Słowa kluczowe
inkumbent
pretendent
JOW
Jak cytować
Liczba wyświetleń: 387
Liczba pobrań: 328
Abstrakt
Przedstawiany artykuł jest testem efektów, jakie przyniosło wprowadzenie przez kodeks wyborczy systemu większości względnej w okręgach jednomandatowych jako sposobu wyłaniania rad polskich gmin. Przeprowadzone badania pokazują, w jakim zakresie nowy system zmienił równowagę sił pomiędzy lokalnymi partiami władzy i ich konkurentami. Prowadzą one do wniosku, że partie władzy mają wyraźną przewagę nad pretendentami. Ma ona jednak złożony i warunkowy charakter. Zmiana systemu wyborczego powiększyła taką przewagę, jednak nie dotyczy to wszystkich kategorii gmin i wszystkich scenariuszy rywalizacji o władzę w samorządzie lokalnym. Obserwowane zmiany mają najpewniej nieoczywiste, złożone przyczyny. Generalnie jednak zmiana systemu uwypukliła problem integracji lokalnych ugrupowań politycznych i decydującą rolę, jaką ma na tym polu samo sprawowanie władzy. Analizy statystyczne dokonane zostały na podstawie danych zastanych – wyników wyborów samorządowych z 2010 i 2014 r.
Finansowanie
W artykule przedstawiono cząstkowe wyniki badań przeprowadzonych w ramach projektu „Badanie skali zjawiska gerrymanderingu w polskich wyborach do rad gmin w 2014 r.”
finansowanego ze środków Narodowego Centrum Nauki przyznanych na podstawie decyzji nr DEC- 2014/13/B/HS5/00862.
Bibliografia
Braud, Ph. (1995), Rozkosze demokracji, Warszawa.
Breiman, L., Meisel, W., Purcell, E. (1977), Variable Kernel Estimates of Multivariate Densities, Technometrics 19(2): 135–144.
Bukowski, M., Flis, J., Hess, A., Szymańska, A. (2011), Opcja czy osoba. Upartyjnienie versus personalizacja w wyborach samorządowych, Kraków.
Bukowski, M., Flis, J., Hess, A., Szymańska, A. (2016), Rządzący i opozycja: partie sejmowe i lokalne w małopolskich wyborach samorządowych 2014, Kraków.
Drzonek, M. (2013) Reelekcje prezydentów miast w wyborach bezpośrednich w Polsce, Kraków.
Feld, S.L. (1991), Why your friends have more friends than you do, American Journal of Sociology 96(6): 1464–1477.
Gendźwiłł, A. (2010), Bezpartyjni prezydenci miast i ich znaczenie dla lokalnej polityki, Studia Regionalne i Lokalne 2(40): 99–120.
Gendźwiłł, A. (2010), O partyjności i bezpartyjności demokracji lokalnej, Studia Polityczne 26: 7–27.
Gendźwiłł, A. (2012), Independent mayors and local lists in large Polish cities: towards a non-partisan model of local government?, Local Government Studies 38(4): 501–518, doi: 10.1080/03003930.2011.649915.
Gendźwiłł, A., Żółtak, T. (2016) Skutki wprowadzenia okręgów jednomandatowych w wyborach lokalnych, Studia Regionalne i Lokalne 3(65): 92–114.
Gendźwiłł, A., Żółtak, T. (2014), Why do non-partisans challenge parties in local politics? The (extreme) case of Poland, Europe-Asia Studies 66(7): 1122–1145.
Haman, J. (2003), Demokracja, decyzje, wybory, Warszawa.
Haman, J. (2005), Większościowy system wyborczy: oczekiwania, ograniczenia, rozwiązania alternatywne, Decyzje 4: 5–28.
Hill, M.O. (1973), Diversity and evenness: a unifying notation and its consequences, Ecology 54(2): 427–432.
Hirschman, A.O. (1945), National Power and the Structure of Foreign Trade, Berkeley, CA.
Kamiński, M.M. (2016), Ordynacje większościowe i JOW-y, Warszawa.
Laakso, M., Taagepera, R. (1979), “Effective” number of parties. a measure with application to West Europe, Comparative Political Studies 122(1): 3–27.
Markowski, R. (2010), System wyborczy – system partyjny – jakość demokracji. O jednomandatowych okręgach wyborczych, Warszawa.
Racine, J., Hayfield, T. (2017), Nonparametric Kernel Smoothing Methods for Mixed Data Types, https://cran.r-project.org/web/packages/np/np.pdf.
Rzążewski, K., Słomczyński, W., Życzkowski, K. (2014), Każdy głos się liczy. Wędrówka przez krainę wyborów, Warszawa.
Schucany, W.R. (1995), Adaptive bandwidth choice for kernel regression, Journal of the American Statistical Association 90(430): 535–540.
Simpson, E.H. (1949), Measurement of Diversity, Nature 163(4148): 688.
Swianiewicz, P. (2010), Bezpartyjni radni w samorządach gminnych, Samorząd Terytorialny 11: 18–43.
Taagepera, R. (2007), Predicting Party Sizes. The Logic of Simple Electoral Systems, Oxford, UK.
Taagepera, R., Sikk, A. (2010), Parsimonious model for predicting mean cabinet duration on the basis of electoral system, Party Politics 16(2): 273–274.
Życzkowski, K. (1999), Volume of the set of separable states. II, Physical Review A 60(5): 3496–3507.
Licencja
Prawa autorskie (c) 2017 WPiA UAM
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.