Sakrament małżeństwa. Znak tego, co niewidzialne, choć realne
PDF (Język Polski)

Schlagworte

miłość
sakrament małżeństwa
afirmacja osoby
życie prowadzone przez wiarę

Zitationsvorschlag

Bohdanowicz, A. (2011). Sakrament małżeństwa. Znak tego, co niewidzialne, choć realne. Teologia I Moralność, 6(1(9), 41–50. https://doi.org/10.14746/tim.2011.9.1.3

Abstract

Sakramentalna transformacja miłości małżeńskiej nie eliminuje fizycznej relacje między małżonkami, która jest źródłem satysfakcji i szczęścia dla nich, ale przemienia ją w wymiarze duchowym. Małżonkowie mogą nauczyć się kochać, jednak tylko wtedy, gdy uda im się nawiązać intymną więź z Chrystusem. Podstawowym elementem jest afirmacja miłości ukochanej osobie i oferując jej własne zaufanie. Osoba kochająca prawdziwie w miłości nie szuka samozadowolenia, ale ma na celu dobrobyt współmałżonka. Taka postawa powoduje, że ich życie jest prowadzone w głębokiej wierze.

https://doi.org/10.14746/tim.2011.9.1.3
PDF (Język Polski)

Literaturhinweise

„Das Gelöbnis der Treue wird auch Christus gegenüber vollzogen”, D. von Hildebrand, Die Ehe, St. Ottilien 1983.

Benedykt XVI, Encyklika Deus caritas est, Rzym 2005.

Bohdanowicz A., Sakramentalne przeobrażenie miłości małżeńskiej na podstawie myśli fenomenologicznej Dietricha von Hildebranda, „Studia Gnesnensia” XVI 2002.

Grzegorz Wielki, Homilia 22, 5n, w: Eucharystia pierwszych chrześcijan. Ojcowie Kościoła nauczają o Eucharystii, (red. M. Starowieyski), Kraków 1997.

Hildebrand D., Das Wesen der Liebe, Gesammelte Werke, Bd. III, Regensburg 1971.

Hildebrand D., Man and Woman, Manchester 1992.

Hildebrand D., Marriage: The Mystery of Faithful Love, Sophia Institute Press. Manchester NH 1991.

Jan Paweł II, Adhortacja Familiaris consortio, Rzym 1981.

Jan Paweł II, Adhortacja Familiaris consortio, Rzym 1981.

Jan Paweł II, Encyklika Veritatis splendor, Rzym 1993.

Sales M., Eucharystia źródłem i istotą życia chrześcijańskiego, „Communio”, kol. 1 (1986).

Styczeń T., Szostek A., Uwagi o istocie moralności, „Roczniki Filozoficzne” 22 (1974) z. 2.

Tuwim J., Poezje, Warszawa 1956.