Cyfrowa humanistyka w bibliotece akademickiej – tworzenie narracji za pomocą informacji przestrzennej

Abstrakt

Cyfrowa nauka i presja na wykorzystanie cyfrowych narzędzi i metod w badaniach naukowych, nauczaniu czy wydawaniu publikacji naukowych stają się coraz bardziej zauważalną tendencją w naukach humanistycznych. Bibliotekom akademickim, pojmowanym jako laboratoria dla badaczy działających w dziedzinach humanistycznych (Christine Borgman), nie pozostaje więc nic innego, jak nadążyć za tymi zmianami. Humanistyka cyfrowa (HC) stała się istotnym obszarem bibliotekarstwa, a zapotrzebowanie na bibliotekarzy posiadających umiejętności i wiedzę potrzebne do tworzenia i zarządzania metadanymi, zarządzania cyfrowymi repozytoriami, organizacji informacji, zarządzania prawami własności intelektualnej, przechowywania i wizualizacji danych – zwiększa się niezmiennie. Artykuł koncentruje się na angielskojęzycznej literaturze przedmiotu przedstawiającej wizualizację danych przestrzennoczasowych w projektach HC poprzez bogaty zestaw narracji obejmujący teksty, interaktywne mapy oraz usługi z aktywnym monitorowaniem danych przestrzennych w kartografii cyfrowej. Na przykładzie projektów wykorzystujących kartografię cyfrową, opracowanych i zastosowanych w dużej bibliotece akademickiej, artykuł przedstawia, w jaki sposób wizualizacje danych przestrzennych i czasowych mogą być zastosowane w bibliotece akademickiej w celu promowania i informowania o zbiorach kartograficznych, którymi zainteresowani są badacze HC, oraz w jaki sposób biblioteka może dostarczyć swoim użytkownikom narzędzi do samodzielnej pracy.