Słowa kluczowe
funkcja ochronna
środki zapobiegawcze
zagrożenie karą
porządek publiczny
Jak cytować
Liczba wyświetleń: 572
Liczba pobrań: 569
Abstrakt
Artykuł 258 § 2 k.p.k. przewiduje, że tymczasowe aresztowanie może być stosowane w przypadku zarzucenia oskarżonemu popełnienia zbrodni lub występku, którego górna granica zagrożenia wynosi co najmniej 8 lat. Przepis ten budził liczne kontrowersje co do tego, czy może stanowić samoistną podstawę stosowania tymczasowego aresztowania bez zaistnienia pozostałych przesłanek szczególnych stosowania tego środka, co doprowadziło do wydania przez Sąd Najwyższy uchwały, w której stwierdził on, że przepis ten może być samodzielną podstawą stosowania tymczasowego aresztowania. Nie wyeliminowało to jednak wątpliwości co do tego przepisu, co doprowadziło z kolei do kontroli jego zgodności z Konstytucją. Autor stoi na stanowisku, że wbrew licznej krytyce tego przepisu, jego funkcjonowanie jest uzasadnione, jednakże słuszne jest wskazanie, że wymaga on interwencji ustawodawcy, która wymusiłaby na sądzie orzekającym w przedmiocie wniosku o tymczasowe aresztowanie wskazanie in concreto czynników uzasadniających zastosowanie tego środka.
Bibliografia
Dąbkiewicz, K. (2012). Tymczasowe aresztowanie.
Eichstaedt, K. (2016). Komentarz do art. 258 k.p.k., [w:] D. Świecki (red.) (2016). Kodeks postępowania karnego. Komentarz do zmian 2016. Warszawa: 248–254.
Eichstaedt, K. (2018). Komentarz do art. 258 k.p.k., [w:] D. Świecki (red.) (2017). Kodeks postępowania karnego. Komentarz. Tom 1. Warszawa: 949–962.
Głębocka, J. (2014). Francuska procedura karna, [w:] P. Kruszyński (red.) (2014). Proces karny. Rozwiązania modelowe w ujęciu prawnoporównawczym. Warszawa: 259–268.
Grzęda, E. (2015). Przesłanka tymczasowego aresztowania z art. 258 § 2 k.p.k. Uwagi na marginesie uchwały Sądu Najwyższego z 19 stycznia 2012 r. (I KZP 18/11) oraz nowelizacji Kodeksu postępowania karnego. Czasopismo Prawa Karnego i Nauk Penalnych 19(3): 137–166.
Hermeliński, W., Nita-Światłowska, B. (2018). Tymczasowe aresztowanie ze względu na grożącą oskarżonemu karę. Palestra 6: 14–25.
Hofmański, P. (2010). Komentarz do art. 5 Europejskiej Konwencji Praw Człowieka, [w:] L. Gardocki (red.) (2010). Konwencja o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności. Komentarz do artykułów 1–18. Tom 1. Warszawa: 154–241.
Hofmański, P. (red.) (2011). Kodeks postępowania karnego. Tom 1: Komentarz do artykułów 1–296. Warszawa.
Hofmański P., Waltoś, S. (2016). Proces karny. Zarys systemu. Warszawa.
Koper, R. (2013). Podstawy i terminy tymczasowego aresztowania w świetle Konstytucji. Państwo i Prawo 69(5): 3–16.
Murzynowski, A. (1997a). Refleksje na temat zmian w przepisach dotyczących stosowania tymczasowego aresztowania. Prokuratura i Prawo 1: 7–25.
Murzynowski, A. (1997b). Wątpliwości w kwestii stosowania tymczasowego aresztowania. Prokuratura i Prawo 1: 137–140.
Nita. B., Światłowski, A. (2013). Podstawa dowodowa tymczasowego aresztowania. Państwo i Prawo 68(2): 87–101.
Peiper, L. (1932). Komentarz do kodeksu postępowania karnego i do przepisów wprowadzających tenże kodeks. Kraków.
Różycki, S. (1933). Kodeks postępowania karnego: komentarz oparty na tle motywów ustawodawczych oraz orzecznictwa Sądu Najwyższego. Nowogródek.
Skorupka, J. (2012). Limitacja tymczasowego aresztowania w polskim procesie karny. Państwo i Prawo 67(3): 55–64.
Skorupka, J. (2013). O sprawiedliwości procesu karnego. Warszawa.
Stefański, R. (1998). Komentarz do art. 258 k.p.k., [w:] J. Bartoszewski et al., Kodeks postępowania karnego. Komentarz. Tom 1. Warszawa. (Lex/el.).
Stefański, R., Zabłocki, S. (red.) (2019). Kodeks postępowania karnego. Tom 2: Komentarz do art. 167–296. Warszawa.
Wiśniewski, Ł. (2014). Niemiecki proces karny, [w:] P. Kruszyński (red.), System prawa karnego procesowego. Tom 2: Proces karny. Rozwiązania modelowe w ujęciu prawnoporównawczym. Warszawa: 396–402.
Licencja
Prawa autorskie (c) 2020 WPiA UAM
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.