Słowa kluczowe
authentic material
teaching
rhetoric
Jak cytować
Abstrakt
The aim of the present article is to shed the light on educational aspects which can be obtained by the exploration of an authentic, advertising material. The analysis attempts to demonstrate how communicative and linguistic characteristics, argumentative patterns, rhetorical figures and cultural aspects, which constitute the complex structure which is advertising message, convey values, stereotypes, social and linguistic tendencies. All of the above are conceived in order to complete the goals of persuasion. For the teacher, it is a rich, authentic and precious resource which gives the student the opportunity to extend his abilities and skills, to face and approach a new, linguistic and cultural context.
Bibliografia
Arcangeli, M. (2008). Il linguaggio pubblicitario. Roma: Carocci.
Balboni, P.E. (2002). Le sfide di Babele. Torino: UTET.
Begotti, P. (2008). Dalla pubblicità alle canzoni: didattizzare materiale autentico per insegnare l’italiano a stranieri. Rivista ITALS, XVI, 33-50. Retrieved from: http://www.provincia.bz.it/cultura/download/Articolo_2_Begotti.pdf.
Begotti, P. (2010). Didattizzazione di materiali autentici e analisi dei manuali di italiano per stranieri. Laboratorio ITALS. Università Ca’ Foscari di Venezia. Retrieved from: http://www.itals.it/sites/default/files/Filim_didattizzazione_analisi_teoria.pdf.
Benucci, A. (2007). Lingue straniere e pubblicità: pubblicità televisiva e insegnamento dell’italia no. In M. Cardona (ed.), Vedere per capire e parlare (pp. 107-136). Torino: UTET Università.
Berruto, G. (1987). Sociologia dell’italiano contemporaneo. Roma: Carocci.
Bonvino, E. (2004). I materiali didattici per l’insegnamento dell’italiano L2: criteri di selezione. Pisa: ICON.
Caiazzo, L., Liotto, M.R., Morlicchio, E. (2005). La pubblicità anima la didattica. In C. Lavinio (ed.), Educazione linguistica e educazione letteraria. Intersezioni e interazioni (pp. 106-115). Milano: FrancoAngeli.
Capozzi, M.R. (2008). La comunicazione pubblicitaria: aspetti linguistici, sociali e culturali. Milano: FrancoAngeli.
Cardona, G.R. (1974). La lingua della pubblicità. Ravenna: Longo.
Dardano, M. (2003). Il linguaggio dei giornali: il registro pubblicitario. In M. Baldini (ed.), Le fantaparole. Il linguaggio della pubblicità (pp. 199-206). Roma: Armando Editore.
Desideri, P. (ed.) (1996). La pubblicità tra lingua e icona. Ancona: Humana Editrice.
Dogana, F. (1991). Iconismi verbali nel messaggio della pubblicità. In L. Satta (ed.), Il linguaggio della pubblicità (p. 23-43). Milano: Mursia.
Ghelli, S. (2014). Lo spot pubblicitario nell’apprendimento della “Cultura Italia”. Voices in Italian Americana, vol. 25, I, 3-17.
Harrich, K. (2011). Il notiziario ovvero l’importanza dell’uso di materiali autentici nell’insegnamento-apprendimento linguistico. Italiano LinguaDue, II, 321-335.
Hymes, D. (1974). Foundations in Sociolinguistics: An Ethnographic Approach. Philadelphia: University of Pennsylvania Press.
Lavinio, C. (1997). La pubblicità nella didattica. In G.L. Quartu (ed.), Crescere con la pubblicità. Didattica e comunicazione pubblicitaria. Cagliari: Artigianarte.
Magagnoli, S. (2013). Carosello, ovvero l’educazione al consumo. Parma economica, 3, 32-38.
Mauroni, E. (2001). Imparare l’italiano L2 con le canzoni. Un contributo didattico. Italiano LinguaDue, I, 397-438.
Migliorini, B. (1963). Lingua Contemporanea. Firenze: Sansoni.
Mollica, A. (1979). A Tiger in Your Tank: Advertisements in the Language Classroom. The Canadian
Modern Language Review / La Revue Canadienne des Langues Vivantes, 35, 4, 691-473.
Morrow, K. (1977). Authentic texts and ESP. In S. Holden (ed.), English for specific purposes. London: Modern English Publications.
Pavan, E. (2011). Saper osservare la pubblicità come documento interculturale. Revista De Italianística, 21-22, 123-148.
Pittèri, D. (2003). Pubblicità. In A. Abruzzese (ed.), Lessico della comunicazione (pp. 468-474). Roma: Meltemi.
Rossi, F. (2011). Pubblicità e lingua. In R. Simone (ed.), Enciclopedia dell’italiano, vol. II (pp. 1187-1188). Roma: Istituto della Enciclopedia Italiana.
Salerno, S. (2014). Il linguaggio pubblicitario fra persuasione e retorica. H-ermes. Journal of Communication, II, 59-80.
Santipolo, M. (2014). L’impiego dei materiali autentici per lo sviluppo della competenza sociolinguistica: riflessioni teoriche e spunti operativi. Cultura e comunicazione, V, 5, 15-22.
Sobrero, A.A. (1993). Lingue speciali. In A.A. Sobrero (ed.), Introduzione all’italiano contemporaneo, vol. II (pp. 237-277). Bari: Laterza.
