Abstrakt
Nowoczesna refleksja dotycząca inności wiedzie przez różnorodne kultury (transkulturalnie), sztuki oraz dyscypliny (transdyscyplinarnie) i podejmuje zagadnienia, które w niniejszym artykule ujęte zostały w ramy problematyki podróży i przekładu (translacji), od twórczości malarza Paula Gauguina do dzieł pisarza Victora Segalena i ich artystycznych poszukiwań oraz przemyśleń na temat egzotyzmu i sztuki prymitywnej, będących odpowiedzią na niwelowanie różnic w wyniku praktyk kolonizacyjnych.
Bibliografia
Aćin, Jovica. Srodnici. Powieść, rękopis udostępniony przez autora.
Bardin, Jacques. Pierre Loti, Victor Segalen et l’exotisme. Thèse de doctorat. Université de Nice-Sophia Antipolis, 1994.
Berban, III, Matthew. „The Origin of Paul Gauguin’s ’Vision After the Sermon: Jacob Wrestling with the Angel’ (1888)”. Art Bulletin 59 (3) (September 1, 1977). S. 415.
Clifford, James. The Predicament of Culture: Twentieth-Century Ethnography, Literature and Art. Cambridge, MA: Harvard UP, 1988.
Diderot, Denis. Supplément au Voyage de Bougainville. Éd. Michel Delon. Paris: Gallimard, Folio classique, 2002.
Febvre, Lucien. „Albert Mathiez: un tempérament, une éducation”. Annales d’histoire économique et sociale 18, 1932. S. 576.
Fléchet, Anaïs. „L’exotisme comme objet d’histoire”. Hypothèses 11 (1/2008). S. 15–26.
Forsdick, Charles. „Gauguin and Segalen: Exoticism, Myth and the ’Aesthetics of Diversity”. Gauguin: Maker of Myth. London: Tate Publishing, 2010. S. 56–63.
Gille, Vincent. „The Last Orientalist: Portrait f the Artist as Mohican”. Gauguin: Maker of Myth. London: Tate Publishing, 2010. S. 48–55.
Glissant, Édouard. Introduction à une Poétique du Divers. Paris: Gallimard, 1996.
Glissant, Édouard. Poétique de la Relation. Paris: Gallimard, 2014 (1990).
Gauguin-Tahiti, l’atelier des Tropiques. Paris, Galeries nationales du Grand Palais, 30 sept. 2003–19 janv. 2004; Boston, Museum of Fine Arts 29 févr.-20 juin 2004. Commissaires: Claire Frèches-Thory, George T.M. Shackelford, Françoise Heilbrun. Paris: Réunion des musées nationaux, 2003. S. 383.
Hanotaux Gabriel, Martineau Alfred. Histoire des Colonies françaises et de l’expansion de la France dans le monde. Tome VI. Océan Indien – Pacifique – Afrique du Sud. Édit. Librairie Plon. Paris, 1933.
Huyghe, René. „Gauguin, initiateur des temps nouveaux”. Gauguin. Paris: Hachette, col. «Génies et réalités », 1960.
Joly-Segalen Annie, Loize Jean. De Tahiti au Thibet. Exposition littéraire Victor Segalen (1878–1919). Paris, 1944.
Joly-Segalen, Annie (éd.). Lettres de Gauguin à Daniel de Monfreid. Précédées d’un hommage à Gauguin par Victor Segalen. Paris: Georges Falaize, 1950.
Leys, Simon. „L’exotisme de Segalen”. Essais sur la Chine. L’humeur, l’honneur, l’horreur. Paris: Robert
Laffont, 1998. S. 757–767.
Lotman, Yuri M. „O semiosfere”. Sign Systems Studies (Trudy po znakovym sistemam) 17 (1984). S. 5–23.
Malingue, Maurice (éd.). Paul Gauguin. Lettres à sa femme et à ses amis. Paris: Bernard Grasset, 2003 (1946).
Monro, Jane. Endless Forms: Charles Darwin, Natural Science and the Visual Arts. Eds Diana Donald and Jane Munro. New Haven: Yale University Press, 2009.
