Keywords
death
Japan
Europe
How to Cite
Abstract
The human skull and the skeleton are symbols unmistakably associated with death; one would even call them ‘universal’. However, their true meaning may differ depending on cultural and religious trends that shaped them. In Christian Western Europe and Japan, the dry naked human bones were not to lie lifelessly in graves; people imagined them to move and dance. The Europeans interpreted the skeleton as an actual person. It became a personification of death, the Death. On the other hand, the Japanese treated the skeleton as a graphic representation of a vengeful soul that came back to the world of living to execute revenge on their enemies. The analysis of similarities and differences in the interpretations of the skeleton as a symbol
related to death are based on historic, literary and artistic sources.
References
Aberth John. From the Brink of the Apocalypse: Confronting Famine, War, Plague, and Death in the Later Middle Ages. New York: Psychology Press, 2013.
Applebaum Wilbur. Encyclopedia of the Scientific Revolution from Copernicus to Newton. New York: Routledge, 2008.
Ariès Philippe. Images of Man and Death. Tłum. Janet Lloyd. Cambridge, Massachusetts, London: Harvard University Press, 1985.
Ariès Philippe. Człowiek i śmierć. Warszawa: Wydawnictwo Aletheia, 2011.
Bätschmann Oskar, Griener Pascal. Hans Holbein: Revised and Expanded Second Edition.London: Reaktion Books. 2014
Binski Paul. Medieval Death. Ritual and Representation. London: British Museum Press, 1996.
Bowers John Z. Nihon ni okeru seiyō igaku no senkushatachi [Pionierzy zachodniej medycyny w Japonii]. Tłum. Takuya Kanehisa, Tomoyoshi Kashima. Tōkyō: Keiōgijuku Daigaku Shuppankai, 1998.
Broomhall Susan. “The Body in/as Text: Medical Knowledge and Technologies in the Renaissance”. A Cultural History of the Human Body in the Renaissance. Red. L. Kalof. Oxford: Berg, 2010.
Burke Linda. The book of gladness. Le livre de Leesce: a 14th century defense of women, in English and French. Jefferson, North Carolina: McFarland and Company Inc., 2013.
Byrne Joseph P. Encyclopedia of the Black Death. Santa Barbara, Denver, Oxford: ABC–CLIO, 2012.
Cheney Liana (red.). The Symbolism of Vanitas in the Arts, Literature, and Music. Comperative and Historical Studies, Lewiston, N.Y. : Edwin Mellen Press, 1989.
Clark James M. The Dance of Death. In the Middle Ages and the Renaissance. Glasgow: Jackson, Son & Company, 1950.
DuBois Page “Popular Beliefs about the Human Body in Antiquity”. A Cultural History of the Human Body in Antiquity. Red. D.H. Garrison. Oxford: Berg, 2010.
Ebersole Gary L. Ritual poetry and the politics of death in early Japan. Princeton, N.J: Princeton University Press, 1992.
Eubanks Charlotte. Miracles of Book and Body: Buddhist Textual Culture and Medieval Japan. Berkeley: University of California Press, 2011.
Franck Frederick (red.) „Ikkyū’s skeletons”. The Buddha Eye: An Anthology of the Kyoto School and Its Contemporaries. Bloomington: World Wisdom, 2004.
Fuchūshi Bijutsukan (red.). Edo no jinbutsuga: sugata no bi, chikara, ki [Portrety z okresu Edo: piękno, siła i dziwy]. Tōkyō: Kyūryūdō, 2010.
Gertsman Elina. The Dance of Death in the Middle Ages. Image, Text, Performance. Turnhout: Brepols Publishers, 2010.
Gottfried Robert S. The Black Death: Natural and Human Disaster in Medieval Europe. New York: Free Press, 1985.
Guthke Karl S. The Gender of Death. A Cultural History in Art and Literature. Cambridge: Cambridge University Press, 1999.
„Heike monogatari”. Web. 13.09.2015. <http://www.manabu-oshieru.com/daigakujuken/ kobun/heike/05/0301.html>
Holbein Hans. Dance of Death and Bible Woodcuts. New York: The Sylvian Press, 1947.
Honda Toyotomi. Edo no Hinin [Hinin w Edo]. Tōkyō: 31 Shobō, 1992.
Hori Ichiro. Folk Religion in Japan. Continuity and Change. Chicago: University of Chicago Press, 1983.
Isao Toshiko (red.). Kuniyoshi Yōkai Hyakkei [Sto przedstawień postaci nadprzyrodzonych Kuniyoshiego]. Tōkyō: Kokushokankōkai, 2001.
