Słowa kluczowe
egzekucja sądowa
miarkowanie wysokości opłat
nadużywanie praw podmiotowych
Jak cytować
Liczba wyświetleń: 210
Liczba pobrań: 203
Abstrakt
Autor analizuje zagadnienie dopuszczalności stosowania w sektorze publicznym niektórych instytucji i zasad wypracowanych w prawie cywilnym. Swoje rozważania koncentruje na przykładzie opłat pobieranych przez komorników w ramach egzekucji sądowej. W polskim prawie przedmiotem krytyki wielu środowisk jest brak możliwości miarkowania wysokości opłat pobieranych przez komornika od dłużnika w związku z egzekucją zobowiązań niepieniężnych. Autor po analizie wyraża pogląd, że de lege lata takie miarkowanie nie jest możliwe, nawet jeżeli dopuścilibyśmy stosowanie do tych opłat znanej w prawie cywilnym zasady zakazującej nadużywania praw podmiotowych. Ani trudna sytuacja majątkowa, ani też trudna sytuacja rodzinna dłużnika w świetle prawa obowiązującego nie dopuszcza takiego miarkowania. Niedopuszczalność ta wynika z wyraźnych przepisów regulujących procedurę pobierania tej opłaty, tzn. pobierana jest ona z góry od wierzyciela. Gdyby nie te przepisy, zdaniem autora taka możliwość miarkowania w oparciu o zasadę zakazującą nadużywania praw podmiotowych istniałaby. Autor wyraża bowiem przekonanie, że sam podział na prawo publiczne i prywatne nie jest autonomiczną wartością. Najważniejsze jest natomiast, by system prawny umożliwiał usuwanie kolizji między tzw. literą prawa a powszechnym poczuciem słuszności.
Bibliografia
Biernat S., Prywatyzacja zadań publicznych. Problematyka prawna, Warszawa 1994.
Dembowska-Romanowska T., Komentarz do prawa budżetowego państwa i samorządu terytorialnego wraz z częścią ogólną prawa finansowego, Warszawa 1995.
Duniewska Z., [w:] System prawa administracyjnego, t. 1, red. R. Hauser, Z. N iewiadomski, A. Wróbel, Warszawa 2010.
Ehlers D., [w:] H.U. Erichsen (red.), Allgemeines Verwaltungsrecht, Berlin-New-York 1998.
Goy R., L’abus du droit en droit administratif français, Revue du droit public et de la science politique en France et à l’étranger 78, 1962.
Jagielski J., Wierzbowski M., Wiktorowska A., Nietypowe podmioty administrujące – kilka refleksji na tle organizacyjnych form wykonywania zadań publicznych, [w:] Podmioty administracji publicznej i prawne formy ich działania. Studia i materiały z konferencji naukowej poświęconej jubileuszowi 80-tych urodzin prof. E. Ochendowskiego , Toruń 15-16 listopada 2005 r., Toruń 2005.
Justyński T., Nadużycie prawa w polskim prawie cywilnym, Kraków 2000.
Laubadere A. de, Venezia J.C., Gaudemet Y., Traité de droit administrative, t. 1, Paris. 1994.
Łętowska E., W związku z odpowiedzialnością za szkody wyrządzone funkcjonowaniem administracji, [w:] Z. Rybicki, M. Gromadzka-Grzegorzewska, M. Wyrzykowski (red.), Zbiór studiów z zakresu nauk administracyjnych, Warszawa 1978.
Maurer H., Allgemeines Verwaltungsrecht, München 1999.
Parchomiuk J., [w:] System prawa administracyjnego, t. 12, Warszawa 2010.
Pestalozz Ch., „Formenmißbrauch” des Staates. Zu Figur und Folgen des „Rechtsmißbrauchs” und ihrer Anwendung auf staatliches Ver halten, München 1973.
Przybysz P., [w:] M. Wierzbowski (red.), Prawo administracyjne, Warszawa 2011.
Szczepaniak R., Nadużycie prawa do posługiwania się formą osoby prawnej, Toruń 2009.
Szczepaniak R., Sens i nonsens podziału na prawo publiczne i prywatne (na kanwie uchwały SN), Państwo i Prawo 2013, z. 5.
Szpunar A., Nadużycie prawa podmiotowego, Kraków 1947.
Wall H. de, Die Anwendbarkeit privatrechtlicher Vorschriften im Verwaltungsrecht, Tübingen 1999.
Wronkowska S., [w:] A. Redelbach, S. Wronkowska, Z. Ziębiński, Zarys teorii państwa i prawa, Warszawa 1994.
Zimmermann J., Prawo administracyjne, Warszawa 2010.
Licencja
Prawa autorskie (c) 2014 WPiA UAM
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.