Słowa kluczowe
muzyka filmowa
Preisner
topos „niewyrażalnościˮ w sztuce
Podwójne życie Weroniki
Jak cytować
Abstrakt
In this article I try to interpret the music aspect of Krzysztof Kieslowski’s famous movie The Double Life of Véronique (1991, music: Z. Preisner). The director, whose works are full of allusions to music and generally to art, always paid special attention to the sound of his movies. The Double Life of Véronique, though not the last “fruit” of the cooperation between Kieslowski and Zbigniew Preisner, is the best illustration of this fact. The musical elements permeate almost all aspects of this work, from the plot to the structure of the movie (the use of the leitmotif technique), and correspond closely to the action. The key importance of music is illustrated by a description of what I consider to be the film’s three most significant scenes: two from the “Polish” and one from the “French” part of this work.Bibliografia
Chłopecki A., Preisner, czyli apologia kiczu, „Tygodnik Powszechny” 1998, nr 44, s. 9.
Coates P., „Podwójne życie Weroniki”: podwajanie, fantazja i niewidzialna rama, [w:] Kino Kieślowskiego, kino po Kieślowskim, red. H. Wachnowska, Warszawa 2006, s. 147–157.
Coates P., The Story of the Lost Reflection. The Alienation of the Image in Western and Polish Cinema, London 1985.
Dante Alighieri, La Divina Commedia, Bari 1933.
Donner W., Die eine singt, die andere nicht, „Tip” 1991, nr 22.
Edoardo Ponti’s interview with Zbigniew Preisner, http://www.musicolog.com/preisner_interview.asp#.UmJ2V_lSjSA.
Gazda J., Zimny kolor wolności, „Kwartalnik Filmowy” 1993/1994, nr 4.
Gorbman C., Unheard melodies. Narrative Film Music, London 1987
Haltof M., The Double Life of Véronique: Doppelgängers and Puppeteers, [w:] tegoż, The Cinema of Krzysztof Kieślowski. Variations on Destiny and Chance, London 2004, s. 114–122.
Hendrykowski M., Visconti w Wenecji, „Przestrzenie Teorii” 2012, nr 18, s. 155–172.
Hickman R., Reel music, New York 2006.
Hiltunen K., Images of Time, Thought and Emotions. Narration and the Spectator’s Experience in Krzysztof Kieślowski’s Late Fiction Films, Jyväskylä 2005.
Kieślowski K., Milczenie Bergmana, [w:] Magia kina, red. J. Wróblewski, Warszawa 1995.
Kieślowski on Kieślowski, red. D. Stok, Helsinki 1993.
Kornatowska M., Metafizyczne tajemnice Krzysztofa Kieślowskiego, [w:] Kino Kieślowskiego, kino po Kieślowskim, red. H. Wachnowska, Warszawa 2006.
Lubelski T., Być artystą. Zobowiązania wobec sztuki w filmach Krzysztofa Kieślowskiego, [w:] Kino Kieślowskiego, kino po Kieślowskim, red. H. Wachnowska, Warszawa 2006, s. 37–52.
Łużyńska J., Dylematy etyczne reżysera, „Tygiel Kultury” 1996, nr 6–7. Mensonge S., Three Colours: Blue, White and Red. Krzysztof Kieślowski and Friends, „Cinema Papers” 1994, nr 99.
Morstin-Popławska A., Historia pewnego złudzenia. Teorie kiczu i „Podwójne życie Weroniki”, „Kwartalnik Filmowy” 2009, nr 66.
Pawłowska-Jądrzyk B., Sztuka metafizyczna czy kicz uwznioślony? (Słowo o „Podwójnym życiu Weroniki”), [w:] tejże, Uczta pod Wiszącą Skałą. Metafizyczność i nie-określoność w sztuce (nie tylko) literackiej, Warszawa 2011, s. 113–119.
Romney J., The Double Life of Véronique: Through the Looking Glass, http://www.criterion.com/current/posts/457-the-double-life-of-veronique-through-the looking-glass.
Rubin J., Haruki Murakami i muzyka słów, tłum. W. Górnaś, Warszawa 2008.
Sowińska I., Preisner: post scriptum, [w:] Kino Kieślowskiego, kino po Kieślowskim, red. H. Wachnowska, Warszawa 2006.
Studlar G., The Double Life of Véronique, [w:] Magill’s Cinema Annual 1992: A Survey of the Films of 1991, red. F.N. Magill, Salem 1992.
Žižek S., The Double Life of Véronique: The Forced Choice of Freedom, http://www.criterion.com/current/posts/1733-the-double-life-of-veronique-the-forced-choice-of-freedom.
Žižek S., The Fright of Real Tears: Krzysztof Kieślowski between Theory and Post- Theory, London 2001.
Licencja
Autorzy
Autorzy tekstów przyjętych do publikacji w czasopiśmie „Przestrzeniach Teorii” są zobowiązani do wypełnienia, podpisania i odesłania na adres redakcji umowy o udzielenie nieodpłatnej licencji do utworów, z zobowiązaniem do udzielania sublicencji CC.
Zgodnie z umową, autorzy tekstów opublikowanych w czasopiśmie „Przestrzeniach Teorii” udzielają Uniwersytetowi im. Adama Mickiewicza w Poznaniu niewyłącznej i nieodpłatnej licencji oraz zezwalą na użycie sublicencji Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International (CC BY-NC-ND 4.0).
Autorzy zachowują prawa do dalszego, swobodnego rozporządzania utworem.
Autorzy, którzy wykorzystują w swoim tekście cudze utwory (np. ilustracje, fotografie) proszeni są o dostarczenie do redakcji czasopisma zgodę na publikację od uprawnionych podmiotów.
Użytkownicy
Zainteresowani użytkownicy internetu uprawnieni są do korzystania z utworów opublikowanych po 2015 roku „Przestrzeniach Teorii” tylko w calach niekomercyjnych, pod następującymi warunkami:
- uznanie autorstwa - obowiązek podania wraz z rozpowszechnionym utworem, informacji, o autorstwie, tytule, źródle (odnośniki do oryginalnego utworu, DOI) oraz samej licencji;
- bez tworzenia utworów zależnych - utwór musi być zachowany w oryginalnej postaci, nie można bez zgody twórcy rozpowszechniać np. tłumaczeń, opracowań.
Do wszystkich tekstów opublikowanych przed 2015 r. prawa autorskie są zastrzeżone.
Inne
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu zachowuje prawo do czasopisma jako całości (układ, forma graficzna, tytuł, projekt okładki, logo itp.).