Słowa kluczowe
ochrona środowiska
antropocentryzm
biocentryzm
odpowiedzialność za przyrodę
Jak cytować
Abstrakt
W artykule przedstawiono dwie postawy człowieka wobec przyrody: postawę egoistyczną i postawę odpowiedzialności. Postawa egoistyczna prowadzi do traktowania przyrody jako przedmiotu służącego do zaspokajania potrzeb człowieka, a ochrona środowiska wynika z lęku człowieka przed zniszczeniem biosfery i w konsekwencji człowieka. Postawa odpowiedzialności charakteryzuje się podmiotowym traktowaniem przyrody. W tym przypadku chroni się środowisko ze względu na wewnętrzne wartości, jakie ma przyroda.
Bibliografia
Baxter W., People or penguins: the case for optimal pollution, New York 1974.
Ferry L., Le nouvel ordre ecologique: l’arbre, l’animal et l’homme, Paris 1992.
Franciszek, Encyklika Laudato si’ (24.05.2015), Kraków 2015.
Jonas H., Zasada odpowiedzialności. Etyka dla cywilizacji technologicznej, Kraków 1996.
Katechizm Kościoła katolickiego, Poznań 1994.
Katz E., Nature as subject: Human obligation and natural community, Lanham 1997.
Lemańska A., Filozofia przyrody jako podstawa dla sozologii, „Problemy Ekologii” 13(2009)6(78), s. 297-299.
Löw R., Natürliche Ziele. Geschichte und Wiederentdeckung teleologischen Denkens, Stuttgart 2005.
Meyer-Abich K.M., Wege zum Frieden mit der Natur. Praktische Naturphilosophie für die Umweltpolitik, München 1997.
Piątek Z., Ekofilozofia, Kraków 2008.
Piątek Z., Etyka środowiskowa. Nowe spojrzenie na miejsce człowieka w przyrodzie, Kraków 1998.
Sadowski R.F., Filozoficzny spór o rolę chrześcijaństwa w kwestii ekologicznej, Warszawa 2015.
Schäfer L., Samookreślenie człowieka i jego stosunek do przyrody, „Acta Universitatis Lodziensis. Folia Philosophica” (1993)10, s. 116-135.
Schweitzer A., Gesammelte Werke, t. 1, München 1974.
Wróblewski Z., Natura i cele: dyskusja argumentu teleologicznego na rzecz ochrony przyrody, Lublin 2010.
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.