Abstrakt
The aim of this paper is to show the deep relationship between the second marriage as a juridical and political problem in France in 1560 and the critical method of the « juridical humanism » used by Le Caron, based on the desacralization of the Roman law (by using philosophical and historical references) and the glorification of the French language and civilization. In that extent, the Commentaire sur l’edict des secondes nopces (1560) may be seen as an exercise of « illustration » of the French juridical language (refering to the literary context of the marriage) and praise of the king of France (paterfamilias and lawgiver).Bibliografia
Buron, E. (2001). Le Caron (Louis, dit Charondas). Dans M. Simonin (dir.), Dictionnaire des lettres françaises. Le XVIe siècle (pp. 706-707). Paris : Fayard et Librairie Générale Française.
Carbasse, J.-M. (2003). Le roi législateur : théorie et pratique. Droits, 38, 3-19.
Céard, J. (1991). Les formes du commentaire. Dans R. Aulotte (dir.). Précis de littérature française du XVIe siècle (pp. 177-192). Paris : PUF.
Foisil, M. (1977). La loi et le monarque absolu selon les Pandectes ou Digestes du droit français de Charondas Le Caron (XVIe s.). Dans La formazione storica del diritto moderno in Europa (t. I, pp. 221-236). Florence : L.S. Olschki.
Garnier, B. (1999). Pour une poétique de la traduction. L’Hécube d’Euripide en France de la traduction humaniste à la tragédie classique. Paris : L’Harmattan.
Gaudemet, J. (1987). Le Mariage en Occident : les moeurs et le droit. Paris : Éd. du Cerf.
Gilmore, M.P. (1941). Argument from Roman Law in Political Thought, 1200-1600. Cambridge : Harvard University Press.
Kelley, D.R. (1970). Foundations of Modern Historical Scholarship : Language, Law and History in the French Renaissance. New York – Londres : Columbia University Press.
Lazard, M. (1985). Images littéraires de la femme à la Renaissance. Paris : PUF.
Le Caron, L. (1560). Commentaire sur l’edict des secondes Nopces. Paris : L. Breyer, 1560 (rééd. Lyon, B. Rigaud, 1573).
Le Caron, L. (1986). Dialogues [1556], éd. J.A. Buhlmann et D. Gilman. Genève : Droz.
Leyte, G. (2004). Charondas et le droit français. Droits, 39, 17-33.
Maclean, I. (1999). The Renaissance Notion of Woman. A study in the fortunes of scholasticism and médical science in European intellectual life [1980]. Cambridge : Cambridge University Press.
Martel, M.-Th. de, (éd.) (1991). Catalogue des actes de François II : 1559-1560. Paris : Éd. du CNRS.
Moreau, H. (1997). Médée à la Renaissance. Textuel, 33, 33-47.
Roelker, N.L. (1996). One king, one faith : The Parlement of Paris and the religious reformations of the sixteenth century. Berkeley – Los Angeles – London : University of California Press.
Rousselet-Pimont, A. (2005). Le chancelier et la loi au XVIe siècle. D’après l’oeuvre d’Antoine Duprat, de Guillaume Poyet et de Michel de L’Hospital. Paris : De Boccard.
Simonin, M. (1984). La disgrâce d’« Amadis ». Studi francesi, 82, 1-35.
Villey, M. (2003). La formation de la pensée juridique moderne. Paris : Presses Universitaires de France.
Licencja
- Autor oświadcza, że przysługują mu osobiste i majątkowe prawa autorskie do Utworu oraz że nie są one ograniczone w zakresie objętym niniejszą Umową, oraz że utwór jest dziełem oryginalnym i nie narusza majątkowych lub osobistych praw autorskich innych osób.
- Autor udziela Uniwersytetowi im. Adama Mickiewicza w Poznaniu niewyłącznej i nieodpłatnej licencji na korzystanie z Utworu bez ograniczeń terytorialnych i przez czas nieokreślony na następujących polach eksploatacji:
2.1. wytwarzanie określoną techniką egzemplarzy Utworu, w tym techniką drukarską, reprograficzną, zapisu magnetycznego oraz techniką cyfrową;
2.2. wprowadzanie do obrotu, użyczenie lub najem oryginału albo egzemplarzy Utworu;
2.3. publiczne wykonanie, wystawienie, wyświetlenie, odtworzenie oraz nadawanie i reemitowanie, a także publiczne udostępnianie Utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym;
2.4. włączenie Utworu w skład utworu zbiorowego;
2.5. wprowadzanie Utworu w postacie elektronicznej na platformy elektroniczne lub inne wprowadzanie Utworu w postaci elektronicznej do Internetu, Intranetu, Extranetu lub innej sieci;
2.6. rozpowszechnianie Utworu w postaci elektronicznej w Internecie, Intranecie, Extranetu lub innej sieci, w pracy zbiorowej jak również samodzielnie;
2.7. udostępnianie Utworu w wersji elektronicznej w taki sposób, by każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym, w szczególności za pośrednictwem Internetu, Intranetu, Extranetu lin innej sieci;
2.8. udostępnianie Utworu zgodnie z wzorcem licencji Attribution-NonCommercial-ShareAlike 4.0 International (CC BY-NC-SA 4.0) lub innej wersji językowej tej licencji lub którejkolwiek późniejszej wersji tej licencji, opublikowanej przez organizację Creative Commons. - Autor zezwala Uniwersytetowi im. Adama Mickiewicza w Poznaniu na:
3.1. nieodpłatne korzystanie i rozporządzanie prawami do opracowań Utworu i tymi opracowaniami.
3.2. wysyłanie metadanych Utworu oraz Utworu do komercyjnych i niekomercyjnych baz danych indeksujących czasopisma. - Autor upoważnia i zobowiązuje Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu do udzielania osobom trzecim dalszych licencji (sublicencji) do Utworu oraz do innych materiałów, w tym utworów zależnych lub opracowań zawierających lub powstałych w oparciu o Utwór, przy czym postanowienia takich sublicencji będą tożsame z wzorcem licencji Attribution-NonCommercial-ShareAlike 4.0 International (CC BY-NC-SA 4.0) lub innej wersji językowej tej licencji lub którejkolwiek późniejszej wersji tej licencji, opublikowanej przez organizację Creative Commons Tym samym uprawnia wszystkich zainteresowanych do korzystania z utworu wyłącznie w celach niekomercyjnych pod następującymi warunkami:
4.1. uznanie autorstwa czyli obowiązek podania wraz z rozpowszechnionym utworem informacji, o autorstwie tytule, źródle (odnośniki do oryginalnego utworu, doi) oraz samej licencji;
4.2. na tych samych warunkach, wolno rozpowszechniać utwory zależne jedynie na licencji identycznej to tej, na jakiej udostępniono utwór oryginalny. - Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu jest zobowiązany do:
5.1. udostępniania Utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym bez ograniczeń technicznych;
5.2. poprawnego informowania osób, którym Utwór będzie udostępniany o udzielonych im sublicencjach w sposób umożliwiający odbiorcom zapoznanie się z nimi.
Pozostałe postanowienia
- Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu zachowuje prawo do czasopisma jako całości (układ, forma graficzna, tytuł, projekt okładki, logo itp.).