Słowa kluczowe
postępowanie karne
świadek
głowa państwa
Jak cytować
Liczba wyświetleń: 466
Liczba pobrań: 353
Abstrakt
W artykule poruszono problematykę dotyczącą statusu Prezydenta RP jako świadka w postępowaniu karnym. Rozważanie obejmują szczegółową analizę konstrukcji immunitetu, co pozwala zbudować osobliwe dyrektywy interpretacyjne, a także analizę zagadnienia dopuszczalności wezwania urzędującej głowy państwa polskiego na świadka. Następnie szczegółowy przedstawiono tryb przesłuchiwania Prezydenta RP oraz dopuszczalność stosowania wobec niego kar porządkowych. Rozważania kończy zaś konkluzja, że choć dopuszczalność wezwania Prezydenta RP na świadka nie powinna budzić wątpliwości, to jednak kształt obowiązujących regulacji wciąż utrudnia realne wykorzystywanie przedmiotowego źródła dowodowego.Bibliografia
Banaszak, B. (2008), Prawo konstytucyjne, Warszawa.
Banaszak, B. (2009), Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa.
Chorążewska, A. (2008), Model prezydentury w praktyce politycznej po wejściu w życie Konstytucji RP z 1997 r., Warszawa.
Ciapała, J. (2005), Zagadnienie odpowiedzialności prawnej Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, Przegląd Sejmowy 71(6): 101–120.
Dąbrowski, K. (2017), Odpowiedzialność Prezydenta za wykroczenia, Przegląd Prawa Konstytucyjnego 35(1): 109–120.
Dudek, D. (2013), Autorytet Prezydenta a Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej, Lublin.
Dukiet-Nagórska, T. (2008), Kilka uwag o karnomaterialnych aspektach immunitetu parlamentarnego, Gdańskie Studia Prawnicze 29: 97–112.
Gaberle, A. (2010), Dowody w sądowym procesie karnym. Teoria i praktyka, Warszawa.
Granat, M. (2004), Opinia w sprawie składania zeznań przez Prezydenta RP przed sejmową komisją śledczą, Przegląd Sejmowy 60(1): 73–78.
Gromek, Z. (2008), Glosa do postanowienia Sądu Apelacyjnego w Warszawie z 21 sierpnia 2007 r (sygn. akt II AKz 478/07) oraz postanowienia Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 16 października 2007 r. (sygn. akt VIII Ko 9/07), Przegląd Sejmowy 88(5): 193–203.
Grzegorczyk, P. (2010), Immunitet państwa w postępowaniu cywilnym, Warszawa.
Hoc, S. (2009), Prezydent RP jako świadek w postępowaniu sądowym, [w:] Skorupka, J. (red.), Rzetelny proces karny. Księga jubileuszowa Profesor Zofii Świdy, Warszawa: 380–392.
Janusz-Pohl, B. (2009), Immunitety w polskim postępowaniu karnym, Warszawa.
Jasiński, W. (2015), Prawo do nieobciążania się w procesie karnym w świetle standardów strasburskich, Prokuratura i Prawo 7–8: 7–35.
Knoppek, K. (2002), Przesłuchanie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej jako świadka w postępowaniu sądowym, Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny 64(1): 53–56.
Koper, R. (2016), Prawo do obrony osoby podejrzanej, Prokuratura i Prawo 2: 17–33.
Kosonoga, J. (2014), System środków dyscyplinujących uczestników postępowania karnego, Warszawa.
Michalski, W. (1970), Immunitety w polskim procesie karnym, Warszawa.
Mordwiłko, J. (2004), Opinia w sprawie możliwości przesłuchania Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej przez sejmową komisję śledczą, Przegląd Sejmowy 60(1): 78–84.
Sarnecki, P. (2004), Opinia w sprawie możliwości przesłuchania Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej przez sejmową komisję śledczą, Przegląd Sejmowy 60(1): 87–88.
Sokolewicz, W. (2004), Opinia w sprawie możliwości przesłuchania Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej przez sejmową komisję śledczą, Przegląd Sejmowy 60(1): 70–73.
Szmyt, A. (2004), Opinia w sprawie możliwości przesłuchania Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej przez sejmową komisję śledczą, Przegląd Sejmowy 60(1): 84–87.
Szwast, M., Szwed, M. (2016), Konstytucyjne aspekty kar porządkowych pozbawienia wolności, Przegląd Legislacyjny 95(1): 35–58.
Trzciński, J. (2004), Opinia w sprawie możliwości przesłuchania Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej przez sejmową komisję śledczą, Przegląd Sejmowy 60(1): 65–67.
Wronkowska, S., Ziembiński, Z. (2001), Zarys teorii prawa, Poznań.
Zagrodnik, J. (2016), Metodyka pracy obrońcy i pełnomocnika w sprawach karnych i karnych skarbowych, Warszawa.
Zbrojewska, M. (2004), Karnoprocesowe aspekty postępowania przed komisją śledczą, Przegląd Sejmowy 60(1): 28–36.
Licencja
Prawa autorskie (c) 2018 WPiA UAM
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.