Słowa kluczowe
Spanish proverbs
Latin literature
misfortune
resignation
stoicism
Jak cytować
Abstrakt
Spanish refranero forms a sort of code whose aim is to guide and control the conduct of the members of the linguistic community that has coined these proverbs and uses them. A great part of the ideology that can be gathered from Spanish proverbs was already present in Classical culture. Therefore my overall objective is to trace the Classical precedents of Spanish proverbs. Particularly this paper aims to find in Latin language and literature formal or ideological precursors of a certain amount of Spanish proverbs concerning the stoic attitude we should take in order to confront misfortune. This attitude is based on facing with resignation what fate holds in store for us and it results in accepting pain as an essential part of human existence, promoting a conformist behavior that restrains aspirations to better conditions and makes it unlikely that the establishment will be broken.Bibliografia
Alciato, A. (1549). Los emblemas de Alciato traducidos en rhimas españolas. Lyon: Macé Bonhomme & Guillaume Rouille. Edición facsímil disponible en http://www.emblems.arts.gla.ac.uk/alciato/books.php?id=A49a
Alciato, A. (1550). Emblemata. Lyon: Macé Bonhomme & Guillaume Rouille. Edición facsímil disponible en http://www.emblems.arts.gla.ac.uk/alciato/books.php?id=A50a
Anscombre, J.-C. (2010). Las formas sentenciosas: un fenómeno lingüístico. Revista de Investigación Lingüística, 13, 17-43.
Arewa, E. O. & Dundes, A. (1964). Proverbs and the Ethnography of Speaking Folklore, American Anthropologist, 66 (6), 70-85. DOI: 10.1525/aa.1964.66.suppl_3.02a00040.
Briggs, C. L. (1985). The Pragmatics of Proverb Performances in New Mexican Spanish. American Anthropologist, 87 (4), 793-810. DOI: 10.1525/aa.1985.87.4.02a00030.
Calero Fernández, M. Á. (1991). La imagen de la mujer a través de la tradición paremiológica española (Lengua y cultura) (Tesis doctoral). Lleida: Universitat de Barcelona.
Corpas Pastor, G. (1996). Manual de fraseología española. Madrid: Gredos.
Dobrovol’skij, D. & Piirainen, E. (2005). Figurative Language. Cross-Cultural and Cross-Linguistic Perspectives. Amsterdam & Boston: Elsevier.
Domínguez Barajas, E. (2010). The Function of Proverbs in Discourse: The Case of a Mexican Transnational Social Network. Berlin & New York: Walter de Gruyter Mouton.
Doval, G. (1996). Diccionario de expresiones extranjeras. Madrid: Ediciones del Prado.
Doval, G. (1997). Refranero temático español. Madrid: Ediciones del Prado.
Forgas Berdet, E. (1982). Ensayo de reconstrucción paremiológica de cultura material: los ciclos del pan y del vino en las paremias hispanas. Barcelona: Universitat de Barcelona.
Forgas Berdet, E. (1992). Lingüística, etnolingüística y paremiología. En: J. A. Bartol Hernández, J. de Santiago Guervós & J. F. García Santos (Coords.), Estudios filológicos en homenaje a Eugenio de Bustos
Tovar (vol. 1, pp. 293-302). Salamanca: Universidad de Salamanca.
Garate, G. (1998). 27.173 Atsotitzak. Refranes. Proverbes. Proverbia. Bilbao: Fundación Bilbao Bizkaia Kutxa Fundazioa.
Herrero Llorente, V.-J. (1992). Diccionario de expresiones y frases latinas. Madrid: Gredos.
Jiménez Gazapo, P., Morillas Gómez, M. & Morillo Ruiz, R. (2012). La Musa sensata. Aforismos y proverbios en la sátira latina. Madrid: Cátedra.
Kirshenblatt-Gimblett, B. (1973). Toward a Theory of Proverb Meaning. Proverbium, 22, 821-827.
Langlotz, A. (2006). Idiomatic Creativity. A Cognitive-Linguistic Model of Idiom-Representation and Idiom-Variation in English. Amsterdam & Philadelphia: John Benjamins.
Long, A. A. (2004 [1975]). La filosofía helenística. Estoicos, epicúreos, escépticos (trad. de P. Jordán de Urríes). Madrid: Alianza.
Martínez Kleiser, L. (1953). Refranero general ideológico español. Madrid: Hernando.
