Abstrakt
The starting point for this research is the crisis in discourse and pedagogy related to the representation of the Holocaust, as well as the crisis of empathy in its
perception, signaled by, among others, Ernst van Alphen. With the passage of time increasing numbers of representations appear that push the boundaries of
inappropriateness, requiring new approaches and new scientific findings. The Czech playwright Arnošt Goldflam, a representative of the second generation of survivors and at the same time an artist associated with the independent culture of the 1960s and 1970s, uses the category of ambivalence in his plays about the Holocaust, which may be considered as flirting with inappropriate representations of Shoah, leading to a convincing attempt to overcome its crisis.
Bibliografia
Adorno, T.W. (2005). Education after Auschwitz. „Critical Models: Interventions and Catchwords”. New York, NY: Columbia University Press. https://josswinn.org/wpcontent/uploads/2014/12/AdornoEducation.pdf. 12.04.2023.
Alphen van, E. (1997). Caught by History. Holocaust Effects in Contemporary Art, Literature, and Theory. Stanford: Stanford University Press.
Alphen van, E. (2004). Zabawa w Holocaust. Przeł. K. Bojarska. „Literatura na Świecie”, nr 1–2, s. 217–245.
Fazan, A. (2011). Zapomnienie, wyb/paczenie: zabawy zwojenną przeszłością wdramacie najnowszym. „Dialog”, nr 11, s. 44–58.
Felman, S., Laub, D. (1992). Testimony. Crises of Witnessing in Literature, Psychoanalysis and History. London: Routledge.
Holý, J. (2011). Willy Mahler’s Theresienstadt Diary and Arnošt Goldflam’s Play Sweet Theresienstadt (Sladký Theresienstadt). http://cl.ff.cuni.cz/holokaust/wp-content/uploads/jiri-holy-arnostgoldflam.pdf. 06.04.2023.
Hulc, V., Pavelka, Z. (2010). A. G. jako Voyeur a Masochista. W: Písek a jiné kousky. Brno: Vĕtrné mlýny, s. 547–556.
Janaszek-Ivaničková, H. (1997). Postmodernizm wliteraturze i kulturze krajów Europy Środkowo-Wschodniej. Katowice: Wydawnictwo UŚ.
Kryl, M. (2011). Sladký Theresienstadt?, „Terezínské listy”, nr 39, s. 158–182. Krzemińska, K. (2010). Kicz w kinie holokaustowym. „Zagłada Żydów. Studia i Materiały”, nr 6, s. 52–68.
Krofta, J. (2017). Sąsiedzi. Rozmowy w Dialogu. „Dialog” nr 7–8 (728–729). https:// www.dialog-pismo.pl/rozmowy-dialogu/sasiedzi. 15.04.2023.
Szajnert, D. (2013). Skandal kiczu, kicz skandalu – o filmowych i literackich reprezentacjach Zagłady. W: Skandal wtekstach kultury, t. 2. Red. M. Dąbrowska, J. Nadolna, M. Skibińska, M.Ursel. Warszawa: DiG 2013, s. 99–113.
Lyotard, J.-F. (1997). Kondycja ponowoczesna. Przeł. M.Kowalska, J. Migasiński. Warszawa: Aletheia.
Merton, R.K. (1976). Sociological Ambivalence and Other Essays. New York, NY: MacMillan Publishing.
Peschel, L. (2009). The Prosthetic Life: Theatrical Performance, Survivor Testimony and the Terezín Ghetto, 1941–1963. Minneapolis: ProQuest. https://conservancy.umn.edu/bitstream/handle/11299/57261/Peschel_umn_0130E_10784.pdf?sequnce=1. 11.04.2023.
Saltzman, L. (2004). Awangarda i kicz raz jeszcze. O etyce reprezentacji. Przeł. K. Bojarska. „Literatura na Świecie”, nr 1–2 (390–391), s. 201–215.
Sontag, S. (2012). Przeciw interpretacji i inne eseje. Przeł. M. Pasicka, A. Skucińska, D. Żukowski. Kraków: Karakter.
Witkowski, L. (1997). Hipoteza przewrotu Mertonowskiego. „Socjologia Wychowania”, nr 13 (317), s. 219–234. https://tinyurl.com/52ffxt2a. 13.04.2023.
Žantovská, K. (1995). Český mýtus věčného Žida. „Svět a divadlo”, nr 7, s. 141–142.
Licencja
Prawa autorskie (c) 2023 Agata Firlej
![Creative Commons License](http://i.creativecommons.org/l/by/4.0/88x31.png)
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe.
Autorzy
Autorzy tekstów przyjętych do publikacji w czasopiśmie Poznańskie Studia Slawistyczne są zobowiązani do wypełnienia, podpisania i odesłania na adres redakcji umowy o udzielenie nieodpłatnej licencji do utworów, z zobowiązaniem do udzielania sublicencji CC.
Zgodnie z umową, autorzy tekstów opublikowanych w czasopiśmie Poznańskie Studia Slawistyczne udzielają Uniwersytetowi im. Adama Mickiewicza w Poznaniu niewyłącznej i nieodpłatnej licencji oraz zezwalą na użycie sublicencji Creative Commons Attribution-NoDerivatives 4.0 International (CC BY-ND 4.0).
Autorzy zachowują prawa do dalszego, swobodnego rozporządzania utworem.
Użytkownicy
Zainteresowani użytkownicy internetu uprawnieni są do korzystania z utworów opublikowanych od 2015 roku w Poznańskich Studiów Slawistycznych pod następującymi warunkami:
- uznanie autorstwa - obowiązek podania wraz z rozpowszechnionym utworem, informacji, o autorstwie, tytule, źródle (odnośniki do oryginalnego utworu, DOI) oraz samej licencji;
- bez tworzenia utworów zależnych - utwór musi być zachowany w oryginalnej postaci, nie można bez zgody twórcy rozpowszechniać np. tłumaczeń, opracowań.
Do wszystkich tekstów opublikowanych przed 2015 r. prawa autorskie są zastrzeżone.
Inne
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu zachowuje prawo do czasopisma jako całości (układ, forma graficzna, tytuł, projekt okładki, logo itp.).