Abstract
The text contains an analysis of the legal nature of the regulation of the institution of reopening evidentiary procedure. The views presented consider the institution of reopening the proceeding as a key act of control of the evidence, necessary from the point of view of the correctness of the findings made. The author assumes that limiting the admissibility of reopening proceedings to compliance with formal requirements of procedural law is insufficient. In his opinion, this issue should be identified with proportionality, truthfulness, suitability and effectiveness of the arrangements made as a result of its implementation, both from the point of view of achieving the actual and assumed process objectives. In conclusion, the author asserts that the performance of evidentiary proceedings should take into account the postulate of their legitimacy, completeness, precision and effectiveness for the evidentiary basis of the decision. The whole difficulty in the scope of reopening evidence proceedings lies in balancing goods in the form of limitation of discomfort (inconvenience) to the participants of criminal proceedings, speed of criminal proceedings and implementation of the principle of substantive truth, the principle of legal prosecution, the principle of free assessment of evidence and the postulate of an accurate reaction.References
Cieślak, M. (1984). Polska procedura karna. Podstawowe założenia teoretyczne. Warszawa.
Doda, Z. (1977). Kontrola dowodu z opinii biegłego w trybie art. 182 k.p.k. Palestra 6.
Gaberle, A. (2010). Dowody w sądowym procesie karnym. Warszawa.
Gruza, E. (2003). Ocena wiarygodności zeznań świadków w procesie karnym. Problematyka kryminalistyczna. Kraków.
Gutowski, M., Kardas, P. (2017). Wykładania i stosowanie prawa w procesie opartym na Konstytucji. Warszawa.
Hołyst, B. (2004). Kryminalistyka. Warszawa.
Jagiełło, D. (2017). Przesłuchanie jako czynność dowodowa. Warszawa.
Janusz-Pohl, B. (2014). O konstrukcji niedopuszczalnej czynności karnoprocesowej. Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny 76(4). DOI: https://doi.org/10.14746/rpeis.2014.76.4.11
Janusz-Pohl, B. (2017). Formalizacja i konwencjonalizacja jako instrumenty analizy czynności karnoprocesowych w prawie polskim. Poznań.
Kaczmarska, D. (2009/2010). Sądowa ocena opinii biegłego w procesie karnym. Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska. Sectio G. Vol. LVI/LVII 2009/2010.
Kardas, P. (2015). Problem granic legalności czynności uczestników postepowania karnego i konsekwencji ich przekroczenia, [w:] D. Gruszecka, J. Skorupska (red.), Granice procesu karnego. Legalność działań uczestników postępowania. Warszawa.
Kmiecik, R. (1989). Konwalidacja i konwersja wadliwych dowodów w procesie karny. Państwo i Prawo 5.
Kmiecik, R. (2011). Konfrontacja i okazanie z udziałem małoletniego świadka w postępowaniu karnym i w sprawach nieletnich, [w:] P. Hofmański, S. Waltoś (red.), W kręgu prawa nieletnich. Księga jubileuszowa Marianny Korcyl-Wolskiej. Warszawa.
Kopczyński, G. (2009). Konfrontacja biegłych w polskim procesie karnym. Warszawa.
Paprzycki, L.K. (2013). [w:] J. Grajewski, L.K. Paprzycki (red.), S. Steinborn, Kodeks postepowania karnego. Tom 1. Komentarz do art. 1–424. Warszawa.
Rogacka-Rzewnicka, M. (2014). Zasada legalizmu i oportunizmu, [w:] P. Wiliński (red.), System prawa karnego Procesowego. Tom 3, cz. 1: Zasady procesu karnego. Warszawa.
Skorupka, J. (2017). Prokonstytucyjna wykładania przepisów prawa dowodowego w procesie karnym, [w:] T. Grzegorczyk, R. Olszewski (red.), Verba volant, scripta manent. Proces karny, prawo karne skarbowe i prawo wykroczeń po zmianach z lat 2015–2016. Księga pamiątkowa poświęcona Profesor Monice Zbrojewskiej. Warszawa.
Świda-Łagiewska, Z. (1983). Zasada swobodnej oceny dowodów w polskim procesie karny. Wrocław.
Waltoś, S., Hofmański, P. (2016). Proces karny. Zarys systemu. Warszawa.
Widacki, J., Konieczny, J. (2016). [w:] J. Widacki (red.), Kryminalistyka. Warszawa.
Wiliński, P. (2011). Proces karny w świetle Konstytucji RP. Warszawa.
Woźniewski, K. (2010). Prawidłowość czynności procesowych w polskim procesie karnym. Gdańsk.
Żbikowska, M. (2016). Czy żądanie oskarżonego w trybie art. 185a k.p.k. należy rozpatrywać jako zwykły wniosek dowodowy? Palestra 4.
License
Copyright (c) 2018 WPiA UAM
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.