Słowa kluczowe
personal deixis
impersonal and non-personal forms
pragmatic strategies
Jak cytować
Abstrakt
This article focuses on the grammatical elements that pragmatically reinforce the objectivity of Spanish scientific-academic discourse, and more specifically, on the use or omission of personal brands. To this end, a series of final degree projects, written in the Spanish language by Polish university students, are examined with the aim of verifying the discursive competence of inexperienced authors in the use of different strategies aimed at granting objectivity to the scientific text and the possible problems. originated by pragmatic-grammatical interferences between the Polish and Spanish languages.
Bibliografia
Aikhenvald, A.Y. (2004). Evidentiality. Oxford: Oxford University Press. DOI: https://doi.org/10.1093/oso/9780199263882.001.0001
Beaugrande, de R.A. & Dressler, W.U. (1990). Wstęp do lingwistyki tekstu. Warszawa: PWN.
Bravo, D. (1999). ¿Imagen positiva vs. Imagen negativa. Pragmática sociocultural y componentes de face. Oralia. Análisis del discurso oral, 2, 155-184. DOI: https://doi.org/10.25115/oralia.v2i.8533
Cassany, D. (2007). Afilar el lapicero. Guía de redacción para profesionales. Barcelona: Anagrama.
Delbecque, N. & Goethals, P. (2001). Personas del discurso y ‘despersonalización’. In G. Vázquez (ed.), Guía didáctica del discurso académico escrito. ¿Cómo se escribe una monografía? (pp. 67-80). Madrid: Edinumen.
Ducrot, O. (1986). El decir y lo dicho: polifonía de la enunciación. Barcelona: Paidós.
Duszak, A. (1997). Cross cultural academic communication: a discourse community view. In A. Duszak (ed.), Culture and Styles of Academic Discourse (pp. 11-40). Berlin-New York: De Gruyter. DOI: https://doi.org/10.1515/9783110821048.11
Eco, U. (2010). Cómo se hace una tesis: técnicas y procedimientos de estudio, investigación y escritura. Barcelona: Editorial Gedisa.
González Ruiz, R., Izquierdo Alegría, D. & Loureda Lamas Ó. (2016). La evidencialidad en español: teoría y descripción. Frankfurt a.M.-Madrid: Vervuert Verlagsgesellschaft. DOI: https://doi.org/10.31819/9783954878710
Grzmil-Tylutki, H. (2011). Francuska lingwistyczna teoria dyskursu. Kraków: Universitas.
Hernández Sacristán, C. (1995). Deixis social y cortesía en textos científicos: un estudio contrastivo. Verba, 22, 477-500.
Komorowska, A. (2016). Pragmática del discurso electoral y el uso de nosotros. In J. Górnikiewicz, B. Marczuk & I. Piechnik (eds.), Études sur le texte dédiées à Halina Grzmil-Tylutki (pp. 121-134). Kraków: Biblioteka Jagiellońska.
Lenz, R. (1925). La oración y sus partes: estudios de gramática general y castellana. Madrid: Centro de Estudios Históricos.
Llácer Llorca, E.V. & Ballesteros Roselló, F.J. (2012). El lenguaje científico, la divulgación científica y el riesgo de las pseudociencias. Quaderns de filología. Estudis lingü.stics, 17, 51-67.
Martín Zorraquino, M.A. (2019). Reflexiones sobre la evidencialidad en español actual. In A. Briz Gómez, M.J. Martínez Alcalde, N. Mendizábal de la Cruz, M. Fuertes Gutiérrez, J.L. Blas Arroyo & M. Porcar Miralles (eds.), Estudio lingü.sticos en homenaje a Emilio Ridruejo (pp. 895-906). Valencia: Universidad de Valencia = Universitat de València.
Müller, G.E. (2021). El discurso científico-académico. In O. Loureda & A. Schrott (eds.), Manual de lingüistica del hablar (pp. 677-698). Berlin-Boston: De Gruyter. DOI: https://doi.org/10.1515/9783110335224-034
Negroni García, M.M. (2016). Polifonía, evidencialidad y descalificación del discurso ajeno. Acerca del significado evidencial de la negación metadiscursiva y de los marcadores de descalificación. Letras de Hoje: Estudos e debates de assuntos de lingü.stica, literatura e língua portuguesa, 51, 1, 7-16. DOI: https://doi.org/10.15448/1984-7726.2016.1.23851
Pastor Cesteros, S. (2023). Español académico como LE/L2. New York: Routledge. DOI: https://doi.org/10.4324/9780429455162
Real Academia Española, Asociación de Academias de la Lengua Española (2009). Nueva gramática de la lengua espanola. Madrid: Espasa.
