Abstrakt
This paper considers French ecclesiastical rhetoric in the Romantic era, focusing on Lacordaire’s and Lamennais’ contrasting views on the role of eloquence in religious discourse. It argues that Lacordaire, despite employing secular language in his Conférences remains a classicist religious orator, whereas Lammenais expresses his deep distrust of the spoken word and condemns eloquence, turning to letters and political discourse. The comparison of the two concepts can be seen as an exemplification of the transition from littérature-discours to littérature-texte, a general phenomenon in the French Romantic literature as described by Alain Vaillant.Bibliografia
BÉNICHOU, PAUL (2004). Les romantismes français. T. 1. Paris : Quarto.
BOWMAN, FRANK PAUL (1980). Le discours de la chaire à l’époque romantique. Genève : Droz.
CARRILHO, MANUEL MARIA (1999). Au-delà du langage. La seconde sophistique et la rhétorique chrétienne. In M. Meyer (eds.), Histoire de la rhétorique des Grecs à nos jours (pp. 73-82), Paris : Le livre de poche.
DIAZ, JOSÉ-LUIS (2007). L’écrivain imaginaire. Scénographies auctoriales à l’époque romantique. Paris : Honoré Champion.
FAVRE, JULIEN (1906). Lacordaire orateur. Paris : Poussielgue Librairie.
FOISSET, JOSEPH THÉOPHILE (1870). La vie du révérend père Lacordaire. T. 1. Paris : Librairie Jacques Lecoffre.
GUILHAUMOU, JACQUES (2002). La rhétorique des porte-paroles (1789-1792). In E. Négrel, J. P. Sermain (eds.), Une expérience rhétorique, l’éloquence de la révolution (pp. 221-239). Oxford : Voltaire University Foundation.
HUGO, VICTOR (2000). Le Dernier Jour d’un Condamné. Paris : Folio.
LABOURET, GUILHEM (2009). Les mutations du discours religieux au XIXe siècle, Romantisme, 144, 39-53.
LACORDAIRE, HENRI-DOMINIQUE (1853). Conférences de Notre Dame. T. 1. Paris : Sagnier et Bray.
LAMENNAIS, FÉLICITÉ DE (1837). Œuvres complètes. T. 6. Paris : Daubrée et Cailleux.
LAMENNAIS, FÉLICITÉ DE (1846). Esquisse d’une philosophie. T. 3. Paris : Pagnerre Editeur.
LAMENNAIS, FÉLICITÉ DE (1879). Paroles d’un croyant. Paris : Librairie de la Bibliothèque Nationale.
MARTIN, ISABELLE (2002). « Usage de la dramaturgie racinienne dans l’Essai sur l’Éloquence de la Chaire de l’abbé Maury ». Dix-septième siècle, 214, 127-136.
MAURY, JEAN-SIFREIN (1828). Essai sur l’éloquence de la chaire. Paris : Gayet Libraire.
SAINTE-BEUVE, CHARLES-AUGUSTIN (1849). Causeries du lundi. T. 1. Paris : Garnier Frères.
SUKIENNICKA, MARTA (2015). « Essai sur l’art oratoire » de Joseph Droz : entre le naturalisme antirhétorique et l’éloquence romantique. Orbis linguarum, 41, 335-344.
Licencja
- Autor oświadcza, że przysługują mu osobiste i majątkowe prawa autorskie do Utworu oraz że nie są one ograniczone w zakresie objętym niniejszą Umową, oraz że utwór jest dziełem oryginalnym i nie narusza majątkowych lub osobistych praw autorskich innych osób.
- Autor udziela Uniwersytetowi im. Adama Mickiewicza w Poznaniu niewyłącznej i nieodpłatnej licencji na korzystanie z Utworu bez ograniczeń terytorialnych i przez czas nieokreślony na następujących polach eksploatacji:
2.1. wytwarzanie określoną techniką egzemplarzy Utworu, w tym techniką drukarską, reprograficzną, zapisu magnetycznego oraz techniką cyfrową;
2.2. wprowadzanie do obrotu, użyczenie lub najem oryginału albo egzemplarzy Utworu;
2.3. publiczne wykonanie, wystawienie, wyświetlenie, odtworzenie oraz nadawanie i reemitowanie, a także publiczne udostępnianie Utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym;
2.4. włączenie Utworu w skład utworu zbiorowego;
2.5. wprowadzanie Utworu w postacie elektronicznej na platformy elektroniczne lub inne wprowadzanie Utworu w postaci elektronicznej do Internetu, Intranetu, Extranetu lub innej sieci;
2.6. rozpowszechnianie Utworu w postaci elektronicznej w Internecie, Intranecie, Extranetu lub innej sieci, w pracy zbiorowej jak również samodzielnie;
2.7. udostępnianie Utworu w wersji elektronicznej w taki sposób, by każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym, w szczególności za pośrednictwem Internetu, Intranetu, Extranetu lin innej sieci;
2.8. udostępnianie Utworu zgodnie z wzorcem licencji Attribution-NonCommercial-ShareAlike 4.0 International (CC BY-NC-SA 4.0) lub innej wersji językowej tej licencji lub którejkolwiek późniejszej wersji tej licencji, opublikowanej przez organizację Creative Commons. - Autor zezwala Uniwersytetowi im. Adama Mickiewicza w Poznaniu na:
3.1. nieodpłatne korzystanie i rozporządzanie prawami do opracowań Utworu i tymi opracowaniami.
3.2. wysyłanie metadanych Utworu oraz Utworu do komercyjnych i niekomercyjnych baz danych indeksujących czasopisma. - Autor upoważnia i zobowiązuje Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu do udzielania osobom trzecim dalszych licencji (sublicencji) do Utworu oraz do innych materiałów, w tym utworów zależnych lub opracowań zawierających lub powstałych w oparciu o Utwór, przy czym postanowienia takich sublicencji będą tożsame z wzorcem licencji Attribution-NonCommercial-ShareAlike 4.0 International (CC BY-NC-SA 4.0) lub innej wersji językowej tej licencji lub którejkolwiek późniejszej wersji tej licencji, opublikowanej przez organizację Creative Commons Tym samym uprawnia wszystkich zainteresowanych do korzystania z utworu wyłącznie w celach niekomercyjnych pod następującymi warunkami:
4.1. uznanie autorstwa czyli obowiązek podania wraz z rozpowszechnionym utworem informacji, o autorstwie tytule, źródle (odnośniki do oryginalnego utworu, doi) oraz samej licencji;
4.2. na tych samych warunkach, wolno rozpowszechniać utwory zależne jedynie na licencji identycznej to tej, na jakiej udostępniono utwór oryginalny. - Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu jest zobowiązany do:
5.1. udostępniania Utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym bez ograniczeń technicznych;
5.2. poprawnego informowania osób, którym Utwór będzie udostępniany o udzielonych im sublicencjach w sposób umożliwiający odbiorcom zapoznanie się z nimi.
Pozostałe postanowienia
- Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu zachowuje prawo do czasopisma jako całości (układ, forma graficzna, tytuł, projekt okładki, logo itp.).