Meyer, W. (Ed.) (1880). Publilii Syri Mimi Sententiae. Leipzig: Teubner.
Miguel, A. de (2000). El espíritu de Sancho Panza. El carácter español a través de los refranes. Madrid: Espasa.
Nauck, A. (1889). Tragicorum Graecorum fragmenta. Leipzig: Teubner.
Norrick, N. R. (2007). Proverbs As Set Phrases. En: H. Burger, D. Dobrovol’skij, P. Kühn & N. R. Norrick (Eds.), Phraseology. An International Handbook of Contemporary Research (vol. 1, pp. 381-393). Berlin & New York: Walter de Gruyter.
Orelli, J. K. (Ed.) (1824). Carmina sententiosa poetarum veterum latinorum et recentiorum quorundam. Tomus Prior. Publii Syri Mimi et aliorum Sententaie cum Laberii prologo et fragmentis moralibus. Leipzig: Friedrich Fleischer.
Ortiz García, P. (Ed.) (1995). Tabla de Cebes. Musonio Rufo: Disertaciones. Fragmentos menores. Epicteto: Manual. Fragmentos. Madrid: Gredos.
Pascual López, X. (2012). Fraseología española de origen latino y motivo grecorromano (Tesis doctoral). Lleida: Universitat de Lleida. Disponible en http://www.tdx.cat/handle/10803/84020
Pascual López, X. (2015). El conformismo como motivo grecorromano en las paremias españolas. Paremia, 24, 31-42. Disponible en http://cvc.cervantes.es/lengua/paremia/pdf/024/003_pascual.pdf
Pawley, A. & Syder, F. H. (2000). The One Clause at a Time Hypothesis. En: H. Riggenbach (Ed.), Perspectives on Fluency (pp. 167-191). Ann Arbor, MI: University of Michigan Press.
Penadés Martínez, I. (2006). El valor discursivo de los refranes. ELUA. Estudios de Lingüística, 20, 287-304.
Piirainen, E. (2008). Figurative Phraseology and Culture. En: S. Granger & F. Meunier (Eds.), Phraseology. An Interdisciplinary Perspective (pp. 207-228). Amsterdam & Philadelphia: John Benjamins.
Pruss, A. R. & Gale, R. M. (2005): Cosmological and Design Arguments. En: W. J. Wainright (Ed.), The Oxford Handbook of Philosophy of Religion (pp. 116-137). New York: Oxford University Press.
Ribbeck, O. (Ed.) (1855). Scenicae Romanorum poesis fragmenta. Vol. II. Comicorum Latinorum praeter Plautum et Terentium reliquiae. Leipzig: Teubner.
Sánchez Doncel, G. (2003). Diccionario de latinismos y frases latinas. Madrid: Noesis.
Sbarbi, J. M. (1943). Gran diccionario de refranes de la lengua española. Buenos Aires: Joaquín Gil.
Sellars, J. (2006). Stoicism (Ancient Philosophies). Durham: Acumen.
Sevilla Muñoz, J. (1988). Hacia una aproximación conceptual de las paremias francesas y españolas. Madrid: Complutense.
Sevilla Muñoz, J. & Crida Álvarez, C. A. (2013). Las paremias y su clasificación. Paremia, 22, 105-114.
Telija, V. N., Bragina, N., Oparina, E. & Sandomirskaja, I. (1998). Phraseology as a Language of Culture: Its Role in the Representation of a Collective Mentality. En: A. P. Cowie (Ed.), Phraseology. Theory, Analysis, and Applications (pp. 55-75). Oxford & New York: Oxford University Press.
Tosi, R. (2007 [1991]). Dizionario delle sentenze latine e greche. Milano: Bur.
Veyrat Rigat, M. (2008). Aproximación lingüística al estudio del refrán como unidad comunicativa. Dialogía. Revista de lingüística, literatura y cultura, 3, 5-31.
Walther, H. (1963-1969). Proverbia sententiaeque latinatis medii ac recentionis aevi. Göttingen: Vandenhoeck & Ruprecht.
White, G. M. (1987). Proverbs and Cultural Models. An American Psychology of Problem Solving. En: D. Holland & N. Quinn (Eds.), Cultural Models in Language and Thought (pp. 151-172). Cambridge: Cambridge University Press.
