Słowa kluczowe
politics
evaluative-emotive speech acts
aggression
ideology
Jak cytować
Abstrakt
In political discourse, the recipient is collective and intentional. Being a part of public discourse, political discourse abounds in speech acts that have emotive-evaluative function. In the prezent paper, the Author discusses the most frequent evaluative-emotive acts gleaned from parliamentary speeches, and these include: accusations, complaining, bragging, expressing recognition and justification. The methodological Framework adopted by the Author adheres to the model proposed by Aleksy Awdiejew. Another phenomenon observable in public discourse is aggression. Irrespective of this, expressing emotions in public discourse is sometimes ideologically motivated.
Bibliografia
Awdiejew A., 2004, Gramatyka interakcji werbalnej, Kraków.
Bralczyk J., 1999, O używaniu języka w polskiej polityce w latach dziewięćdziesiątych, w: Polszczyzna 2000. Orędzie o stanie języka na przełomie tysiącleci, red. W. Pisarek, Kraków, s. 197–217.
Bralczyk J., 2008, Brutalizacja języka publicznego, w: Reverendissimae Halinae Satkiewicz cum magnaaestimatione, red. G. Dąbkowski, Warszawa, s. 59–66.
Cetwiński O., Karwat M., 2001, Polityka jako homeostat systemu społecznego, w: Metafory polityki, red. B. Kaczmarek, Wrocław, s. 17–26.
Dobek-Ostrowska B., 2006, Komunikowanie polityczne i publiczne, Warszawa.
Dunaj B. (red.), 2001, Słownik współczesnego języka polskiego, Warszawa.
Heywood A., 2008, Ideologie polityczne. Wprowadzenie, przeł. M. Habura, N. Orłowska, D. Stasiak, Warszawa.
Kamińska-Szmaj I., 1994, Judzi, zohydza, ze czci odziera. Język propagandy politycznej w prasie 1919–1923, Wrocław.
Kamińska-Szmaj I., 2007, Agresja językowa w życiu publicznym, Wrocław.
Kowalski S., 2001, O sejmowej antyetykiecie, w: Zmiany w publicznych zwyczajach językowych, red. J. Bralczyk, K. Mosiołek-Kłosińskiej, Warszawa, s. 85–91.
Laskowska E., 2004, Dyskurs parlamentarny w ujęciu komunikacyjnym, Bydgoszcz.
Laskowska E., 2009a, Nazywanie i wyrażanie uczuć w języku, Zielonogórskie Seminaria Językoznawcze, Zielona Góra, s. 351–361.
Laskowska E., 2009b, Wartościowanie w dyskursie publicznym, w: Problemy komunikacji społecznej, red. G. Habrajska, Łask, s. 55–71.
Peisert M., 2004, Formy i funkcje agresji werbalnej. Próba typologii, Wrocław.
Petrozolin-Skowrońska B. (red.), 1997, Mała encyklopedia powszechna PWN, Warszawa.
Satkiewicz H., 2000, Językowe przejawy agresji w mediach, w: Język w mediach masowych, red. J. Bralczyk, K. Mosiołek-Kłosińska, Warszawa, s. 28–42.
Tokarski J. (red.), 1980, Słownik wyrazów obcych, Warszawa.
Walczak B., 1994, Co to jest język polityki?, w: Język a kultura, t. 11, Język polityki a współczesna kultura polityczna, red. J. Anusiewicz, B. Siciński, Wrocław, s. 15–20.
Licencja
Autorzy
Autorzy tekstów przyjętych do publikacji w czasopiśmie Poznańskie Studia Slawistyczne są zobowiązani do wypełnienia, podpisania i odesłania na adres redakcji umowy o udzielenie nieodpłatnej licencji do utworów, z zobowiązaniem do udzielania sublicencji CC.
Zgodnie z umową, autorzy tekstów opublikowanych w czasopiśmie Poznańskie Studia Slawistyczne udzielają Uniwersytetowi im. Adama Mickiewicza w Poznaniu niewyłącznej i nieodpłatnej licencji oraz zezwalą na użycie sublicencji Creative Commons Attribution-NoDerivatives 4.0 International (CC BY-ND 4.0).
Autorzy zachowują prawa do dalszego, swobodnego rozporządzania utworem.
Użytkownicy
Zainteresowani użytkownicy internetu uprawnieni są do korzystania z utworów opublikowanych od 2015 roku w Poznańskich Studiów Slawistycznych pod następującymi warunkami:
- uznanie autorstwa - obowiązek podania wraz z rozpowszechnionym utworem, informacji, o autorstwie, tytule, źródle (odnośniki do oryginalnego utworu, DOI) oraz samej licencji;
- bez tworzenia utworów zależnych - utwór musi być zachowany w oryginalnej postaci, nie można bez zgody twórcy rozpowszechniać np. tłumaczeń, opracowań.
Do wszystkich tekstów opublikowanych przed 2015 r. prawa autorskie są zastrzeżone.
Inne
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu zachowuje prawo do czasopisma jako całości (układ, forma graficzna, tytuł, projekt okładki, logo itp.).