Abstrakt
In the process of legal translation, different rules for editing individual genres are an important issue arising from cultural differences. Therefore, translator’s discursive and generic competences affect the quality of translation. Even if the knowledge of standards of the genre of target culture does not allow their direct application in the text of translation, a comparison of generic standards facilitates proper interpretation of the source text and editing the target text, thus allowing to achieve the intended communicative objective. The purpose of this article is to compare the legal discourse in highly routinised genres such as Polish and French contracts in the field of civil law. Based on the French school of discourse analysis, the study is designed to extract meanings which are not expressed directly, but are related to the function of a given text. Particular emphasis is placed on ways of expressing the performative nature of analysed genres and interpersonal relationships.Bibliografia
Antoniewska, D. (2005). L’analyse contrastive des textes modèles de droit civil français et polonais appliquée à la traduction (Unpublished doctoral dissertation). Adam Mickiewicz University in Poznań, Poland.
Austin, J.L. (1991). Quad dire, c’est faire (G. Lane, Trans.). Paris : Editions du Seuil. (Original work published 1962 r.)
Benveniste, É. (1966). Problèmes de linguistique générale. Paris : Éditions Gallimard.
Boquet, C. (2008). La traduction juridique : fondement et méthode. Bruxelles : De Boeck.
Charaudeau, P. (1992). La grammaire du sens et de l’expression. Paris : Hachette Education.
Code civil – 2013. (2012). Éditions Prat.
Cornu, G. (2000). Linguistique juridique. (2nd ed.) Paris : Montchrestein.
Didier, E. (1987). Le langage du droit et la nouvelle traduction juridique. L’actualité terminologique, 20 (5), 7-11.
Fontaine, M., Cavalerie, R., Hassenforder, J.-A. (2000). Dictionnaire de droit (2nd ed.). Paris : Foucher.
Gémar, J.-C. (1995). Traduire ou l’art d’interpréter. Langue, droit et société : éléments de jurilinguistique, tome 2 : Application. Traduire le texte juridique. Québec : Presses de l’Université du Québec.
Gizbert-Studnicki, T. (1986). Język prawny z perspektywy socjolingwistycznej. Warszawa – Kraków: Państwowe Wydawnictwo Naukowe.
Grzmil-Tylutki, H. (2007). Gatunek w świetle francuskiej teorii dyskursu. Kraków : Universitas.
Guillien, R. & Vincent, J. (2001). Lexique des termes juridiques (13th ed.). Paris : Dalloz.
Jopek-Bosiacka, A. (2006). Przekład prawny i sądowy. Warszawa : Wydawnictwo Naukowe PWN.
Kerbrat-Orecchioni, C. (1997). L’énonciation. De la subjectivité dans le langage. Paris : Armand Colin.
Kierzkowska, D. ( 2002). Tłumaczenie prawnicze. Warszawa : Wydawnictwo Tepis.
Radwański, Z. (Eds.), (2007). Prawo cywilne – część ogólna (9th ed.). Warszawa : C.H. Beck : Instytut Nauk Prawnych PAN.
Searle, J.R. (1982). Sens et expression (J. Proust, Trans.). Paris : Minuit. (Original work published 1979 r.)
Solova, R. (2013). Norma i praktyka w przekładzie tekstów skonwencjonalizowanych. Wrocław : Oficyna Wydawnicza ATUT.
Tomaszkiewicz, T. (1988). Étude comparative de quelques indices du concept d’énonciation en français et en polonais. Poznań : Wydawnictwo Naukowe UAM.
Walkiewicz, B. (2012). La traduction en tant que discours. Studia Romanica Posnaniensia, XXXIX, 71-86.
Walkiewicz, B. (2013). Architektura tekstów o architekturze. Poznań : Wydawnictwo Naukowe UAM.
Wojtak, M. (2012). Styl urzędowy. In J. Bartmiński (Eds.), Współczesny język polski (4th ed.). (pp. 155-171). Lublin : Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej.
Wronkowska, S. & Zieliński, M. (2012). Komentarz do zasad techniki prawodawczej z dnia 20 czerwca 2002 (2nd ed.). Warszawa : Wydawnictwo Sejmowe.
Ziembiński, Z. & Zieliński, M. (1992). Dyrektywy i sposób ich wypowiadania. Warszawa : Polskie Towarzystwo Semiotyczne.