Wray, A. & Perkins, M. (2000). The Functions of Formulaic Language: An Integrated Model. Language and Communication, 20 (1), 1-28. DOI: 10.1016/S0271-5309(99)00015-4.
Zell, K. (Ed.) (1829). Publii Syri Sententiae cum F. I. Desbillontii emendationibus nunc primum editis Dionysii Catonis Disticha de moribus ad filium, Caelii Symposii Aenigmata. Stuttgart: Karl Hoffmann.
Licencja
- Autor oświadcza, że przysługują mu osobiste i majątkowe prawa autorskie do Utworu oraz że nie są one ograniczone w zakresie objętym niniejszą Umową, oraz że utwór jest dziełem oryginalnym i nie narusza majątkowych lub osobistych praw autorskich innych osób.
- Autor udziela Uniwersytetowi im. Adama Mickiewicza w Poznaniu niewyłącznej i nieodpłatnej licencji na korzystanie z Utworu bez ograniczeń terytorialnych i przez czas nieokreślony na następujących polach eksploatacji:
2.1. wytwarzanie określoną techniką egzemplarzy Utworu, w tym techniką drukarską, reprograficzną, zapisu magnetycznego oraz techniką cyfrową;
2.2. wprowadzanie do obrotu, użyczenie lub najem oryginału albo egzemplarzy Utworu;
2.3. publiczne wykonanie, wystawienie, wyświetlenie, odtworzenie oraz nadawanie i reemitowanie, a także publiczne udostępnianie Utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym;
2.4. włączenie Utworu w skład utworu zbiorowego;
2.5. wprowadzanie Utworu w postacie elektronicznej na platformy elektroniczne lub inne wprowadzanie Utworu w postaci elektronicznej do Internetu, Intranetu, Extranetu lub innej sieci;
2.6. rozpowszechnianie Utworu w postaci elektronicznej w Internecie, Intranecie, Extranetu lub innej sieci, w pracy zbiorowej jak również samodzielnie;
2.7. udostępnianie Utworu w wersji elektronicznej w taki sposób, by każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym, w szczególności za pośrednictwem Internetu, Intranetu, Extranetu lin innej sieci;
2.8. udostępnianie Utworu zgodnie z wzorcem licencji Attribution-NonCommercial-ShareAlike 4.0 International (CC BY-NC-SA 4.0) lub innej wersji językowej tej licencji lub którejkolwiek późniejszej wersji tej licencji, opublikowanej przez organizację Creative Commons. - Autor zezwala Uniwersytetowi im. Adama Mickiewicza w Poznaniu na:
3.1. nieodpłatne korzystanie i rozporządzanie prawami do opracowań Utworu i tymi opracowaniami.
3.2. wysyłanie metadanych Utworu oraz Utworu do komercyjnych i niekomercyjnych baz danych indeksujących czasopisma. - Autor upoważnia i zobowiązuje Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu do udzielania osobom trzecim dalszych licencji (sublicencji) do Utworu oraz do innych materiałów, w tym utworów zależnych lub opracowań zawierających lub powstałych w oparciu o Utwór, przy czym postanowienia takich sublicencji będą tożsame z wzorcem licencji Attribution-NonCommercial-ShareAlike 4.0 International (CC BY-NC-SA 4.0) lub innej wersji językowej tej licencji lub którejkolwiek późniejszej wersji tej licencji, opublikowanej przez organizację Creative Commons Tym samym uprawnia wszystkich zainteresowanych do korzystania z utworu wyłącznie w celach niekomercyjnych pod następującymi warunkami:
4.1. uznanie autorstwa czyli obowiązek podania wraz z rozpowszechnionym utworem informacji, o autorstwie tytule, źródle (odnośniki do oryginalnego utworu, doi) oraz samej licencji;
4.2. na tych samych warunkach, wolno rozpowszechniać utwory zależne jedynie na licencji identycznej to tej, na jakiej udostępniono utwór oryginalny. - Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu jest zobowiązany do:
5.1. udostępniania Utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym bez ograniczeń technicznych;
5.2. poprawnego informowania osób, którym Utwór będzie udostępniany o udzielonych im sublicencjach w sposób umożliwiający odbiorcom zapoznanie się z nimi.
Pozostałe postanowienia
- Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu zachowuje prawo do czasopisma jako całości (układ, forma graficzna, tytuł, projekt okładki, logo itp.).