Spinelli, B. (2005). L’utilizzo di materiali autentici nell’insegnamento dell’italiano come LS. In La formazione di base del docente di italiano (pp. 133-147). Roma: Bonacci.
Vassallo, M.L. (2006). L’ippogrifo didattico: il fascino del materiale autentico. Bollettino Itals, 14.
Retrieved from: https://www.itals.it/l’ippogrifo-didattico-il-fascino-del-materiale-autentico.
Wallace, C. (1992). Reading. Oxford: Oxford University Press.
Wilkins, D.A. (1975). A communicative Approach to Syllabus Construction in Adult Language
Learning. In A.J. van Essen, J.P. Menting (eds.), The context of Foreign Language Learning (pp. 173-179). Assen: Van Gorcum.
Wilkins, D.A. (1976). Notional syllabuses. Oxford: Oxford University Press.
Załęska, M. (2014). Retoryka i glottodydaktyka. Perswazja na zajęciach z języka włoskiego. Język Obcy w Szkole, 3, 35-39. Retrieved from: http://jows.pl/sites/default/files/zaleska.pdf.
Materiali audiovisivi
Carosello Bialetti, serie Sembra facile, episodio “Telequiz” (1958), http://bit.ly/Bialetti-telequiz.
Spot Findus, serie Gustose sorprese (2014), http://bit.ly/Findus-gustose-sorprese.
Spot IKEA Italia, serie Basta poco per cambiare (2012), http://bit.ly/IKEA-basta-poco-per-cambiare.
Spot IKEA Polska, serie Dom to frajda (2013), http://bit.ly/IKEA-dom-to-frajda.
Licencja
- Autor oświadcza, że przysługują mu osobiste i majątkowe prawa autorskie do Utworu oraz że nie są one ograniczone w zakresie objętym niniejszą Umową, oraz że utwór jest dziełem oryginalnym i nie narusza majątkowych lub osobistych praw autorskich innych osób.
- Autor udziela Uniwersytetowi im. Adama Mickiewicza w Poznaniu niewyłącznej i nieodpłatnej licencji na korzystanie z Utworu bez ograniczeń terytorialnych i przez czas nieokreślony na następujących polach eksploatacji:
2.1. wytwarzanie określoną techniką egzemplarzy Utworu, w tym techniką drukarską, reprograficzną, zapisu magnetycznego oraz techniką cyfrową;
2.2. wprowadzanie do obrotu, użyczenie lub najem oryginału albo egzemplarzy Utworu;
2.3. publiczne wykonanie, wystawienie, wyświetlenie, odtworzenie oraz nadawanie i reemitowanie, a także publiczne udostępnianie Utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym;
2.4. włączenie Utworu w skład utworu zbiorowego;
2.5. wprowadzanie Utworu w postacie elektronicznej na platformy elektroniczne lub inne wprowadzanie Utworu w postaci elektronicznej do Internetu, Intranetu, Extranetu lub innej sieci;
2.6. rozpowszechnianie Utworu w postaci elektronicznej w Internecie, Intranecie, Extranetu lub innej sieci, w pracy zbiorowej jak również samodzielnie;
2.7. udostępnianie Utworu w wersji elektronicznej w taki sposób, by każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym, w szczególności za pośrednictwem Internetu, Intranetu, Extranetu lin innej sieci;
2.8. udostępnianie Utworu zgodnie z wzorcem licencji Attribution-NonCommercial-ShareAlike 4.0 International (CC BY-NC-SA 4.0) lub innej wersji językowej tej licencji lub którejkolwiek późniejszej wersji tej licencji, opublikowanej przez organizację Creative Commons. - Autor zezwala Uniwersytetowi im. Adama Mickiewicza w Poznaniu na:
3.1. nieodpłatne korzystanie i rozporządzanie prawami do opracowań Utworu i tymi opracowaniami.
3.2. wysyłanie metadanych Utworu oraz Utworu do komercyjnych i niekomercyjnych baz danych indeksujących czasopisma. - Autor upoważnia i zobowiązuje Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu do udzielania osobom trzecim dalszych licencji (sublicencji) do Utworu oraz do innych materiałów, w tym utworów zależnych lub opracowań zawierających lub powstałych w oparciu o Utwór, przy czym postanowienia takich sublicencji będą tożsame z wzorcem licencji Attribution-NonCommercial-ShareAlike 4.0 International (CC BY-NC-SA 4.0) lub innej wersji językowej tej licencji lub którejkolwiek późniejszej wersji tej licencji, opublikowanej przez organizację Creative Commons Tym samym uprawnia wszystkich zainteresowanych do korzystania z utworu wyłącznie w celach niekomercyjnych pod następującymi warunkami:
4.1. uznanie autorstwa czyli obowiązek podania wraz z rozpowszechnionym utworem informacji, o autorstwie tytule, źródle (odnośniki do oryginalnego utworu, doi) oraz samej licencji;
4.2. na tych samych warunkach, wolno rozpowszechniać utwory zależne jedynie na licencji identycznej to tej, na jakiej udostępniono utwór oryginalny. - Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu jest zobowiązany do:
5.1. udostępniania Utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym bez ograniczeń technicznych;
5.2. poprawnego informowania osób, którym Utwór będzie udostępniany o udzielonych im sublicencjach w sposób umożliwiający odbiorcom zapoznanie się z nimi.
Pozostałe postanowienia
- Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu zachowuje prawo do czasopisma jako całości (układ, forma graficzna, tytuł, projekt okładki, logo itp.).