Słowa kluczowe
endgame
gameworld
storyworld
world-building
Assassin’s Creed: Odyssey
Jak cytować
Abstrakt
The essay presents an overview of the possible meanings and applications of the newly-coined term ‘ludotopia’, i.e. a “dialectical entanglement of game and space” – which challenges the boundaries of two neighbouring worlds: storyworld and gameworld. Seeking to trace the limitations of a thus defined gaming space, the author proceeds by reflecting upon the end of the game, or, more precisely, the endgame, in order to reconcile it with a notion of horismós (ὁρισμός) popular in more hermeneutically aligned video game studies. While doing so, the paper delivers an analysis of Assassin’s Creed: Odyssey showing three distinct stages in which a ludotopia can be opened towards more advanced world-building: (1) exploration and map reveal; (2) synchronisation of intelligible tags; and (3) renewal of narrative motivation. Thanks to a world-centered approach to the interpreted video game, the essay addresses how players inhabit, traverse, explore, and understand the surrounding ludic reality, rather than focusing on video game mechanics or procedures that affect their gameplay. In the end, a precise distinction between the storyworld and gameworld is introduced in order to reevaluate the ways both terms overlap with the aforementioned interpretation of ludotopia.
Bibliografia
Aarseth E., Günzel S., Space. The Theoretical Frontier, [w:] Ludotopia Spaces, Places and Territories in Com-puter Games, red. E. Aarseth i S. Günzel, Bielefeld 2019.
Assassin’s Creed: Odyssey, Ubisoft 2019 [PC].
Bizzocchi J. i in., The Role of Micronarrative in the Design and Experience of Digital Games, [w:] Proceedings of the 2013 DiGRA International Conference: DeFragging Game Studies, red. C. Pearce, J. Sharp i H.W. Kennedy, Atlanta 2014.
Carter M., Gibbs M., Harrop M., Metagames, Paragames and Orthogames, [w:] Foundations of Digital Games 2012, red. M.S. El-Nasr, M. Consalvo i S. Feiner, New York 2012, s. 11–17.
Clausewitz K. von, O wojnie, przeł. A.Cichowicz, Lublin 1995.
Cheong Y.-G. i in., Planning with Applications to Quests and Story, [w:] Procedural Content Generation in Games, red. N. Shaker, J. Togelius i M.J. Nelson, Cham 2016, s. 123–141.
Clark O., Games as a Service. How Free2Play Design Can Make Better Games, New York 2017.
Davidovici-Nora M., Innovation in Business Models in the Video Game Industry. Free-To-Play or the Gaming Experience as a Service, „The Computer Games Journal” 2013, t. 2, nr 3, s. 22–51.
Derrida J., Sovereignties in Question. The Poetics of Paul Celan, przekł. Th. Dutoit i O. Pasanen, New York 2005.
Derrida J., Struktura, znak i gra w dyskursie nauk humanistycznych, przekł. M. Adamczyk, „Pamiętnik Literacki” 1986, t. 30, nr 2, s. 251–267.
Eco U., Po drugiej stronie lustra i inne eseje: znak, reprezentacja, iluzja, obraz, przekł. J. Wajs, Warszawa 2012.
García E.M., Antonsson L., Martin G.R.R., Świat lodu i ognia: nieznana historia Westeros oraz Gry o Tron, przekł. M. Jakuszewski, Poznań 2014.
Goethe O., Gamification Mindset, Cham 2019, doi:10.1007/978-3-030-11078-9.
Heidegger M., Budować, mieszkać, myśleć, [w:] tegoż, Odczyty i rozprawy, przekł. J. Mizera, Warszawa 2007, s. 149.
Huizinga J., Homo ludens: zabawa jako źródło kultury, przekł. M. Kurecka i W. Wirpsza, Warszawa 1985.
Jayemanne D., Time Invaders – Conceptualizing Performative Game Time Pages, [w:] Performativity in Art, Literature, and Videogames, red. D. Jayemanne, Cham 2017, s. 259–297.
Jenkins H., Game Design as Narrative Architecture, [w:] First Person: New Media as Story, Performance, and Game, red. N. Wardrip-Fruin, P. Harrigan i J.H. Murray, Cambridge, London 2004, s. 118–130.
Kłosiński M., Hermeneutyka gier wideo. Interpretacja, immersja, utopia, Warszawa 2018.
