Abstrakt
Boris Pasternak made use of available means of transport and communication on a daily basis. This fact, however, was not reflected in his autobiographical writings, correspondence and his oeuvre. The sole exception was the railway, playing a significant role in the life of the author and his protagonists as well as in the contents and form of his works.Bibliografia
Канатова M. 2013. К интерпретации стихотворения Б. Пастернака „Пространство”, „Русская филология”, nr 24, s. 225–232.
Непомнящих Н. А. 2012. Железная дорога как комплекс мотивов в русской лирике и эпике (обзор), [w:] Е.К. Ромодановская (red.), Сюжетно-мотивные комплексы русской литературы, Новосибирск: Академическое изд. „Гео”, s. 92–105.
Пастернак Б. Л. 1983. Воздушные пути. Проза разных лет, Москва: Советский писатель. Пастернак Б. Л. 1989. Доктор Живаго. Роман. Повести. Фрагменты прозы, Москва: Советский писатель.
Пастернак Б. Л. 1990a. Переписка, Москва: Художественная литература. Пастернак Б. Л. 1990b. Стихотворения и поэмы, t. 1, Ленинград: Советский писатель.
Пастернак З. 1993. Воспоминания о Борисе Пастернаке, Москва: Слово/Slovo.
Флакер А. 2001. Освоение пространства поездом (Заметки о железнодорожной прозе Бориса Пастернака), „Slavica Tergestina”, nr 8, s. 219–225.
Фомичев А. С. 2001. Вперед то под гору, то в гору бежит прямая магистраль… (Железная дорога в романе Б. Пастернака „Доктор Живаго”), „Русская литература”, nr 2.
Фомичев А. С. 2007. Пушкинская перспектива, Москва: Знак.
Чуковская Л. 1993. Из дневника. Воспоминания, Москва: Словo/Slovo.
Чуковский К. 1994. Дневник (1930–1969), Москва: Современный писатель.
Bobryk R., Faryno J. 1999. Parowóz wzorowego maszynisty, „Studia Litteraria Polono-Slavica”, nr 3, s. 243–246.
Iunggren A. 1991. Урал в повести „Детство Люверс”, „Wiener Slawistischer Almanach”, nr 27, s. 137–158.
Klimowicz T. 1992. Aneks do kolejowego rozkładu jazdy. Motyw pociągu i dworca w literaturze rosyjskiej, „Acta Universitatis Wratislaviensis. Slavica Wratislaviensia”, nr LXX, s. 55–69.
Klimowicz T. 2005. Pożar serca. 16 smutnych esejów o miłości, o pisarzach rosyjskich i ich muzach, Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, źródło elektroniczne: http://niniwa22.cba.pl/tadeusz_klimowicz_pozar_serca_3.htm (dostęp 11.06.2019).
Pogonowska E. 2016. Rosja (nie)objęta koleją. O jednym z aspektów polskich narracji o Rosji, [w:] D. Mazur, B. Morzyńska-Wrzosek (red.), Przestrzeń w kulturze współczesnej. Literatura. Teatr. Film, Bydgoszcz: Wydawnictwo Uniwersytetu Kazimierza Wielkiego, s. 62–80.
Rożek L. 1993. Motyw podróży we wczesnej prozie Borisa Pasternaka, „Studia Rossica Posnaniensia”, z. XXIV, s. 9–18.
Zbyrowski Z. 2015. Gruzja – „druga ojczyzna” Borisa Pasternaka, „Scripta Humana”, t. 4, s. 78–89.
Zbyrowski Z. 2016. Boris Pasternak i Rainer Maria Rilke, [w:] J. Kazimierczyk-Kuncer (red.), Wschód–Zachód w nieprzerwalnym dialogu, Słupsk: Wydawnictwo Naukowe Akademii Pomorskiej, s. 27–38.
Licencja
PRACE PUBLIKOWANE W CZASOPIŚMIE DOSTĘPNE SĄ NA LICENCJI CREATIVE COMMONS:
Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Na tych samych warunkach 4.0 Międzynarodowe.
Autorzy tekstów przyjętych do publikacji w czasopiśmie „Studia Rossica Posnaniensia” są zobowiązani do wypełnienia, podpisania i odesłania na adres redakcji umowy o udzielenie nieodpłatnej licencji do utworów, z zobowiązaniem do udzielania sublicencji Creative Commons.
Zgodnie z umową, autorzy tekstów opublikowanych w czasopiśmie “Studia Rossica Posnaniensia” udzielają Uniwersytetowi im. Adama Mickiewicza w Poznaniu niewyłącznej i nieodpłatnej licencji oraz zezwalają na użycie sublicencji Attribution-NonCommercial-ShareAlike 4.0 International (CC BY-NC-SA 4.0).
Autorzy zachowują prawa do dalszego, swobodnego rozporządzania utworem.
Autorzy, którzy wykorzystują w swoim tekście cudze utwory (np. ilustracje, fotografie) proszeni są o dostarczenie do redakcji czasopisma zgody na publikację.
Użytkownicy internetu uprawnieni są do korzystania z utworów opublikowanych po 2015 roku “Studia Rossica Posnaniensia” tylko w celach niekomercyjnych, pod następującymi warunkami:
https://creativecommons.org/licenses/by-nc-sa/4.0/
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu zachowuje prawo do czasopisma jako całości (układ, forma graficzna, tytuł, projekt okładki, logo itp.).