Ironiczna bezdomność Bohumila Hrabala a tłumiona tęsknota za domem Milana Kundery

Povzetek

Posługując się tematyką sentymentu odsłaniamy kontrast między pisarstwem Milana Kundery i Bohumila Hrabala, przy czym odwracamy powszechnie przyjęte charakterystyki. Chociaż Kunderze przyczepia się etykietkę autora cynicznego, nieromantycznego, antysentymentalnego, Hrabal zaś bywa klasyfikowany jako autor wrażliwego zrozumienia, to jednak przez tematykę domu można pokazać, że jest właściwie odwrotnie. Argumenty znajdujemy na poziomie écriture: Pisanie Kundery odznacza się dystynktywnością, znaczeniowym dookreśleniem i specyficzną wewnętrzną fokalizacją. Tymi rysami wpisuje się w tematykę potępienia, renegacji, polaryzacji alternatywy dom – obczyzna. Każdy z autorów proponuje inną odpowiedź na pytanie o tęsknotę za domem: Hrabal stosuje figurę cynicznie akceptowanej bezdomności, podczas gdy u Kundery znajdujemy tłumiony sentyment, z którego wywiera tęsknota za domem.