranetu, Extranetu lin innej sieci;
2.8. udostępnianie Utworu zgodnie z wzorcem licencji Attribution-NonCommercial-ShareAlike 4.0 International (CC BY-NC-SA 4.0) lub innej wersji językowej tej licencji lub którejkolwiek późniejszej wersji tej licencji, opublikowanej przez organizację Creative Commons. - Autor zezwala Uniwersytetowi im. Adama Mickiewicza w Poznaniu na:
3.1. nieodpłatne korzystanie i rozporządzanie prawami do opracowań Utworu i tymi opracowaniami.
3.2. wysyłanie metadanych Utworu oraz Utworu do komercyjnych i niekomercyjnych baz danych indeksujących czasopisma. - Autor upoważnia i zobowiązuje Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu do udzielania osobom trzecim dalszych licencji (sublicencji) do Utworu oraz do innych materiałów, w tym utworów zależnych lub opracowań zawierających lub powstałych w oparciu o Utwór, przy czym postanowienia takich sublicencji będą tożsame z wzorcem licencji Attribution-NonCommercial-ShareAlike 4.0 International (CC BY-NC-SA 4.0) lub innej wersji językowej tej licencji lub którejkolwiek późniejszej wersji tej licencji, opublikowanej przez organizację Creative Commons Tym samym uprawnia wszystkich zainteresowanych do korzystania z utworu wyłącznie w celach niekomercyjnych pod następującymi warunkami:
4.1. uznanie autorstwa czyli obowiązek podania wraz z rozpowszechnionym utworem informacji, o autorstwie tytule, źródle (odnośniki do oryginalnego utworu, doi) oraz samej licencji;
4.2. na tych samych warunkach, wolno rozpowszechniać utwory zależne jedynie na licencji identycznej to tej, na jakiej udostępniono utwór oryginalny. - Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu jest zobowiązany do:
5.1. udostępniania Utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym bez ograniczeń technicznych;
5.2. poprawnego informowania osób, którym Utwór będzie udostępniany o udzielonych im sublicencjach w sposób umożliwiający odbiorcom zapoznanie się z nimi.
Pozostałe postanowienia
- Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu zachowuje prawo do czasopisma jako całości (układ, forma graficzna, tytuł, projekt okładki, logo itp.).