Jak cytować
Liczba wyświetleń: 380
Liczba pobrań: 397
Abstrakt
Tekst zawiera analizę charakteru prawnego unormowania instytucji ponowienia czynności dowodowej. Prezentowane poglądy uznają instytucję ponowienia czynności dowodowej za kluczową czynność kontrolującą dowody niezbędną z punktu widzenia prawidłowości poczynionych ustaleń. Autor przyjmuje, że ograniczanie dopuszczalności ponowienia czynności do zgodności z formalnymi wymaganiami prawa procesowego jest niewystarczające. Jego zdaniem kwestię tę należy identyfikować proporcjonalnością. prawdziwością, przydatnością, i efektywnością poczynionych ustaleń będących rezultatem jej przeprowadzenia tak z punktu widzenia realizacji rzeczywistych jak i założonych celów procesowych. W konkluzji autor stwierdza, że przeprowadzanie czynności dowodowych powinno uwzględniać postulat ich zasadności, kompletności, precyzji i efektywności dla dowodowej podstawy rozstrzygnięcia. Cała trudność w zakresie ponowienia czynności dowodowej polega na wyważeniu dóbr w postaci limitacji dolegliwości względem uczestników procesu karnego, szybkości przebiegu postępowania karnego a realizacją zasady prawdy materialnej, zasady legalizmu ścigania, zasady swobodnej oceny dowodów oraz postulatu trafnej reakcji karnej.
Bibliografia
Cieślak, M. (1984). Polska procedura karna. Podstawowe założenia teoretyczne. Warszawa.
Doda, Z. (1977). Kontrola dowodu z opinii biegłego w trybie art. 182 k.p.k. Palestra 6.
Gaberle, A. (2010). Dowody w sądowym procesie karnym. Warszawa.
Gruza, E. (2003). Ocena wiarygodności zeznań świadków w procesie karnym. Problematyka kryminalistyczna. Kraków.
Gutowski, M., Kardas, P. (2017). Wykładania i stosowanie prawa w procesie opartym na Konstytucji. Warszawa.
Hołyst, B. (2004). Kryminalistyka. Warszawa.
Jagiełło, D. (2017). Przesłuchanie jako czynność dowodowa. Warszawa.
Janusz-Pohl, B. (2014). O konstrukcji niedopuszczalnej czynności karnoprocesowej. Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny 76(4). DOI: https://doi.org/10.14746/rpeis.2014.76.4.11
Janusz-Pohl, B. (2017). Formalizacja i konwencjonalizacja jako instrumenty analizy czynności karnoprocesowych w prawie polskim. Poznań.
Kaczmarska, D. (2009/2010). Sądowa ocena opinii biegłego w procesie karnym. Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska. Sectio G. Vol. LVI/LVII 2009/2010.
Kardas, P. (2015). Problem granic legalności czynności uczestników postepowania karnego i konsekwencji ich przekroczenia, [w:] D. Gruszecka, J. Skorupska (red.), Granice procesu karnego. Legalność działań uczestników postępowania. Warszawa.
Kmiecik, R. (1989). Konwalidacja i konwersja wadliwych dowodów w procesie karny. Państwo i Prawo 5.
Kmiecik, R. (2011). Konfrontacja i okazanie z udziałem małoletniego świadka w postępowaniu karnym i w sprawach nieletnich, [w:] P. Hofmański, S. Waltoś (red.), W kręgu prawa nieletnich. Księga jubileuszowa Marianny Korcyl-Wolskiej. Warszawa.
Kopczyński, G. (2009). Konfrontacja biegłych w polskim procesie karnym. Warszawa.
Paprzycki, L.K. (2013). [w:] J. Grajewski, L.K. Paprzycki (red.), S. Steinborn, Kodeks postepowania karnego. Tom 1. Komentarz do art. 1–424. Warszawa.
Rogacka-Rzewnicka, M. (2014). Zasada legalizmu i oportunizmu, [w:] P. Wiliński (red.), System prawa karnego Procesowego. Tom 3, cz. 1: Zasady procesu karnego. Warszawa.
Skorupka, J. (2017). Prokonstytucyjna wykładania przepisów prawa dowodowego w procesie karnym, [w:] T. Grzegorczyk, R. Olszewski (red.), Verba volant, scripta manent. Proces karny, prawo karne skarbowe i prawo wykroczeń po zmianach z lat 2015–2016. Księga pamiątkowa poświęcona Profesor Monice Zbrojewskiej. Warszawa.
Świda-Łagiewska, Z. (1983). Zasada swobodnej oceny dowodów w polskim procesie karny. Wrocław.
Waltoś, S., Hofmański, P. (2016). Proces karny. Zarys systemu. Warszawa.
Widacki, J., Konieczny, J. (2016). [w:] J. Widacki (red.), Kryminalistyka. Warszawa.
Wiliński, P. (2011). Proces karny w świetle Konstytucji RP. Warszawa.
Woźniewski, K. (2010). Prawidłowość czynności procesowych w polskim procesie karnym. Gdańsk.
Żbikowska, M. (2016). Czy żądanie oskarżonego w trybie art. 185a k.p.k. należy rozpatrywać jako zwykły wniosek dowodowy? Palestra 4.
Licencja
Prawa autorskie (c) 2018 WPiA UAM
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.