Słowa kluczowe
French and Polish contrastive studies
tweets
automatic detection
corpus
Jak cytować
Abstrakt
Irony is a complex phenomenon. Even though the numerous theories of irony differ from one another, they all seem to agree on the fact that irony implies certain contradiction / discrepancy / inconsistency between what is said and the reality. The purpose of this paper is to describe the language criteria of irony. The studies are contrastive character (French and Polish corpora of tweets about public transport). In the first phase of the study based on contrastive linguistic analysis, we will answer the following questions: What are the language criteria of irony? Are they identical for both languages? The research will help to expand the knowledge of automatic processing of natural language and, more precisely, in the analysis of text data and searching in texts.
Bibliografia
Amossy, R. (2003). Les ironies balzaciennes, chapter Les fonctions argumentatives de l’ironie balzacienne. Pirot : Saint-Cyr sur Loire, 143–154.
Anscombre, J.-C., Tamba, I. (ed.) (2013). « L’intensification ». In : Langue française, 177.
Attardo, S. (2000). « Irony as relevant inappropriateness ». In : Journal of Pragmatics, n° 32, 793–826.
Benamara, F., Grouin, C., Karoui, J., Moriceau, V., Robba, I. (2017). « Analyse d’opinion et langage figuratif dans des tweets : présentation et résultats du défi fouille de textes 2017 ». In : Actes de l’atelier DEFT de la conférence TALN 2017, 26 juin 2017, Orléans, 1–11. Caen, France : Association pour le Traitement Automatique des Langues.
Berrendonner, A. (1981). « De l’ironie ». In : Eléments de pragmatique linguistique, 173–239. Paris : Editions de Minuit.
Bres, J. (2011). « L’ironie, un cocktail dialogique ? ». In : VNU Journal of Science : Foreign Studies, 27 (3).
Buscaldi, D., Grezka, A., Lejeune, G. (2017). « Tweetaneuse : Fouille de motifs en caractères et plongement lexical à l’assaut du DEFT 2017 ». In : 13e édition du Défi Fouille de Texte, Actes du colloque TALN 2017, 26-30 juin 2017, Orléans, France, 65–76.
Charaudeau, P. (2006). « Des Catégories pour l’Humour ? ». Questions de communication, n° 10. Nancy : Presses Universitaires de Nancy.
Cougnon, L.-A. (2015). Langage et sms. Une étude internationale des pratiques actuelles. Louvain : Presses Universitaires de Louvain.
Ducrot, O. (1984). « Esquisse d’une théorie polyphonique de l’énonciation. Le dire et le dit ». In : Rhétorique et argumentation : de l’ironie. Paris : Editions de Minuit, 171–233.
Eggs, E. (2009). « Rhétorique et argumentation : de l’ironie ». Argumentation et Analyse du Discours, 2 (3).
Filik, R., Țurcan, A., Thompson, D., Harvey, N., Davies, H., Turner, A. (2016). « Sarcasm and emoticons : Comprehension and emotional impact ». In : The Quarterly Journal of Experimental Psychology, 69:11, 2130–2146. DOI : 10.1080/17470218.2015.1106566.
Germoni, K. (2013). Majuscules, abréviations et symbols. Grevisse coll. Langue française.
Grezka, A. (2006). Les prédicats de perception. Traitement de la polysémie (Les sens des sens). Thèse de doctorat en Sciences du Langage, Université Paris XIII, Villetaneuse.
Grezka, A. (2009). La polysémie des verbes de perception visuelle. Collection Sémantiques. Paris : L’Harmattan.
Gross, G. (2015). « Traitement automatique de la polysémie ». In : Studia Romanica Posnaniensia, Vol. 42, Issue 1, 15-33.
Jorgensen, J. (1996). « The functions of sarcastic irony in speech ». In : Journal of Pragmatics, 26 (5), 613-634.
Karoui, J. (2016). « FrIC : Un corpus et un schéma d’annotation multi-niveaux pour l’ironie dans les tweets ». In : Atelier Communautés en ligne : outils et applications en TAL (COLTAL 2016) dans le cadre de la conférence JEP-TALN-RECITAL 2016, 4 juillet 2016 – 8 juillet 2016, Paris, France.
Kerbrat-Orecchioni, C. (1978). L’ironie. Travaux du centre de recherches linguistiques et sémiologiques de Lyon, 2. Lyon : Presses Universitaires de Lyon.
Kerbrat-Orecchioni, C. (1986). L’implicite. Paris : Armand Colin.
Kleiber, G., Schnedecker, C. (ed.) (2007). L’intensité. Travaux de linguistique 55.
Loevenbruck, H., Ameur Ben Jannet, M., D’imperio, M., Spini, M., Champagne-Lavau, M. (2013). « Prosodic Cues of Sarcastic speech in French : Slower, higher, wider ». In : Interspeech, 3537–3541.
Maingueneau, D. (2012 rééd.). Analyser les textes de communication. Paris : Colin, coll. I. Com.
Muryn, T., Niziołek, M., Prażuch, W., Hajok, A. (2015). « Ce café me réveille ou l’intensité inférée ». In : K. Wróblewska-Pawlak, A. Kieliszczyk (ed.), L’intensification et ses différents aspects. Varsovie : Université de Varsovie, 85–100.
