Ključne besede
wymazywanie
widzialne
taktylne
ikonoklazm
ikonolatria
symulacja
kultura digitalna
Kako citirati
Povzetek
Wymazywanie wpisało się w doświadczenie sztuki nowoczesnej. Dobitnym tego przykładem może być wygumkowany przez Roberta Rauschenberga rysunek Willema de Kooninga. Wymazanie nie sprowadzało się w tym przypadku jedynie do aktu destrukcji, ale stawało się symbolicznym otwarciem na to, co nowe. Patrząc z podobnej perspektywy na awangardowe doświadczenia sztuki, przyjąć można, że podobny cel realizował Kazimierz Malewicz w czarnym kwadracie na białym tle. Tu także wytarty zostaje tradycyjny sposób pojmowania sztuki przedstawiającej po to, żeby otworzyć się na nowe doświadczenia sztuki. Doświadczenia te podawały wszakże w wątpliwość rangę samej widzialności. Stąd już prowadziła prosta droga do otwarcia się na taktylność.
Literatura
Baudrillard Jean. Spisek sztuki. Iluzje i deziluzje estetyczne z dodatkiem wywiadów o Spisku sztuki. Przeł. S. Królak. Warszawa: Wydawnictwo Sic!, 2006.
Baudrillard Jean. Symulacja i symulakry. Przeł. S. Królak. Warszawa: Wydawnictwo Sic!, 2005.
Belting Hans. Obraz i kult. Historia obrazu przed epoką sztuki. Przeł. T. Zatorski. Gdańsk: Wydawnictwo Słowo/Obraz Terytoria, 2004.
Braidotti Rosi. Po człowieku. Przeł. J. Bednarek i A. Kowalczyk. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2014.
Czartoryska Urszula. Od pop-artu do sztuki konceptualnej. Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, 1973.
Danto Artur C. Po końcu sztuki. Sztuka współczesna i zatarcie się granic tradycji. Przeł. M. Salwa. Kraków: Universitas, 2013.
Evdokimov Paul. Sztuka ikony. Teologia piękna. Przeł. M. Żurowska, Warszawa: Wydawnictwo Księży Marianow MIC, 2006.
Godfrey Tony. Conceptual Art. Londyn, Nowy Jork: Phaidon, 1998.
Kerckhove Derrick de. „Umysł dotyku. Obraz, ciało, taktylność, fotografia”. Kody McLuhana. Topografia nowych mediów. Red. A. Maj i M. Derda-Nowakowski. Przeł. A. Maj. Katowice: Wydawnictwo Naukowe ExMachina, 2009.
Kluszczyński Ryszard W. Sztuka interaktywna. Od dzieła-instrumentu do interaktywnego spektaklu. Warszawa: Wydawnictwa Akademickie i Profesjonalne, 2010.
Latour Bruno. Splatając na nowo to, co społeczne. Wprowadzenie do teorii aktora-sieci. Przeł. A. Derra i K. Abriszewski. Kraków: Universitas, 2010.
Malewicz Kazimierz. „Rodowód suprematium”. Wiersze i teksty. Przeł. A. L. Piotrowska i A. Pomorski. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe i Literackie Open, Instytut Adama Mickiewicza, 2004.
Malewicz Kazimierz. Świat bezprzedmiotowy. Przeł. Stanisław Fijałkowski. Gdańsk: Wydawnictwo Słowo/Obraz Terytoria, 2006.
Manovich Lev. „Awangarda jako software”. Kwartalnik Filmowy 35-36 (2001).
Markowski Michał Paweł. „O niewidzialnym”. Imhibition. Red. R. Dziadkiewicz i E. Tatar. Kraków: Muzeum Narodowe, Korporacja Ha!art, 2006.
McLuhan Marshall. Wybór tekstów. Red. E. McLuhan i F. Zingrone. Przeł. E. Różalska i J. M. Stokłosa. Poznań: Zysk i S-ka, 2001.
Poprzęcka Maria. Inne obrazy. Oko, widzenie sztuka. Od Albertiego do Duchampa. Gdańsk: Wydawnictwo Słowo/Obraz Terytoria, 2008.
Przybylski Ryszard. Pustelnicy i demony. Kraków: Znak, 1994.
Scharf Aaron. „Suprematyzm”. Kierunki i tendencje sztuki nowoczesnej. Opr. T. Richardson i N. Stangos. Przeł. H. Andrzejewska. Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, 1980.
Licenca
Utwory opublikowane w czasopiśmie „Porównania”, na platformie Pressto należącej do Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu są udostępniane na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa - Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe (CC BY-ND 4.0)
Tym samym wszyscy zainteresowani są uprawnieni do korzystania z utworów opublikowanych pod następującymi warunkami:
-
uznania autorstwa — czyli obowiązek podania wraz z rozpowszechnianym utworem informacji o autorstwie, tytule, źródle (odnośniki do oryginalnego utworu, doi) oraz samej licencji
-
bez utworów zależnych — remiksując, przetwarzając lub tworząc na podstawie utworu, nie wolno rozpowszechniać zmodyfikowanych treści.
-
brak dodatkowych ograniczeń — nie można korzystać ze środków prawnych lub technologicznych, które ograniczają innych w korzystaniu z utworu na warunkach określonych w licencji.
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu zachowuje prawo do czasopisma jako całości (układ, forma graficzna, tytuł, projekt okładki, logo itp.).
Autor zachowuje prawa majątkowe, ale udziela zgody Uniwersytetowi im. Adama Mickiewicza w Poznaniu na wykorzystanie dzieła. Autorzy tekstów zakwalifikowanych do publikacji proszeni są o wypełnienie podpisanie i przesłanie umowa (PL) agreement (EN)
Agreement for granting a royalty-free license to works with a commitment to grant a CC sub-license