Schiffrin, D. (2011). Definiciones de discurso. CPU-e, Revista de Investigación Educativa, 13. https://www.uv.mx/cpue/num13/practica/completos/Schiffrin-Definiciones%20de%20discurso.pdf. DOI: https://doi.org/10.25009/cpue.v0i13.43
Searle, J. (1969/1986), Actos de habla: ensayo de filosofía del lenguaje. Madrid: Cátedra.
Strawson, P. (1973 [1950]). Sobre el referir. In T. Moro Simpson (comp.): Semántica filosófica: problemas y discusiones (pp. 57-86). Buenos Aires: Siglo Veintiuno.
Van Dijk, T.A. (1988). Texto y contexto. Semántica y pragmática del discurso. Madrid: Cátedra.
Wicherek, M. (2021). El gerundio en el lenguaje jurídico español y su posible traducción al polaco. In I. Piechnik & M. Wicherek (eds.), Langues romanes non standard (pp. 480-504). Kraków: Uniwersytet Jagielloński-Biblioteka Jagiellońska.
Licencja
Prawa autorskie (c) 2025 Agata Komorowska
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Na tych samych warunkach 4.0 Międzynarodowe.
- Autor oświadcza, że przysługują mu osobiste i majątkowe prawa autorskie do Utworu oraz że nie są one ograniczone w zakresie objętym niniejszą Umową, oraz że utwór jest dziełem oryginalnym i nie narusza majątkowych lub osobistych praw autorskich innych osób.
- Autor udziela Uniwersytetowi im. Adama Mickiewicza w Poznaniu niewyłącznej i nieodpłatnej licencji na korzystanie z Utworu bez ograniczeń terytorialnych i przez czas nieokreślony na następujących polach eksploatacji:
2.1. wytwarzanie określoną techniką egzemplarzy Utworu, w tym techniką drukarską, reprograficzną, zapisu magnetycznego oraz techniką cyfrową;
2.2. wprowadzanie do obrotu, użyczenie lub najem oryginału albo egzemplarzy Utworu;
2.3. publiczne wykonanie, wystawienie, wyświetlenie, odtworzenie oraz nadawanie i reemitowanie, a także publiczne udostępnianie Utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym;
2.4. włączenie Utworu w skład utworu zbiorowego;
2.5. wprowadzanie Utworu w postacie elektronicznej na platformy elektroniczne lub inne wprowadzanie Utworu w postaci elektronicznej do Internetu, Intranetu, Extranetu lub innej sieci;
2.6. rozpowszechnianie Utworu w postaci elektronicznej w Internecie, Intranecie, Extranetu lub innej sieci, w pracy zbiorowej jak również samodzielnie;
2.7. udostępnianie Utworu w wersji elektronicznej w taki sposób, by każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym, w szczególności za pośrednictwem Internetu, Intranetu, Extranetu lin innej sieci;
2.8. udostępnianie Utworu zgodnie z wzorcem licencji Attribution-NonCommercial-ShareAlike 4.0 International (CC BY-NC-SA 4.0) lub innej wersji językowej tej licencji lub którejkolwiek późniejszej wersji tej licencji, opublikowanej przez organizację Creative Commons. - Autor zezwala Uniwersytetowi im. Adama Mickiewicza w Poznaniu na:
3.1. nieodpłatne korzystanie i rozporządzanie prawami do opracowań Utworu i tymi opracowaniami.
3.2. wysyłanie metadanych Utworu oraz Utworu do komercyjnych i niekomercyjnych baz danych indeksujących czasopisma. - Autor upoważnia i zobowiązuje Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu do udzielania osobom trzecim dalszych licencji (sublicencji) do Utworu oraz do innych materiałów, w tym utworów zależnych lub opracowań zawierających lub powstałych w oparciu o Utwór, przy czym postanowienia takich sublicencji będą tożsame z wzorcem licencji Attribution-NonCommercial-ShareAlike 4.0 International (CC BY-NC-SA 4.0) lub innej wersji językowej tej licencji lub którejkolwiek późniejszej wersji tej licencji, opublikowanej przez organizację Creative Commons Tym samym uprawnia wszystkich zainteresowanych do korzystania z utworu wyłącznie w celach niekomercyjnych pod następującymi warunkami:
4.1. uznanie autorstwa czyli obowiązek podania wraz z rozpowszechnionym utworem informacji, o autorstwie tytule, źródle (odnośniki do oryginalnego utworu, doi) oraz samej licencji;
4.2. na tych samych warunkach, wolno rozpowszechniać utwory zależne jedynie na licencji identycznej to tej, na jakiej udostępniono utwór oryginalny. - Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu jest zobowiązany do:
5.1. udostępniania Utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym bez ograniczeń technicznych;
5.2. poprawnego informowania osób, którym Utwór będzie udostępniany o udzielonych im sublicencjach w sposób umożliwiający odbiorcom zapoznanie się z nimi.
Pozostałe postanowienia
- Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu zachowuje prawo do czasopisma jako całości (układ, forma graficzna, tytuł, projekt okładki, logo itp.).