Niziołek, M., Romero, C. (ed.) (2016). L’intensité, entre langue et discours. Synergies Pologne, n° 13.
Paroubek, P., Grouin, C., Bellot, P., Claveau, V., Eshkol-Taravella, I., Fraisse, A., Jackiewicz, A., Karoui, J., Monceaux, L., Torres-Moreno, J.-M. (2018). « DEFT2018 : recherche d’information et analyse de sentiments dans des tweets concernant les transports en Île de France ». In : Actes de la conférence Traitement Automatique des Langues, TALN 2018, 1–11, Rennes, France〈hal-01839407〉.
Romero, C. (2017). L’intensité et son expression en français. Ophrys.
Sperber, D., Wilson, D. (1998). « Relevance Theory : Applications and Implications ». In : Irony and Relevance : a reply to Seto, Hemmamoto and Yamanashi, 283–293. Carston R., Uchida S. Amsterdam : John Benjamins.
Wilson, D. (2006). « The pragmatics of verbal irony : Echo or pretence ? ». Lingua, 116, 1722-1743.
Wróblewska-Pawlak, K., Kieliszczyk, A. (ed.) (2015). L’intensification et ses différents aspects. Varsovie : Université de Varsovie.
Licencja
- Autor oświadcza, że przysługują mu osobiste i majątkowe prawa autorskie do Utworu oraz że nie są one ograniczone w zakresie objętym niniejszą Umową, oraz że utwór jest dziełem oryginalnym i nie narusza majątkowych lub osobistych praw autorskich innych osób.
- Autor udziela Uniwersytetowi im. Adama Mickiewicza w Poznaniu niewyłącznej i nieodpłatnej licencji na korzystanie z Utworu bez ograniczeń terytorialnych i przez czas nieokreślony na następujących polach eksploatacji:
2.1. wytwarzanie określoną techniką egzemplarzy Utworu, w tym techniką drukarską, reprograficzną, zapisu magnetycznego oraz techniką cyfrową;
2.2. wprowadzanie do obrotu, użyczenie lub najem oryginału albo egzemplarzy Utworu;
2.3. publiczne wykonanie, wystawienie, wyświetlenie, odtworzenie oraz nadawanie i reemitowanie, a także publiczne udostępnianie Utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym;
2.4. włączenie Utworu w skład utworu zbiorowego;
2.5. wprowadzanie Utworu w postacie elektronicznej na platformy elektroniczne lub inne wprowadzanie Utworu w postaci elektronicznej do Internetu, Intranetu, Extranetu lub innej sieci;
2.6. rozpowszechnianie Utworu w postaci elektronicznej w Internecie, Intranecie, Extranetu lub innej sieci, w pracy zbiorowej jak również samodzielnie;
2.7. udostępnianie Utworu w wersji elektronicznej w taki sposób, by każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym, w szczególności za pośrednictwem Internetu, Intranetu, Extranetu lin innej sieci;
2.8. udostępnianie Utworu zgodnie z wzorcem licencji Attribution-NonCommercial-ShareAlike 4.0 International (CC BY-NC-SA 4.0) lub innej wersji językowej tej licencji lub którejkolwiek późniejszej wersji tej licencji, opublikowanej przez organizację Creative Commons. - Autor zezwala Uniwersytetowi im. Adama Mickiewicza w Poznaniu na:
3.1. nieodpłatne korzystanie i rozporządzanie prawami do opracowań Utworu i tymi opracowaniami.
3.2. wysyłanie metadanych Utworu oraz Utworu do komercyjnych i niekomercyjnych baz danych indeksujących czasopisma. - Autor upoważnia i zobowiązuje Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu do udzielania osobom trzecim dalszych licencji (sublicencji) do Utworu oraz do innych materiałów, w tym utworów zależnych lub opracowań zawierających lub powstałych w oparciu o Utwór, przy czym postanowienia takich sublicencji będą tożsame z wzorcem licencji Attribution-NonCommercial-ShareAlike 4.0 International (CC BY-NC-SA 4.0) lub innej wersji językowej tej licencji lub którejkolwiek późniejszej wersji tej licencji, opublikowanej przez organizację Creative Commons Tym samym uprawnia wszystkich zainteresowanych do korzystania z utworu wyłącznie w celach niekomercyjnych pod następującymi warunkami:
4.1. uznanie autorstwa czyli obowiązek podania wraz z rozpowszechnionym utworem informacji, o autorstwie tytule, źródle (odnośniki do oryginalnego utworu, doi) oraz samej licencji;
4.2. na tych samych warunkach, wolno rozpowszechniać utwory zależne jedynie na licencji identycznej to tej, na jakiej udostępniono utwór oryginalny. - Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu jest zobowiązany do:
5.1. udostępniania Utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym bez ograniczeń technicznych;
5.2. poprawnego informowania osób, którym Utwór będzie udostępniany o udzielonych im sublicencjach w sposób umożliwiający odbiorcom zapoznanie się z nimi.
Pozostałe postanowienia
- Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu zachowuje prawo do czasopisma jako całości (układ, forma graficzna, tytuł, projekt okładki, logo itp.).