W jakiego Boga (nie) wierzą transhumaniści?

Abstrakt

Celem niniejszego artykułu jest zbadanie, w jakim zakresie refleksja autorów zaliczanych do transhumanizmu odnosi się do zagadnienia istnienia Boga. Metodą analizy porównawczej wybranej literatury zbadane zostaną zarówno te nurty transhumanizmu, które usiłują pogodzić jego postulaty z zastanymi formami religii, jak i te, które explicite wykluczają wiarę w istnienie Boga. Idea Siły wyższej może się w nich pojawiać jako autonomiczna siła kierująca rozwojem wszechświata. Atrybuty boskie bywają też przypisywane post-człowiekowi w jego uzyskanym – dzięki postępowi technicznemu – nieśmiertelnym istnieniu i wolności od wszelkich ograniczeń. Quasi-boskie cechy ma także Superinteligencja – samoświadoma, niepodzielnie rządząca oraz napełniająca sobą wszystko technologiczna Siła Wyższa. Z dokonanych analiz można wyprowadzić wniosek, że problemem jest tu wykrzywiony obraz Boga jako konkurenta człowieka w osiąganiu doskonałości. Nie ulega wątpliwości, że szczególnie w zsekularyzowanych społeczeństwach Zachodu, myśl transhumanistyczna zdaje się rzeczywiście wypełniać lukę pozostałą po odrzuceniu Boga i religii.