JOW-y w gminach: lokalne partie władzy a nowe reguły rywalizacji
Main Article Content
Abstrakt
Przedstawiany artykuł jest testem efektów, jakie przyniosło wprowadzenie przez kodeks wyborczy systemu większości względnej w okręgach jednomandatowych jako sposobu wyłaniania rad polskich gmin. Przeprowadzone badania pokazują, w jakim zakresie nowy system zmienił równowagę sił pomiędzy lokalnymi partiami władzy i ich konkurentami. Prowadzą one do wniosku, że partie władzy mają wyraźną przewagę nad pretendentami. Ma ona jednak złożony i warunkowy charakter. Zmiana systemu wyborczego powiększyła taką przewagę, jednak nie dotyczy to wszystkich kategorii gmin i wszystkich scenariuszy rywalizacji o władzę w samorządzie lokalnym. Obserwowane zmiany mają najpewniej nieoczywiste, złożone przyczyny. Generalnie jednak zmiana systemu uwypukliła problem integracji lokalnych ugrupowań politycznych i decydującą rolę, jaką ma na tym polu samo sprawowanie władzy. Analizy statystyczne dokonane zostały na podstawie danych zastanych – wyników wyborów samorządowych z 2010 i 2014 r.
Downloads
Article Details
Ten utwór jest dostępny na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa - Użycie niekomercyjne - Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
Bibliografia
- Braud, Ph. (1995), Rozkosze demokracji, Warszawa.
- Breiman, L., Meisel, W., Purcell, E. (1977), Variable Kernel Estimates of Multivariate Densities, Technometrics 19(2): 135–144.
- Bukowski, M., Flis, J., Hess, A., Szymańska, A. (2011), Opcja czy osoba. Upartyjnienie versus personalizacja w wyborach samorządowych, Kraków.
- Bukowski, M., Flis, J., Hess, A., Szymańska, A. (2016), Rządzący i opozycja: partie sejmowe i lokalne w małopolskich wyborach samorządowych 2014, Kraków.
- Drzonek, M. (2013) Reelekcje prezydentów miast w wyborach bezpośrednich w Polsce, Kraków.
- Feld, S.L. (1991), Why your friends have more friends than you do, American Journal of Sociology 96(6): 1464–1477.
- Gendźwiłł, A. (2010), Bezpartyjni prezydenci miast i ich znaczenie dla lokalnej polityki, Studia Regionalne i Lokalne 2(40): 99–120.
- Gendźwiłł, A. (2010), O partyjności i bezpartyjności demokracji lokalnej, Studia Polityczne 26: 7–27.
- Gendźwiłł, A. (2012), Independent mayors and local lists in large Polish cities: towards a non-partisan model of local government?, Local Government Studies 38(4): 501–518, doi: 10.1080/03003930.2011.649915.
- Gendźwiłł, A., Żółtak, T. (2016) Skutki wprowadzenia okręgów jednomandatowych w wyborach lokalnych, Studia Regionalne i Lokalne 3(65): 92–114.
- Gendźwiłł, A., Żółtak, T. (2014), Why do non-partisans challenge parties in local politics? The (extreme) case of Poland, Europe-Asia Studies 66(7): 1122–1145.
- Haman, J. (2003), Demokracja, decyzje, wybory, Warszawa.
- Haman, J. (2005), Większościowy system wyborczy: oczekiwania, ograniczenia, rozwiązania alternatywne, Decyzje 4: 5–28.
- Hill, M.O. (1973), Diversity and evenness: a unifying notation and its consequences, Ecology 54(2): 427–432.
- Hirschman, A.O. (1945), National Power and the Structure of Foreign Trade, Berkeley, CA.
- Kamiński, M.M. (2016), Ordynacje większościowe i JOW-y, Warszawa.
- Laakso, M., Taagepera, R. (1979), “Effective” number of parties. a measure with application to West Europe, Comparative Political Studies 122(1): 3–27.
- Markowski, R. (2010), System wyborczy – system partyjny – jakość demokracji. O jednomandatowych okręgach wyborczych, Warszawa.
- Racine, J., Hayfield, T. (2017), Nonparametric Kernel Smoothing Methods for Mixed Data Types, https://cran.r-project.org/web/packages/np/np.pdf.
- Rzążewski, K., Słomczyński, W., Życzkowski, K. (2014), Każdy głos się liczy. Wędrówka przez krainę wyborów, Warszawa.
- Schucany, W.R. (1995), Adaptive bandwidth choice for kernel regression, Journal of the American Statistical Association 90(430): 535–540.
- Simpson, E.H. (1949), Measurement of Diversity, Nature 163(4148): 688.
- Swianiewicz, P. (2010), Bezpartyjni radni w samorządach gminnych, Samorząd Terytorialny 11: 18–43.
- Taagepera, R. (2007), Predicting Party Sizes. The Logic of Simple Electoral Systems, Oxford, UK.
- Taagepera, R., Sikk, A. (2010), Parsimonious model for predicting mean cabinet duration on the basis of electoral system, Party Politics 16(2): 273–274.
- Życzkowski, K. (1999), Volume of the set of separable states. II, Physical Review A 60(5): 3496–3507.