Abstrakt
Viktor Astafyev was an outstanding Russian writer and a representative of ”village prose”. In his oeuvre, along with works on the question of “man and nature”, we may find numerous important works concerning the subject of war. Astafyev fought in WWII, which left him with some unhealed wounds. In his novels about this 'Great Patriotic War', the dominating pacifist humanism triggered the first depiction of German soldiers through the prism of Christian mercy in Russian literature. The attempt to analyze the novel The Cursed and the Slain is very relevant in light of our present reality, full of news of new military conflicts, including that in eastern Ukraine.Bibliografia
Азадовский К., Переписка из двух углов империи, [w:] źródło elektroniczne: http://magazines.russ.ru/voplit/2003/5/azadov.html (23.09.2015).
Астафьев В., Нет мне ответа... Эпистолярный дневник 1952-2001, сост. и пред. Г. Сапронов, Иркутск 2009, [w:] źródło elektroniczne: http://bookz.ru/authors/ astaf_ev-viktor/net-mne-_760/1-net-mne-_760.html (23.09.2015).
Астафьев В.П., Письма о войне, правде о ней и цене Победы, [w:] źródło elektroniczne: http://lazarev35.webtm.ru/?p=786 (23.09.2015).
Астафьев В., Прокляты и убиты, Москва 2007.
Астафьев В.П., Собрание сочинений в 15 томах, т. 8, Красноярск 1997.
Басинский П., Контуженная муза. О Викторе Астафьеве, [w:] źródło elektroniczne: http://www.rp-net.ru/book/premia/2009/basinskiy.php?sphrase_id=76445 (23.009.2015).
Большакова А.Ю., Русская деревенская проза ХХ века: код прочтения, Шумен 2002.
Курбатов В.Я., Жизнь на миру, В. П. Астафьев, [w:] tegoż, Собрание сочинений в 6-и т., т. 8, Москва 1991.
Лейдерман Н., Парадоксы коммунального сознания. (О романе В. Астафьева „Прокляты и убиты”), „Урал” 1994, № 2–3.
Щедрина Н., У нее был свой Астафьев, „День и ночь”, №2, 2014 [w:] źródło elektroniczne: http://magazines.russ.ru/din/2014/2/18sch-pr.html (22.09.2015).
Тарасов А., Антисоветское. Как травили Виктора Астафьева, „Новая газета”, Москва, 5 октября 2009, № 110, [w:] źródło elektroniczne: http://www.solovki.ca/ writers_023/023_03.php (22.09.2015).
Supa W., Biblia a współczesna proza rosyjska, Białystok 2006.
Skotnicka-Maj A., Model prozy „innej” w literaturze rosyjskiej po 1985 roku, Wrocław 2001.
Wawrzyńczak A., Naród i państwo w twórczości pisarzy rosyjskich nurtu „wiejskiego”, Kraków 2005.
Wołodźko-Butkiewicz A., Od pieriestrojki do laboratoriów netliteratury. Przemiany we współczesnej prozie rosyjskiej, Warszawa 2004.
Licencja
PRACE PUBLIKOWANE W CZASOPIŚMIE DOSTĘPNE SĄ NA LICENCJI CREATIVE COMMONS:
Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Na tych samych warunkach 4.0 Międzynarodowe.
Autorzy tekstów przyjętych do publikacji w czasopiśmie „Studia Rossica Posnaniensia” są zobowiązani do wypełnienia, podpisania i odesłania na adres redakcji umowy o udzielenie nieodpłatnej licencji do utworów, z zobowiązaniem do udzielania sublicencji Creative Commons.
Zgodnie z umową, autorzy tekstów opublikowanych w czasopiśmie “Studia Rossica Posnaniensia” udzielają Uniwersytetowi im. Adama Mickiewicza w Poznaniu niewyłącznej i nieodpłatnej licencji oraz zezwalają na użycie sublicencji Attribution-NonCommercial-ShareAlike 4.0 International (CC BY-NC-SA 4.0).
Autorzy zachowują prawa do dalszego, swobodnego rozporządzania utworem.
Autorzy, którzy wykorzystują w swoim tekście cudze utwory (np. ilustracje, fotografie) proszeni są o dostarczenie do redakcji czasopisma zgody na publikację.
Użytkownicy internetu uprawnieni są do korzystania z utworów opublikowanych po 2015 roku “Studia Rossica Posnaniensia” tylko w celach niekomercyjnych, pod następującymi warunkami:
https://creativecommons.org/licenses/by-nc-sa/4.0/
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu zachowuje prawo do czasopisma jako całości (układ, forma graficzna, tytuł, projekt okładki, logo itp.).