Ishida Sumio (red.). Rangaku no haikei [Okoliczności rozwoju rangaku]. Kyōto: Shibunkaku, 1988.
Ishida Sumio (red.). Oranda ni okeru rangakuisho no keisei [Powstawanie opracowań medycznych rangaku w Holandii]. Kyōto: Shinbunkaku, 2007.
Johnson Marguerite. “Marked Bodies: Divine, Human, and Bestial”. A Cultural History of the Human Body in Antiquity. Red. D.H. Garrison. Oxford: Berg, 2010.
Johnson Noble John. The Life of Thomas Linacre, Doctor in Medicine: Physician to King Henry VIII, the Tutor and Friend of Sir Thomas More. London, 1835.
Kabat Adam. Edo bakemono sōshi [Postaci nadprzyrodzone z Edo]. Tōkyō: Shōgakukan, 1999.
Kalof Linda et al (red.). A Cultural History of the Human Body 1-6. Oxford: Berg Publishers, 2010.
Kanert Maciej. Buddyzm japoński. Jego polityczne i społeczne implikacje w okresie 538-645. Warszawa: Wydawnictwo TRIO, 2005.
Katsuda Itaru. Shishatachi no chūsei [Średniowiecze zmarłych]. Tōkyō: Kichikawa Kōbunkan, 2003.
Keene Donald. The Japanese Discovery of Europe 1720–1830. Stanford, California: Stanford University Press, 1969.
Komatsu Kazuhiko (red.). Nihon yōkaigaku taizen [Japońskie postaci nadprzyrodzone. Dzieła zebrane]. Tōkyō: Shōgakukan, 2003.
Kotański Wiesław. Kojiki czyli kronika dawnych zdarzeń. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1975.
Kurtz Leonard P. The Dance of Death and the Macabre Spirit in European Literature. New York: Institute of French Studies, Inc. Columbia University, 1934.
Kyōgoku Natsuhiko (red.). Kyōsai Hyakkei [Sto przedstawień Kyōsaia]. Tōkyō: Kokushokankōkai, 1998.
Melanowicz Mikołaj. Historia literatury japońskiej. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN 2011.
Mabuchi Kazuo. Konjaku monogatari. Tōkyō: Shōgakukan, 1999.
Magill Frank N. (red.). Dictionary of World Biography. Volume 2: The Middle Ages. London and New York: Routledge, 1998.
McTavish Lianne. “Birth and Death in Early Modern Europe”. A Cultural History of the Human Body in the Renaissance. Red. L. Kalof. Oxford: Berg, 2010.
Muir Lynette R. The Biblical Drama of Medieval Europe. Cambridge: Cambridge University Press, 2003.
Nagata Naori. Nihonryōiki [Japońska księga o duchach i dziwach]. Tōkyō: Shōgakukan. 1995.
Nagasawa Kōshō. Sankotsu ha, subekidenai. Maisō no rekishi kara [Nie wolno rozrzucać prochów. Z perspektywy historii pochówków]. Tōkyō: Kōdansha Bijinesu Pātonāzu, 2012.
Nakagawa Manabu. Kinsei no shi to seiji bunka. Narimono Teishi to kegare [Kultura śmierci i polityki w nowożytności. Zakaz dźwięku a nieczystość]. Tōkyō: Yoshikawa Kōbunkan, 2009.
Nakamura Teiri. Seimeikan no nihonshi. Kodai, Chūsei hen [Japońska historia poglądu na życie. Starożytność i średniowiecze]. Tōkyō: Nihon Editāzukūru, 2011.
Niwa Motoji. Ohaka no hanashi [O grobach]. Tōkyō: Kawade Shodoshinsha, 1992.
O’ Malley C.D. Andreas Vesalius of Brussels 1514 – 1564. Berkeley and Los Angeles: California University Press, 1964.
Osler William. Thomas Linacre: Linacre Lecture, 1908. Cambridge: Cambridge University Press, 2014.
Ōta Kinenbi Bijutsukan. Utagawa Kuniyoshi. Tokyo: NHK Promotion, 2011.
Park Katharine. “Birth and Death”. A Cultural History of the Human Body in the Medieval Age. Red. L. Kalof. Oxford: Berg, 2010.
Raber Karen. “The Common Body: Renaissance Popular Beliefs”. A Cultural History of the Human Body in the Renaissance. Red. L. Kalof. Oxford: Berg, 2010.
