Abstrakt
The paper describes the linguistic paradox from a semantic point of view, in particular the mechanisms involved in paradox neutralization in a context. The theoretical and methodological perspective of the study, linked to the current stemming from French structural semantics, lays a particular emphasis on mutual relations between the analyzed elements, though considered in a micro- and macrosemantic context. Special attention is paid to basic types of paradox neutralization: semantic dissimulation (as to time, optics and point of view) and semantic assimilation, as well as tropical interpretation of a string, more exactly – metaphoric, hyperbolic and ironical.Bibliografia
Allemann, B. (1978). De l’ironie en tant que principe littéraire. Poétique, 36, 385-398.
Baudelaire, C. (1995). Les Paradis artificiels. Paris : Bookking International.
BIBLE (LA). (1996 (éd.)). Villiers-le-Bel : Alliance Biblique Universelle.
Carel, M., & Ducrot, O. (1999). Le problème du paradoxe dans une sémantique argumentative. Langue française, 123, 6-26.
Ducrot, O. (1984). Esquisse d’une théorie polyphonique de l’énonciation. Dans Le Dire et le Dit (pp. 173-233). Paris : Minuit.
Ducrot, O., & Schaeffer, J.-M. (1995). Nouveau dictionnaire encyclopédique des sciences du langage. Paris : Seuil.
Duhamel, G. (1945). Chronique des Pasquier. Paris : Mercure de France.
Eco, U. (1985). Lector in fabula : le rôle du lecteur. Paris : Grasset.
Flaubert, G. (1964). Le Dictionnaire des idées reçues. Dans OEuvres complètes (Vol. 2). Paris : Seuil.
Fontanier, P. (1968). Les figures du discours. Paris : Flammarion.
Godart-Wendling, B. (1996). « Je mens » : histoires sémantique et logique d’un paradoxe. Dans R. Landheer, & P. J. Smith, Le paradoxe en linguistique et en littérature (pp. 17-38). Genève : Droz.
GROUPE μ. (1978). Ironique et iconique. Poétique, 36, 427-44.
GROUPE μ. (1970). Rhétorique générale. Paris : Seuil.
Hugo, V. (1957). Les contemplations. Paris : Garnier.
Hugo, V. (1963). Les Travailleurs de la mer. Dans Romans (Vol. 3). Paris : Seuil.
Jarry, A. (1972). Ubu roi (préface). Dans OEuvres complètes. Paris : Gallimard.
Kerbrat-Orecchioni, C. (1976). Problématique de l’isotopie. Linguistique et sémiologie, I, 11-33.
Kerbrat-Orecchioni, C. (1978). Ironie comme trope. Poétique, 36, 108-127.
Kerbrat-Orecchioni, C. (1984). Antonymie et argumentation : la contradiction. Pratiques , 43, 46-59.
Kerbrat-Orecchioni, C. (1986). L’Implicite. Paris : Armand Colin.
Kerbrat-Orecchioni, C. (2002). Hyperbole. Dans P. Charaudeau, & D. Maingueneau, Dictionnaire d’analyse du discours (pp. 295-297). Paris : Seuil.
Laclos de, C. (1960). Les Liaisons dangereuses. Lausanne : Rencontre.
Lakoff, G. (1972). Hedges : a study in meaning criteria and the logic of fuzzy concepts. C.L.S., 8, 183-228.
Landheer, R. (1996). Le paradoxe : un mécanisme de bascule. Dans R. Landheer, & P. J. Smith, Le paradoxe en linguistique et en littérature (pp. 91-116). Genève : Droz.
La Rochefoucauld (1963). Maximes et pensées. Lausanne : Rencontre.
Le Guern, M. (1973). La sémantique de la métaphore et de la métonymie. Paris : Larousse.
Morier, H. (1961). Dictionnaire de poétique et de rhétorique. Paris : PUF.
Mounier, E. (1953). Malraux, Camus, Sartre, Bernanos, L’espoir des désespérés. Paris : Seuil.
Obaldia de, R. (2001). Théâtre complet. Paris : Grasset.
Rastier, F. (1987). Sémantique interprétative. Paris : PUF.
Rastier, F. (1994). Tropes et sémantique linguistique. Langue française, 101, 80-101.
Rastier, F. (2001). Arts et sciences du texte. Paris : PUF.
Sperber, D., & Wilson, D. (1978). Les ironies comme mentions. Poétique, 36, 399-412.
Tuţescu, M. (1996). Paradoxe, univers de croyance et pertinence argumentative. Dans R. Landheer, & P. J. Smith, Le paradoxe en linguistique et en littérature (pp. 75-90). Genève : Droz.
Vossius, G.-J. (1643 / 1978). Rhétorique de l’ironie (Document). Poétique, 36, 495-508.