Rigo, Bernard. Alterité polynésienne ou les métamorphoses de l’espace-temps. Paris: CNRS Éditions, 2004.
Rigo, Bernard. Lieux-Dits d’un malentendu culturel. Analyse anthropologique et philosophique du discours occidental sur l’altérité polynésienne. Tahiti: Au Vent des îles, 1997.
Segalen, Victor. „Gauguin dans son dernier décor”. Le Mercure de France 174 (1904 juin). S. 679–685.
Segalen, Victor, Essai sur l’exotisme: une esthétique du divers, Paris: Fata Morgan/Le Livre de Poche, coll. «Biblio: essais», 2014 (1978/1986).
Segalen, Victor. „Le double Rimbaud”. Le Mercure de France 212 (1906 avril). S. 481–501.
Segalen, Victor. Les Immémoriaux. Paris: Le Livre de Poche, coll. «Classique», 2014a (LGF 2001).
Segalen, Victor. L’Observation médicale chez les écrivains naturalistes (thèse de médecine). Bordeaux: Y. Cadoret, coll. « Les Cliniciens ès Lettres », 1902.
Segalen, Victor. „Les Synesthésies et l’école symbolistę”. Mercure de France 42, (1902). S. 57–90.
Segalen. Victor. Oeuvres completes. Vol. 1, 2. Éd. Henry Boullier, Paris: Robert Laffont, 1995.
Segalen. Victor. Correspondence I, 1893–1912. Éd. Henry Boullier, Paris: Bernard Grasset, 2004.
Segalen, Victor. „Voix mortes: musique maori”. Le Mercure de France 10 (1907 octobre). S. 1001–1027.
Segalen, Victor. Voyages au pays du réel. Édition présentée et annotée par Michel le Bris. Paris: Éditions Complexe, 1995.
Segalen, Victor. Victor Segalen: voyageur et visionnaire. Exposition, galerie Mansart, Paris, du 5 octobre au 31 décembre 1999. Organisée par la Bibliothèque nationale de France. Sous la dir. de Mauricette Berne. Bibliothèque nationale de France, 1999.
Staszak, Jean-François. „Qu’est-ce que l’exotisme ?”. Le Globe. Revue genevoise de géographie 148 (1/2008). S. 7–30.
Thomson, Belinda (ed.). „Paul Gauguin: Navigating the Myth”. Gauguin: Maker of Myth. London: Tate Publishing, 2010. S. 10–23.
Todorov, Tzvetan. Nous et les Autres. La réflexion française sur la diversité humaine. Paris: Seuil, col. «Sciences humaines», 1992.
Voltaire. Correspondance. Établie par Théodore Besterman. Paris: Gallimard, col. «La Pléiade», 1987. Vol. XI. S. 702–703, list nr 13.770.
Licencja
Utwory opublikowane w czasopiśmie „Porównania”, na platformie Pressto należącej do Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu są udostępniane na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa - Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe (CC BY-ND 4.0)
Tym samym wszyscy zainteresowani są uprawnieni do korzystania z utworów opublikowanych pod następującymi warunkami:
-
uznania autorstwa — czyli obowiązek podania wraz z rozpowszechnianym utworem informacji o autorstwie, tytule, źródle (odnośniki do oryginalnego utworu, doi) oraz samej licencji
-
bez utworów zależnych — remiksując, przetwarzając lub tworząc na podstawie utworu, nie wolno rozpowszechniać zmodyfikowanych treści.
-
brak dodatkowych ograniczeń — nie można korzystać ze środków prawnych lub technologicznych, które ograniczają innych w korzystaniu z utworu na warunkach określonych w licencji.
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu zachowuje prawo do czasopisma jako całości (układ, forma graficzna, tytuł, projekt okładki, logo itp.).
Autor zachowuje prawa majątkowe, ale udziela zgody Uniwersytetowi im. Adama Mickiewicza w Poznaniu na wykorzystanie dzieła. Autorzy tekstów zakwalifikowanych do publikacji proszeni są o wypełnienie podpisanie i przesłanie umowa (PL) agreement (EN)
Agreement for granting a royalty-free license to works with a commitment to grant a CC sub-license