Słowa kluczowe
dyrektywa UE
instytucja obowiązana
waluta wirtualna
beneficjent rzeczywisty
Jak cytować
Liczba wyświetleń: 1346
Liczba pobrań: 613
Abstrakt
Analiza bieżących uregulowań dotyczących przeciwdziałania praniu pieniędzy stanowi podstawę do ukazania zmian, jakie w systemie prewencji przed tym procederem przyniosła ustawa z 1 marca 2018 r. o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu. Wejście w życie tej ustawy jest wyrazem realizacji zobowiązań związanych z koniecznością implementacji do krajowego porządku prawnego IV i V dyrektywy Anti-Money Laundering (AML). Celem opracowania jest jednak nie tylko analiza zmian, jakie w systemie przeciwdziałania praniu pieniędzy przyniosła kompleksowa nowelizacja ustawy AML. Jest nim przede wszystkim wskazanie na te z postanowień V dyrektywy UE, które nie doczekały się transponowania do rodzimych przepisów. To natomiast uzasadnia wysunięcie stosownych postulatów de lege ferenda dotyczących propozycji wprowadzenia zmian do ustawy z 1 marca 2018 r. Kwestia ta nabiera zaś szczególnego znaczenia, jeżeli mieć na uwadze to, że termin implementacji V dyrektywy upłynął 10 stycznia 2020 r. Zarazem jednak, z uwagi na obszerny charakter zagadnienia poruszanego w tym opracowaniu, poczynione w nim wywody zostały ograniczone do zakresu podmiotowego.
Bibliografia
Bala., S., Kopyściański, T., Srokosz, W. (2016). Kryptowaluty jako elektroniczne instrumenty płatnicze bez emitenta. Aspekty informatyczne, ekonomiczne i prawne. Wrocław.
Bieniek, B. (2010). Pranie pieniędzy w prawie międzynarodowym, europejskim oraz polskim. Warszawa.
Cyman, D. (2013). Elektroniczne instrumenty płatnicze a bezpieczeństwo uczestników rynku finansowego. Warszawa.
Dąbrowska, J. (2017). Charakter prawny bitcoin. Studia i Artykuły 1: 77–81.
Filipkowski, W. (2011). Systemy przeciwdziałania i zwalczania przestępczości zorganizowanej, [w:] W. W. Pływaczewski (red.), Przestępczość zorganizowana. Warszawa: 187–198 i 200–208.
Filipkowski, W., Pływaczewski, E.W. (2003) Wybrane inicjatywy międzynarodowe w zakresie przeciwdziałania praniu brudnych pieniędzy, [w:] A. Adamski (red.) Przestępczość gospodarcza z perspektywy Polski i Unii Europejskiej. Materiały z Międzynarodowej Konferencji Naukowej-Mikołajki, 26–28 września 2002. TNOiK, Toruń: 359–362.
Filipkowski, W., Pływaczewski, E.W. (2007). Standardy przeciwdziałania procederowi prania pieniędzy. Państwo i Prawo 62(10): 93–103.
Filipkowski, W., Prokop, K. (2006). Wolne zawody prawnicze a przeciwdziałanie praniu pieniędzy. Państwo i Prawo 61(2): 69–83.
Golonka, A. (2009). „Kolejna” dyrektywa unijna w sprawie przeciwdziałania praniu pieniędzy – czas na ocenę dostosowania polskich regulacji prawnych. Studia Europejskie CE UW 1: 112.
Golonka, A. (2008). Prawnokarne zagadnienia przeciwdziałania wprowadzania do obrotu wartości majątkowych pochodzących z nielegalnych lub nieujawnionych źródeł. Rzeszów.
Grynfelder, J. (2010), [w:] W. Kapica (red.), Przeciwdziałanie praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu. Komentarz. Warszawa (dokument Lex).
Jasiński, W. (2012). Osoby na eksponowanych stanowiskach politycznych. Przeciwdziałanie korupcji i praniu pieniędzy. Warszawa.
Jasiński, W. (2013). System przeciwdziałania i zwalczania prania pieniędzy, [w:] Proceder prania pieniędzy i jego implikacje. Warszawa: 71–78.
Jurkowska, A. (2004), [w:] Z. Brodecki (red.), Finanse. Warszawa: 273.
Kluczyński, M. (2011). Politically Exposed Person, czyli osoba zajmująca eksponowane stanowisko polityczne jako klient o podwyższonym stopniu ryzyka. Przegląd Bezpieczeństwa Wewnętrznego 5: 177–197.
Lizak, R. (2018). Pranie pieniędzy w prawie polskim na tle europejskim, międzynarodowym i amerykańskim. Warszawa.
Mackiewicz, P., Musiał, M. (2014). Rozwój wirtualnych systemów monetarnych. Nauki o Finansach 1: 136–139.
Michalska-Warias, A. (2013). Pranie pieniędzy w prawie międzynarodowym i prawie Unii Europejskiej, [w:] E.W. Pływaczewski, Proceder prania pieniędzy i jego implikacje. Warszawa: 61–67, 70.
Niemierka, S., Smykla, B. (2001). Przeciwdziałanie praniu pieniędzy w bankach – aspekty prawne. Warszawa.
Pływaczewski, E.W. (2002). Przeciwdziałanie praniu brudnych pieniędzy z perspektywy międzynarodowej. Państwo i Prawo 57(8): 43–52.
Srokosz, W. (2011). Instytucje parabankowe w Polsce. Warszawa.
Wójcik, J.W. (2002). Pranie pieniędzy. Kryminologiczna i kryminalistyczna ocena transakcji podejrzanych. Warszawa.
Licencja
Prawa autorskie (c) 2020 WPiA UAM
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.