Abstrakt
The reportage Ukraine without Jews (1943) by the Soviet writer Vasilij Grossman is one of the earliest public reports on the Holocaust. Although Ukraine had been in the centre of the Nazi mass murder and single voices like the ones of Grossman or Il’ja Ėrenburg even called betimes attention to the ongoing genocide of Ukrainian Jews, any tradition of Ukrainian Holocaust narratives has not been developed yet. Since its independency in 1991, there are attempts to participate in the Western memory discourse, but by now, they have rather no broader impact. The reception of the debate on the Holocaust serves more likely as a backdrop for its own discourse of victimization, the Holodomor, which is used for developing a national identification within the current Ukrainian nation-building process. Since the Orange Revolution, as the Ukraine has found itself in a critical phase of a socio-political upheaval, some texts of leading Ukrainian writers (Marija Matios, Oksana Zabužko, Jurij Vynnyčuk) have occurred that carefully raise the subject of the Holocaust, or rather the gap in the Ukrainian consciousness. This paper gives an overview about the texts and works out the narrative strategies, whereby only the coming years will show, if these texts constitute the beginning of a Ukrainian Holocaust literature.Bibliografia
Adler S., 2015, Holocaust-Gedenkstätten in der Ukraine. Das Kaddisch kommt erst 74 Jahre später, , 1.05.2016.
Ehrenburg I., Grossman V., 2009, From the Editors of “The Black Book”, in: The Complete Black Book of Russian Jewry, transl. and ed. by D. Patterson, New Brunswick–London, pp. XXI–XXII.
Grossman V., 2011, Ukraine Without Jews, transl. by P. Zavadivker, “Jewish Quarterly” No. 58/1, pp. 12–18.
Kaplan J., 1991, Ėcho Bab’ego Jara. Poėtičeskaja antologija, Kiev.
Kappeler A., 2011, Die Ukraine. Prozesse der Nationsbildung, Wien–Köln–Weimar.
https://doi.org/10.7788/boehlau.9783412213824
Leggewie C., Lang A., 2011, Der Kampf um die europäische Erinnerung. Ein Schlachtfeld wird besichtigt, München.
https://doi.org/10.17104/9783406619960
Matios M., 2004, Solodka Darusja, L’viv.
Matios M., 2013, Čerevyčky Božoï materi, L’viv.
Rapson J., 2015, Topographies of Suffering. Buchenwald, Babi Yar, Lidice, Oxford.
Rjabčuk M., 1998, Vos’mero evreïv u pošukach didusja, in: Jehupec’. Chudožn’o-publicystyčnyj al’manach Instytutu Judaïky, 7, 4, pp. 228–238.
Snihur S., 2005, A Ukrayina ž čym zavynyla, abo Znovu za rybu hroši, , 28.01.2017.
Stryjek T., 2014, Ukraina przed końcem historii. Szkice o polityce państw wobec pamięci, Warszawa.
Zabužko O., 2010, Muzej pokynutych sekretiv, Kyïv.
Licencja
Autorzy
Autorzy tekstów przyjętych do publikacji w czasopiśmie Poznańskie Studia Slawistyczne są zobowiązani do wypełnienia, podpisania i odesłania na adres redakcji umowy o udzielenie nieodpłatnej licencji do utworów, z zobowiązaniem do udzielania sublicencji CC.
Zgodnie z umową, autorzy tekstów opublikowanych w czasopiśmie Poznańskie Studia Slawistyczne udzielają Uniwersytetowi im. Adama Mickiewicza w Poznaniu niewyłącznej i nieodpłatnej licencji oraz zezwalą na użycie sublicencji Creative Commons Attribution-NoDerivatives 4.0 International (CC BY-ND 4.0).
Autorzy zachowują prawa do dalszego, swobodnego rozporządzania utworem.
Użytkownicy
Zainteresowani użytkownicy internetu uprawnieni są do korzystania z utworów opublikowanych od 2015 roku w Poznańskich Studiów Slawistycznych pod następującymi warunkami:
- uznanie autorstwa - obowiązek podania wraz z rozpowszechnionym utworem, informacji, o autorstwie, tytule, źródle (odnośniki do oryginalnego utworu, DOI) oraz samej licencji;
- bez tworzenia utworów zależnych - utwór musi być zachowany w oryginalnej postaci, nie można bez zgody twórcy rozpowszechniać np. tłumaczeń, opracowań.
Do wszystkich tekstów opublikowanych przed 2015 r. prawa autorskie są zastrzeżone.
Inne
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu zachowuje prawo do czasopisma jako całości (układ, forma graficzna, tytuł, projekt okładki, logo itp.).