Słowa kluczowe
film review
phatic function
metonymy
deliberative dimension of the film review
trustworthiness relation
Jak cytować
Abstrakt
The present paper deals with the discursive construction of persuasiveness in media language. Based on eighty reviews of two French comedies Intouchables (2011) and Qu’est-ce qu’on a fait au Bon Dieu ? (2014), different components of the genre ‘film review’ – relatively little explored until recently – are established in the light of two operations of metonymy exploring the rhetorical argument from community. As the operations mentioned contribute to influencing the addressees’ will and decisions, they perform the phatic function linked to the rhetoric principle of movere and delectare. Accordingly, it is important to notice that the persuasive strategies reflect some methods used in advertising discourse, especially with regard to indirect means of interpretation, values and emotions, which become starting points for the deliberative dimension of the film review. These parameters permit to reduce the information verification process by applying colloquial expressions, directive speech acts, collocative pronouns and generic quantifiers, since they stem from the trustworthiness relation connected with the peripheral route of persuasive influence.
Bibliografia
Amossy, R. (2008). Argumentation et Analyse du discours : perspectives théoriques et découpage disciplinaires.
Argumentation et Analyse du Discours, 1. DOI: 10.4000/aad.200
Amossy, R. (2012). L’argumentation dans le discours. Nouvelle présentation (3e éd.). Paris : Armand Colin.
Amossy, R. (2015). Quelle vocation empirique pour l’argumentation dans le discours ? Argumentation et Analyse du Discours, 15. DOI.org/10.4000/aad.2059
Baud, D. (2003). Analyse de genre : la critique de cinéma dans la presse quotidienne britannique. Asp, 39-40, pp. 37-45. DOI: 10.4000/asp.1282
Bonhomme, M., & Pahud, S. (2013). Un renouveau actuel de la rhétorique publicitaire ? Semen. Revue de sémio-linguistique des textes et discours, 36. Retrieved from http://semen.revues.org/9633
Breton, P. (2008). Convaincre sans manipuler. Apprendre à argumenter. Paris : La Découverte.
Brin, C., Charron, J., & Bonville, J. de (2004).
Charaudeau, P. (2005). Les médias et l’information. L’impossible transparence du discours. Bruxelles : De Boeck.
Charaudeau, P. (2008). L’argumentation dans une problématique d’influence. Argumentation et Analyse du Discours, 1. DOI: 10.4000/aad.193
Charaudeau, P., & Maingueneau, D. (2002). Dictionnaire d’analyse du discours. Paris : Seuil.
Doury, M., & Plantin, Ch. (2015). Une approche langagière et interactionnelle de l’argumentation. Argumentation et Analyse du Discours, 15. DOI: 10.4000/aad.2006
Graff, R., & Winn, W. (2006). Presencing “communionˮ in Chaim Perelman’s New Rhetoric. Philosophy and Rhetoric, 39 (1), pp. 45-71.
Grize, J.-B. (2004). Le point de vue de la logique naturelle : démontrer, prouver, argumenter. In M. Doury, S. Moirand (éds), L’Argumentation aujourd’hui. Positions théoriques en confrontation (pp. 33-44). Paris : Presses Sorbonne Nouvelle.
Jacobs, S. (2015). Les principes pragmatiques de communication dans l’argumentation. Argumentation et Analyse du Discours, 15. DOI: 10.4000/aad.2078
Kerbrat-Orecchioni, C. (1980). L’énonciation de la subjectivité dans la langue. Paris : Armand Colin.
Kerbrat-Orecchioni, C. (2016). Axiologisation des termes affectifs et affectivisation des termes axiologiques : le cas des débats présidentiels. In A. Krzyżanowska & K. Wołowska (éds), Les émotions et les valeurs dans la communication II. Entrer dans l’univers du discours (pp. 17-38). Frankfurt am Main : Peter Lang Edition.
Kövecses, Z. (2011). Język, umysł, kultura. Praktyczne wprowadzenie, trad. A. Kowalcze-Pawlik, M. Buchta. Kraków : Universitas [Oeuvre originale publiée 2006].
Lugrin, G. (2006). Généricité et intertextualité dans le discours publicitaire de presse écrite. Bern : Peter Lang.
Maingueneau, D. (2007). Genres de discours et modes de généricité. Le Français aujourd’hui, 4 (27). DOI: 10.3917/lfa.159.0029
Micheli, R. (2012). Les visées de l’argumentation et leurs corrélats langagiers : une approche discursive. Argumentation et Analyse du Discours, 9. DOI: 10.4000/aad.1406
Perelman, Ch. (2000). L’empire rhétorique. Rhétorique et argumentation. Paris : J. Vrin.
Petty, R. E., & Cacioppo, J. T. (1986). Communication and persuasion: central and peripheral routes to attitude change (Springer series in social psychology). New York : Springer-Verlag.