Koenitz H. i in., The Myth of ‘Universal’ Narrative Models, [w:] Interactive Storytelling, red. M. Haahr, H. Koenitz i R. Rouse, Cham 2018.
Maj K.M., Światotwórstwo w fantastyce: od przedstawienia do zamieszkiwania, Kraków 2019.
Maj K.M., Światotwórstwo w perspektywie narratologicznej, [w:] Literatura popularna, t. 2: Fantastyczne kreacje światów, red. E. Bartos i in., Katowice 2014, s. 63–82.
Majkowski T.Z., Grotesque Realism and Carnality. Bakhtinian Inspirations in Video Game Studies, [w:] New Perspectives in Game Studies: Proceedings of the Central and Eastern European Game Studies Conference Brno 2014, red. T. Bártek, J. Miškov i J. Švelch, Brno 2015, s. 27–43.
Majkowski T.Z., Języki gropowieści. Studia o różnojęzyczności gier cyfrowych Kraków 2019.
Majkowski T.Z., Pasja kartograficzna. Wyobraźnia imperialna i mapy w grach wideo z otwartym światem, „Kultura Współczesna” 2016, nr 2 (90), s. 33–44.
Majkowski T.Z., Złote runo. Gra wideo jako doświadczenie interpretacyjne, [w:] Olbrzym w cieniu: gry wideo w kulturze audiowizualnej, red. A. Pitrus, Kraków 2012, s. 177–189.
Nancy J.-L., The Sense of the World, Minneapolis 1997.
Nicholson S., Exploring the Endgame of Gamification, [w:] Rethinking Gamification, red. M. Fuchs, S. Fizek i P. Ruffino, Lüneburg 2014, s. 289–903.
Ryan M.-L., Transmedial Storytelling and Transfictionality, „Poetics Today” 2013, t. 34, nr 3, s. 361–388.
Ryan M.-L., Why Worlds Now?, [w:] Revisiting Imaginary Worlds, red. M.J.P. Wolf, London 2016, s. 33–43.
Skok K., Niepewność w grach – potencjalne korzyści i straty, „Homo Ludens” 2019, nr 1 (12), s. 37–54.
Suvin D., O poetyce gatunku science fiction, przekł. K.M. Maj, „Creatio Fantastica” 2019, t. 59, nr 1, 11, s. 9–24.
Walton K., Mimesis As Make-Believe: On the Foundations of Representational Arts, Cambridge 2007.
Wolf MJ.P., Building Imaginary Worlds. The Theory and History of Subcreation, New York 2013
Licencja
Autorzy
Autorzy tekstów przyjętych do publikacji w czasopiśmie „Przestrzeniach Teorii” są zobowiązani do wypełnienia, podpisania i odesłania na adres redakcji umowy o udzielenie nieodpłatnej licencji do utworów, z zobowiązaniem do udzielania sublicencji CC.
Zgodnie z umową, autorzy tekstów opublikowanych w czasopiśmie „Przestrzeniach Teorii” udzielają Uniwersytetowi im. Adama Mickiewicza w Poznaniu niewyłącznej i nieodpłatnej licencji oraz zezwalą na użycie sublicencji Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International (CC BY-NC-ND 4.0).
Autorzy zachowują prawa do dalszego, swobodnego rozporządzania utworem.
Autorzy, którzy wykorzystują w swoim tekście cudze utwory (np. ilustracje, fotografie) proszeni są o dostarczenie do redakcji czasopisma zgodę na publikację od uprawnionych podmiotów.
Użytkownicy
Zainteresowani użytkownicy internetu uprawnieni są do korzystania z utworów opublikowanych po 2015 roku „Przestrzeniach Teorii” tylko w calach niekomercyjnych, pod następującymi warunkami:
- uznanie autorstwa - obowiązek podania wraz z rozpowszechnionym utworem, informacji, o autorstwie, tytule, źródle (odnośniki do oryginalnego utworu, DOI) oraz samej licencji;
- bez tworzenia utworów zależnych - utwór musi być zachowany w oryginalnej postaci, nie można bez zgody twórcy rozpowszechniać np. tłumaczeń, opracowań.
Do wszystkich tekstów opublikowanych przed 2015 r. prawa autorskie są zastrzeżone.
Inne
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu zachowuje prawo do czasopisma jako całości (układ, forma graficzna, tytuł, projekt okładki, logo itp.).