Abstrakt
Incantations use the wedding code in order to fulfill the magical function which faces a cure or a protection, demanded by certain people. Thus the wedding code applied to the incantation turns out to be different from the wedding song itself. The phenomena of anti-speech (insults directed to the bride or to the wedding guests) and of inverse reality of the sacred moment in the incantations become the powerful means against diseases and evil spirits. While modulating the wedding ritual objects (wedding shirt, wreath, veil, flag), or ritual actions (giving gifts, repulsing the wedding guests, taking the bride away from her parents’ house), these objects and acts gain a secondary, magical function that makes diseases and evil spirits drive away. The wedding songs and the incantations share the same model of space in which forest and water introduce themselves as the strong boundaries between two worlds: of the living and of the dead. While in the first case the boundaries are porous, allowing an interpenetration of both the worlds, inthe second one they remain closed off. The above mentioned genres also share some motifs –of a fast growing girl, hospitality (as well as of an uninvited guest) and magical counting. Furthermore, the article proves that various functions determine essentially different meanings of motifs, ritual actions and eventually characters which appear in these folklore genres.
Bibliografia
„Босанска вила” бр. 17, 1896.
Lang M., Samobor. Narodni život i običaji, „Zbоrnik za narodni život i običaje Južnih Slavena” knj. 18, sv. 1, 1913.
Lotman M., Ogledi iz tipologije kulture, „Treći program Radio Beograda” god. 6, br. 4, 1976.
Vukmanović A., Voda u obredno-mitskom kontekstu narodne lirike, magistarski rad u rukopisu, Beograd 2008.
Žganec V., Hrvatske narodne pjesme kajkavske, Zagreb 1950, 300º.
Бошковић C., Бачванске песме, Нови Сад1879, II, 17º.
Вукмановић A., Значења и функције границе у свадбеној усменој лирици, докторски рад у рукопису, Београд 2012.
Ђорђевић T., Српске народне игре, „Српски етнографски зборник” 1907.
Иванова P., Свадба као систем знакова, „Кодови словенских култура” год. 3, бр. 3, 1998.
Карановић З., Народне песме у Даници, Нови Сад–Београд 1990, 48º.
Караџић В.Ст., Српске народне пјесме из необјављених рукописа, т. I, Београд 1973, 106°.
Караџић В.Ст., Српске народне пјесме, т. I, Београд 1975, 76º.
Караџић В.Ст., Српске народне пјесме, т. V, Београд 1898, 519°.
Караџић В.Ст., Српске народне приповетке, Београд 1969, 9º.
Крњевић X., Руковет лирских песама Ерлангенског рукописа, „Прилози закњижевност, језик, историју и фолклор”, књ. 42, св. 1–4, 1976.
Ласек A., Граница у народној поезији Јужних Словена(на материјалу свадбених песама), Нови Сад 2005.
Раденковић Љ., Слика света у народној магији Јужних Словена, Београд–Ниш 1996.
Раденковић Љ., Народна бајања код Јужних Словена, Београд.1996.
Раденковић Љ., Народна бајања, Београд 1983.
Раденковић Љ., Народне басме и бајања, 204º.
Раденковић Љ., Народне басме и бајања, Ниш–Приштина–Крагујевац 1982, 467º.
Чајкановић B., Вуна и лан, u: idem, Студије из религије и фолклора1910–1924, Београд 1994.
Licencja
Autorzy
Autorzy tekstów przyjętych do publikacji w czasopiśmie Poznańskie Studia Slawistyczne są zobowiązani do wypełnienia, podpisania i odesłania na adres redakcji umowy o udzielenie nieodpłatnej licencji do utworów, z zobowiązaniem do udzielania sublicencji CC.
Zgodnie z umową, autorzy tekstów opublikowanych w czasopiśmie Poznańskie Studia Slawistyczne udzielają Uniwersytetowi im. Adama Mickiewicza w Poznaniu niewyłącznej i nieodpłatnej licencji oraz zezwalą na użycie sublicencji Creative Commons Attribution-NoDerivatives 4.0 International (CC BY-ND 4.0).
Autorzy zachowują prawa do dalszego, swobodnego rozporządzania utworem.
Użytkownicy
Zainteresowani użytkownicy internetu uprawnieni są do korzystania z utworów opublikowanych od 2015 roku w Poznańskich Studiów Slawistycznych pod następującymi warunkami:
- uznanie autorstwa - obowiązek podania wraz z rozpowszechnionym utworem, informacji, o autorstwie, tytule, źródle (odnośniki do oryginalnego utworu, DOI) oraz samej licencji;
- bez tworzenia utworów zależnych - utwór musi być zachowany w oryginalnej postaci, nie można bez zgody twórcy rozpowszechniać np. tłumaczeń, opracowań.
Do wszystkich tekstów opublikowanych przed 2015 r. prawa autorskie są zastrzeżone.
Inne
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu zachowuje prawo do czasopisma jako całości (układ, forma graficzna, tytuł, projekt okładki, logo itp.).