Poczucie sensu życia młodzieży akademickiej w kontekście posiadanych przez nią niezbędnych kompetencji oczekiwanych przez przyszły rynek pracy

Abstrakt

Artykuł podejmuje problematykę związku między poczuciem sensu życia młodzieży akademickiej a posiadanymi przez nią kompetencjami niezbędnymi na przyszłym rynku pracy, który podlega dynamicznym przemianom w erze Przemysłu 4.0 i 5.0. Przedstawiłam w nim wyniki badań dotyczących poziomu poczucia sensu życia oraz kompetencji przyszłości wśród studentów kierunków pedagogicznych trzech uniwersytetów. Omówiłam również zależności między tymi zmiennymi. W badaniach wykorzystałam sondaż diagnostyczny metodą CAWI, z udziałem 429 respondentów. Uzyskane wyniki wskazują na istotne statystycznie powiązania między poczuciem sensu życia (w niektórych jego aspektach) a poziomem deklarowanych przez respondentów kompetencji przyszłości, zwłaszcza w obszarach rozwiązywania problemów w zespole, rozumienia innych oraz rozumienia siebie. Badania, co prawda w sposób pośredni – na podstawie oceny polaryzacji standaryzowanych współczynników regresji beta – wykazały, że respondenci z wyraźnym poczuciem sensu życia deklarowali wyższy poziom kompetencji kluczowych dla adaptacji na rynku pracy. W artykule podkreśla się, że rozwój kompetencji przyszłości powinien być wspierany przez refleksję egzystencjalną i budowanie poczucia sensu życia, co może sprzyjać zarówno efektywności zawodowej, jak i dobrostanowi psychicznemu młodych ludzi. W artykule sugeruje się konieczność integracji kształtowania kompetencji zawodowych z rozwojem osobistym dla lepszego przygotowania absolwentów do wymagań współczesnego rynku pracy.