Pietrzak, M. (2014). Recenzja i felieton na tle przemian prasy polskiej. Kilka uwag z ewolucji gatunku. In I. Jaros et al. (éds), Rozprawy Komisji Językowej ŁT<, t. LX (pp. 251–262). Łódź : Łódzkie Towarzystwo Naukowe.
Plantin, Ch. (2011). Les bonnes raisons des émotions. Principes et méthode pour l’étude du discours émotionné. Berne : Peter Lang.
Rieffel, R. (2006). L’évolution du positionnement intellectuel de la critique culturelle. Quaderni, 60, pp. 55-64. DOI: 10.3406/quad.2006.2059
Robrieux, J. J. (2000). Rhétorique et argumentation. Paris : Nathan.
Stöckl, H. (2015). Mediolingwistyka. O statusie i metodach (nadal) konstytuującej się dziedziny badawczej, trad. A. Błaszczak. tekst i dyskurs – text und diskurs, 8, pp. 37–61 [Oeuvre originale publiée 2012].
Wolny-Zmorzyński, K., Kaliszewski, A., Snopek, J., & Furman, W. (2014). Prasowe gatunki dziennikarskie. Warszawa : Wydawnictwo Poltex.
Licencja
- Autor oświadcza, że przysługują mu osobiste i majątkowe prawa autorskie do Utworu oraz że nie są one ograniczone w zakresie objętym niniejszą Umową, oraz że utwór jest dziełem oryginalnym i nie narusza majątkowych lub osobistych praw autorskich innych osób.
- Autor udziela Uniwersytetowi im. Adama Mickiewicza w Poznaniu niewyłącznej i nieodpłatnej licencji na korzystanie z Utworu bez ograniczeń terytorialnych i przez czas nieokreślony na następujących polach eksploatacji:
2.1. wytwarzanie określoną techniką egzemplarzy Utworu, w tym techniką drukarską, reprograficzną, zapisu magnetycznego oraz techniką cyfrową;
2.2. wprowadzanie do obrotu, użyczenie lub najem oryginału albo egzemplarzy Utworu;
2.3. publiczne wykonanie, wystawienie, wyświetlenie, odtworzenie oraz nadawanie i reemitowanie, a także publiczne udostępnianie Utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym;
2.4. włączenie Utworu w skład utworu zbiorowego;
2.5. wprowadzanie Utworu w postacie elektronicznej na platformy elektroniczne lub inne wprowadzanie Utworu w postaci elektronicznej do Internetu, Intranetu, Extranetu lub innej sieci;
2.6. rozpowszechnianie Utworu w postaci elektronicznej w Internecie, Intranecie, Extranetu lub innej sieci, w pracy zbiorowej jak również samodzielnie;
2.7. udostępnianie Utworu w wersji elektronicznej w taki sposób, by każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym, w szczególności za pośrednictwem Internetu, Intranetu, Extranetu lin innej sieci;
2.8. udostępnianie Utworu zgodnie z wzorcem licencji Attribution-NonCommercial-ShareAlike 4.0 International (CC BY-NC-SA 4.0) lub innej wersji językowej tej licencji lub którejkolwiek późniejszej wersji tej licencji, opublikowanej przez organizację Creative Commons. - Autor zezwala Uniwersytetowi im. Adama Mickiewicza w Poznaniu na:
3.1. nieodpłatne korzystanie i rozporządzanie prawami do opracowań Utworu i tymi opracowaniami.
3.2. wysyłanie metadanych Utworu oraz Utworu do komercyjnych i niekomercyjnych baz danych indeksujących czasopisma. - Autor upoważnia i zobowiązuje Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu do udzielania osobom trzecim dalszych licencji (sublicencji) do Utworu oraz do innych materiałów, w tym utworów zależnych lub opracowań zawierających lub powstałych w oparciu o Utwór, przy czym postanowienia takich sublicencji będą tożsame z wzorcem licencji Attribution-NonCommercial-ShareAlike 4.0 International (CC BY-NC-SA 4.0) lub innej wersji językowej tej licencji lub którejkolwiek późniejszej wersji tej licencji, opublikowanej przez organizację Creative Commons Tym samym uprawnia wszystkich zainteresowanych do korzystania z utworu wyłącznie w celach niekomercyjnych pod następującymi warunkami:
4.1. uznanie autorstwa czyli obowiązek podania wraz z rozpowszechnionym utworem informacji, o autorstwie tytule, źródle (odnośniki do oryginalnego utworu, doi) oraz samej licencji;
4.2. na tych samych warunkach, wolno rozpowszechniać utwory zależne jedynie na licencji identycznej to tej, na jakiej udostępniono utwór oryginalny. - Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu jest zobowiązany do:
5.1. udostępniania Utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym bez ograniczeń technicznych;
5.2. poprawnego informowania osób, którym Utwór będzie udostępniany o udzielonych im sublicencjach w sposób umożliwiający odbiorcom zapoznanie się z nimi.
Pozostałe postanowienia
- Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu zachowuje prawo do czasopisma jako całości (układ, forma graficzna, tytuł, projekt okładki, logo itp.).