Wołowska, K. (2004). Ce serait être fou de ne pas être fou : sur les mécanismes de l’actualisation et de la neutralisation du paradoxe dans le discours. Dans K. Bogacki, & T. Giermak-Zielińska (Ed.), La linguistique romane en Pologne : millésime 2004 (pp. 135-142). Łask : Leksem.
Wołowska, K. (2005). Métaphore et paradoxe : l’interprétation tropique comme procédé de neutralisation discursive des oppositions sémantiques. Dans K. Bogacki, & A. Dutka-Mańkowska (Ed.), Les relations sémantiques dans le lexique et dans le discours (pp. 327-334). Warszawa.
Wołowska, K. (2006). La relation de coordination syntaxique comme réalisation du rapport de jonction sémique dans les paradoxes. Lubelskie Materiały Neofilologiczne, 29/30, 57-76.
Wołowska, K. (2008). Le paradoxe en langue et en discours. Paris : L’Harmattan.
Licencja
- Autor oświadcza, że przysługują mu osobiste i majątkowe prawa autorskie do Utworu oraz że nie są one ograniczone w zakresie objętym niniejszą Umową, oraz że utwór jest dziełem oryginalnym i nie narusza majątkowych lub osobistych praw autorskich innych osób.
- Autor udziela Uniwersytetowi im. Adama Mickiewicza w Poznaniu niewyłącznej i nieodpłatnej licencji na korzystanie z Utworu bez ograniczeń terytorialnych i przez czas nieokreślony na następujących polach eksploatacji:
2.1. wytwarzanie określoną techniką egzemplarzy Utworu, w tym techniką drukarską, reprograficzną, zapisu magnetycznego oraz techniką cyfrową;
2.2. wprowadzanie do obrotu, użyczenie lub najem oryginału albo egzemplarzy Utworu;
2.3. publiczne wykonanie, wystawienie, wyświetlenie, odtworzenie oraz nadawanie i reemitowanie, a także publiczne udostępnianie Utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym;
2.4. włączenie Utworu w skład utworu zbiorowego;
2.5. wprowadzanie Utworu w postacie elektronicznej na platformy elektroniczne lub inne wprowadzanie Utworu w postaci elektronicznej do Internetu, Intranetu, Extranetu lub innej sieci;
2.6. rozpowszechnianie Utworu w postaci elektronicznej w Internecie, Intranecie, Extranetu lub innej sieci, w pracy zbiorowej jak również samodzielnie;
2.7. udostępnianie Utworu w wersji elektronicznej w taki sposób, by każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym, w szczególności za pośrednictwem Internetu, Intranetu, Extranetu lin innej sieci;
2.8. udostępnianie Utworu zgodnie z wzorcem licencji Attribution-NonCommercial-ShareAlike 4.0 International (CC BY-NC-SA 4.0) lub innej wersji językowej tej licencji lub którejkolwiek późniejszej wersji tej licencji, opublikowanej przez organizację Creative Commons. - Autor zezwala Uniwersytetowi im. Adama Mickiewicza w Poznaniu na:
3.1. nieodpłatne korzystanie i rozporządzanie prawami do opracowań Utworu i tymi opracowaniami.
3.2. wysyłanie metadanych Utworu oraz Utworu do komercyjnych i niekomercyjnych baz danych indeksujących czasopisma. - Autor upoważnia i zobowiązuje Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu do udzielania osobom trzecim dalszych licencji (sublicencji) do Utworu oraz do innych materiałów, w tym utworów zależnych lub opracowań zawierających lub powstałych w oparciu o Utwór, przy czym postanowienia takich sublicencji będą tożsame z wzorcem licencji Attribution-NonCommercial-ShareAlike 4.0 International (CC BY-NC-SA 4.0) lub innej wersji językowej tej licencji lub którejkolwiek późniejszej wersji tej licencji, opublikowanej przez organizację Creative Commons Tym samym uprawnia wszystkich zainteresowanych do korzystania z utworu wyłącznie w celach niekomercyjnych pod następującymi warunkami:
4.1. uznanie autorstwa czyli obowiązek podania wraz z rozpowszechnionym utworem informacji, o autorstwie tytule, źródle (odnośniki do oryginalnego utworu, doi) oraz samej licencji;
4.2. na tych samych warunkach, wolno rozpowszechniać utwory zależne jedynie na licencji identycznej to tej, na jakiej udostępniono utwór oryginalny. - Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu jest zobowiązany do:
5.1. udostępniania Utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym bez ograniczeń technicznych;
5.2. poprawnego informowania osób, którym Utwór będzie udostępniany o udzielonych im sublicencjach w sposób umożliwiający odbiorcom zapoznanie się z nimi.
Pozostałe postanowienia
- Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu zachowuje prawo do czasopisma jako całości (układ, forma graficzna, tytuł, projekt okładki, logo itp.).