Reeve John. Japanese Art in Detail. Harvard University Press: Cambridge, 2005.
Reinburg Virginia. French books of hours: makicg an archive of prayer, c. 1400-1600. Cambridge New York: Cambridge University Press, 2012.
Ruppert Brian O. “Considering Relic Veneration in Medieval Japan”. Death and the Afterlife in Japanese Buddhism. Red. J.I. Stone, M. N. Walter. Honolulu: University of Hawai’i Press, 2009.
Salmón Fernando 2010. “The Body Inferred: Knowing the Body through the Dissection of Texts”. A Cultural History of the Human Body in the Medieval Age. Red. L. Kalof. Oxford: Berg, 2010.
Scheid Bernhard. “Overcoming Taboos on Death: The Limited Posibilities of Discourse on the Afterlife in Shinto”. Practicing the Afterlife: Perspectives from Japan. Red. S. Formanek. Wien: Österreichische Akademie der Wissenschaften, 2004.
Shinbo Satoru. Nihonjin no shiseikan. Nihonbunka no konpon o motomete [Japońskie poglądy na życie i śmierć. W poszukiwaniu źródeł japońskiej kultury]. Okayama: Daigaku Kyōikushuppan, 2009.
Schuster Eva (red.). Taniec śmierci: od późnego średniowiecza do końca XX wieku. Szczecin: Zamek Książąt Pomorskich, 2002.
Screech Timon. Edo no shintai wo hiraku. Tłum. Takayama Matsuo. Tōkyō: Sakuhinsha, 1997.
Stone Jacqueline I. “Dying Breath: Deathbed Rites and Death Pollution in Early Medieval Japan”. Heroes and Saints: The Moment of Death in Cross-Cultural Perspectives. Red. P. Granoff, K. Shinohara. Newcastle: Cambridge Scholars Publishing, 2007.
Sugimoto Tsutomu. Kaitaishinsho no jidai. Edo no bunka no hon’yaku wo saguru [Wiek Kaitaishinsho. W poszukiwaniu tłumaczenia kultury Edo]. Tōkyō: Waseda Daigaku Shuppanbu, 1987.
Tamura Yoshirō (red.). Nihon ni okeru sei to shi no shisō [Ideologia życia i śmierci w Japonii]. Tōkyō: Yūhikaku, 1983.
Tubielewicz Jolanta. Kultura Japonii. Słownik. Warszawa: Wydawnictwo Szkolne i Pedagogiczne, 1996.
Tubielewicz Jolanta. 2011. „Superstitions, Magic and Mantic Practices in the Heian Period – Part One”. Analecta Nipponica 1/2. Red. A.F. Majewicz. Warszawa: Polish Association for Japanese Studies, 2001.
Wilson Jean (red.). Lafcadio Hearn: Japan's Great Interpreter: a New Anthology of His Writings, 1894-1904. Kent: Psychology Press, 1992.
Yokoyama Yasuko. Edo Tōkyō no kaidan bunka no seiritsu to hensen [Powstanie i przemiana kultury kaidan Edo-Tokio]. Tōkyō: Kazamashobō, 1997.
License
Utwory opublikowane w czasopiśmie „Porównania”, na platformie Pressto należącej do Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu są udostępniane na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa - Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe (CC BY-ND 4.0)
Tym samym wszyscy zainteresowani są uprawnieni do korzystania z utworów opublikowanych pod następującymi warunkami:
-
uznania autorstwa — czyli obowiązek podania wraz z rozpowszechnianym utworem informacji o autorstwie, tytule, źródle (odnośniki do oryginalnego utworu, doi) oraz samej licencji
-
bez utworów zależnych — remiksując, przetwarzając lub tworząc na podstawie utworu, nie wolno rozpowszechniać zmodyfikowanych treści.
-
brak dodatkowych ograniczeń — nie można korzystać ze środków prawnych lub technologicznych, które ograniczają innych w korzystaniu z utworu na warunkach określonych w licencji.
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu zachowuje prawo do czasopisma jako całości (układ, forma graficzna, tytuł, projekt okładki, logo itp.).
Autor zachowuje prawa majątkowe, ale udziela zgody Uniwersytetowi im. Adama Mickiewicza w Poznaniu na wykorzystanie dzieła. Autorzy tekstów zakwalifikowanych do publikacji proszeni są o wypełnienie podpisanie i przesłanie umowa (PL) agreement (EN)
Agreement for granting a royalty-free license to works with a commitment to grant a CC sub-license