Abstrakt
Artykuł jest próbą diagnozy kondycji współczesnej socjologii (jej słabości, ale także jej potencjalnych atutów) na podstawie analizy jej języka, która pozwoliła sformułować kilka scenariuszy dotyczących dalszych losów socjologii. Dwa z nich (scenariusz literaturyzacji socjologii oraz scenariusz jej stopniowego zrastania się z naukami o złożoności) wydają się równoznaczne ze stopniową samolikwidacją socjologii. Kolejny – scjentyzacja socjologii i podporządkowanie jej znacznie bardziej restrykcyjnym niż do tej pory reżimom terminologicznymi i metodologicznym jawi się jako scenariusz praktycznie nierealny – biorąc pod uwagę historię socjologii i jej teoretyczno-metodologiczny pluralizm. Trzy ostatnie zasygnalizowane w artykule scenariusze: scenariusz socjologii rozwijającej się jako par excellence socjologiczna teoria złożoności, scenariusz socjologii opartej na śladach zastanych oraz scenariusz socjologii animacyjno-interwencyjnej, oznaczają wprawdzie, że będzie zmuszona radykalnie się zmienić, lecz równocześnie w największym stopniu prolongują jej szanse na przetrwanie jako dyscypliny naukowej.
Bibliografia
Bauman, Z. (2014). Rozmowy o socjologii. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Berghe, P. van den (2006). Łączenie paradygmatów: biologia i nauki społeczne, [w:] A.L. Jasińska-Kania, L. Nijakowski, J. Szack, M. Ziółkowski (red.), Współczesne teorie socjologiczne. Warszawa: Scholar:
Burawoy, M. (2009). O socjologię publiczna. Przemówienie prezydenckie z 2004 roku, [w:] A. Manterys, J. Mucha (red.), Nowe perspektywy teorii socjologicznej. Kraków: Nomos:
Castellani, B., Hafferty, F.W. (2009). Sociology and Complexity Science: A New Field of Inquiry. Berlin–Heidelgerg: Springer Verlag.
De Landa, M. (2006). A New Philosophy of Society: Assemblage Theory and Social Complexity. London: Continuum.
Drozdowski, R., Szlendak, T. (2013). Socjologia wobec złożoności współczesnego świata, Studia Socjologiczne 4(211): 1–17.
Gorman, M.E. et al. (eds.) (2005). Scientific and Technological Thinking. Psychology Press.
Harkin, J. (2010)., Trendologia. Niezbędny przewodnik po przełomowych ideach. Kraków: Znak.
Jemielniak, D. (2019). Socjologia Internetu.Warszawa: Scholar.
Jemielniak, D. (2018). Socjologia 2.0: o potrzebie łączenia Big Data z etnografią cyfrową, wyzwaniach jakościowej socjologii cyfrowej i systematyzacji pojęć. Studia Socjologiczne 2: 7–29.
Frąckowiak, M., Olszewski, L., Rosińska, M. (red.) (2012). Kolaboratorium. Zmiana i współdziałanie. Poznań: Fundacja SPOT.
Kulczycki, E. (2017). Punktoza jako strategia w grze parametrycznej w Polsce. Nauka i Szkolnictwo Wyższe 49(1): 63–78.
Latour, B. (2010). Splatając na nowo to, co społeczne. Wprowadzenie do teorii aktora-sieci. Kraków: Universitas.
Lutyński, J. (1977). Działania pozorne. Kultura i Społeczeństwo 21(2): 69–78.
Mills, Ch.W. (2007). Wyobraźnia socjologiczna. Tłum. M. Bucholc. Warszawa: Wydawnictwo PWN.
Pierpaolo, D., Archer, M.S. (2015). The Relational Subject. Cambridge: Cambridge University Press.
Pierpaolo, D. (2012). Relational Sociology: A New Paradigm for the Social Science. London: Routledge.
Pietrowicz, K. (2020). Pomiędzy data science a performensem. O niektórych wyzwaniach stojących przed współczesną socjologią Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny 82(4): 335-346.
Schechner, R. (2006). Performatyka. wstęp. Tłum. T. Kubikowski. Wrocław: Ośrodek im. Jerzego Grotowskiego.
Szacki, J. (2007). Socjologia jako Wieża Babel. Studia Socjologiczne 1(184):
Wilson, E. (2002). Konsiliencja. Jedność wiedzy. Poznań: Zysk i S-ka.
Woźniak, Z. (2014). Socjologia kliniczna – interwencyjny wariant praktycznych zastosowań socjologii. Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny 76(4): 333–346.
Licencja
Prawa autorskie (c) 2020 WPiA UAM
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.