Zieliński, M. (1999). Języki prawne i prawnicze. In W. Pisarek, Polszczyzna 2000. Orędzie o stanie języka na przełomie tysiącleci (pp. 50-74). Kraków : Ośrodek Badań Prasoznawczych Uniwersytet Jagielloński.
Licencja
- Autor oświadcza, że przysługują mu osobiste i majątkowe prawa autorskie do Utworu oraz że nie są one ograniczone w zakresie objętym niniejszą Umową, oraz że utwór jest dziełem oryginalnym i nie narusza majątkowych lub osobistych praw autorskich innych osób.
- Autor udziela Uniwersytetowi im. Adama Mickiewicza w Poznaniu niewyłącznej i nieodpłatnej licencji na korzystanie z Utworu bez ograniczeń terytorialnych i przez czas nieokreślony na następujących polach eksploatacji:
2.1. wytwarzanie określoną techniką egzemplarzy Utworu, w tym techniką drukarską, reprograficzną, zapisu magnetycznego oraz techniką cyfrową;
2.2. wprowadzanie do obrotu, użyczenie lub najem oryginału albo egzemplarzy Utworu;
2.3. publiczne wykonanie, wystawienie, wyświetlenie, odtworzenie oraz nadawanie i reemitowanie, a także publiczne udostępnianie Utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym;
2.4. włączenie Utworu w skład utworu zbiorowego;
2.5. wprowadzanie Utworu w postacie elektronicznej na platformy elektroniczne lub inne wprowadzanie Utworu w postaci elektronicznej do Internetu, Intranetu, Extranetu lub innej sieci;
2.6. rozpowszechnianie Utworu w postaci elektronicznej w Internecie, Intranecie, Extranetu lub innej sieci, w pracy zbiorowej jak również samodzielnie;
2.7. udostępnianie Utworu w wersji elektronicznej w taki sposób, by każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym, w szczególności za pośrednictwem Internetu, Intranetu, Extranetu lin innej sieci;
2.8. udostępnianie Utworu zgodnie z wzorcem licencji Attribution-NonCommercial-ShareAlike 4.0 International (CC BY-NC-SA 4.0) lub innej wersji językowej tej licencji lub którejkolwiek późniejszej wersji tej licencji, opublikowanej przez organizację Creative Commons. - Autor zezwala Uniwersytetowi im. Adama Mickiewicza w Poznaniu na:
3.1. nieodpłatne korzystanie i rozporządzanie prawami do opracowań Utworu i tymi opracowaniami.
3.2. wysyłanie metadanych Utworu oraz Utworu do komercyjnych i niekomercyjnych baz danych indeksujących czasopisma. - Autor upoważnia i zobowiązuje Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu do udzielania osobom trzecim dalszych licencji (sublicencji) do Utworu oraz do innych materiałów, w tym utworów zależnych lub opracowań zawierających lub powstałych w oparciu o Utwór, przy czym postanowienia takich sublicencji będą tożsame z wzorcem licencji Attribution-NonCommercial-ShareAlike 4.0 International (CC BY-NC-SA 4.0) lub innej wersji językowej tej licencji lub którejkolwiek późniejszej wersji tej licencji, opublikowanej przez organizację Creative Commons Tym samym uprawnia wszystkich zainteresowanych do korzystania z utworu wyłącznie w celach niekomercyjnych pod następującymi warunkami:
4.1. uznanie autorstwa czyli obowiązek podania wraz z rozpowszechnionym utworem informacji, o autorstwie tytule, źródle (odnośniki do oryginalnego utworu, doi) oraz samej licencji;
4.2. na tych samych warunkach, wolno rozpowszechniać utwory zależne jedynie na licencji identycznej to tej, na jakiej udostępniono utwór oryginalny. - Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu jest zobowiązany do:
5.1. udostępniania Utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym bez ograniczeń technicznych;
5.2. poprawnego informowania osób, którym Utwór będzie udostępniany o udzielonych im sublicencjach w sposób umożliwiający odbiorcom zapoznanie się z nimi.
Pozostałe postanowienia
- Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu zachowuje prawo do czasopisma jako całości (układ, forma graficzna, tytuł, projekt okładki, logo itp.).