Słowa kluczowe
rękopis
Muzeum Literatury im. Adama Mickiewicza
Poznańskie Towarzystwo Przyjaciół Nauk
biblioteka
Jak cytować
Liczba wyświetleń: 538
Liczba pobrań: 394
Abstrakt
Artykuł omawia najważniejsze dokumenty związane z osobą i twórczością Zuzanny Ginczanki, zebrane w archiwach i bibliotekach: zarówno spuściznę poetki, jak i materiały wytworzone w miejscach i przez instytucje, z którymi była związana. Największa część spuścizny znajduje się w Muzeum Literatury im. Adama Mickiewicza w Warszawie, w tym młodzieńcze rękopisy, będące podstawą prac edytorskich. Zbiory warszawskiego muzeum i problemy edytorskie związane z rękopisami Ginczanki (i pierwodrukami jej wierszy oraz edycjami tej twórczości z lat 1953 i 1980) zostały omówione w pierwszych dwóch częściach tekstu. Następnie autorka opisała domniemaną historię rękopisu Ginczanki znalezionego w 2018 roku w Bibliotece Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk, wskazała materiały archiwalne do biografii poetki (w tym odnalezione w 2020 roku dokumenty złożone przez Zuzannę Gincburg w Wyższej Szkole Dziennikarskiej w Warszawie w roku 1935) oraz zasygnalizowała problem zaginionego rękopisu ostatniego wiersza poetki.
Bibliografia
Baranowska A., Moje dumne włości, w: eadem, Perły i potwory, Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1986.
Ginczanka Z., Mądrość jak rozkosz. Wiersze wybrane, wybór, posłowie A. Araszkiewicz, Warszawa: Czuły Barbarzyńca Press 2017.
Ginczanka Z., O centaurach, Warszawa: [Wydawnictwo Jana Przeworskiego] 1936
Ginczanka Z., Poezje zebrane (1931–1944), wstęp, oprac. I. Kiec, Warszawa: Marginesy 2019.
Ginczanka Z., Rękopisy z lat 1936–1939; Satyry i fraszki z lat 1936–1939; Przekłady z lat 1939–1941, w: I. Kiec, Zuzanna Ginczanka. Życie i twórczość, Poznań: Obserwator 1994.
Ginczanka Z., Udźwignąć własne szczęście. Poezje, wstęp, oprac. I. Kiec, Poznań: Książnica Włóczęgów i Uczonych „Brama” 1991.
Ginczanka Z., Wiersze wybrane, wybór, wstęp J. Śpiewak, Warszawa: Czytelnik 1953.
Ginczanka Z., Wiersze zebrane, oprac. I. Kiec, Sejny: Pogranicze 2014 (2. wyd. 2016).
Haska A., „Znałam tylko jedną żydóweczkę ukrywającą się…” Sprawa Zofii i Mariana Chominów, „Zagłada Żydów. Studia i Materiały” [Centrum Badań nad Zagładą Żydów IFIS PAN, Warszawa] 2008, nr 4.
jp [J. Przyboś], Ostatni wiersz Ginczanki, „Odrodzenie” 1946, nr 13.
Kiec I., Ginczanka. Nie upilnuje mnie nikt, Warszawa: Marginesy 2020.
Kiec I., Szoszana znaczy Niewinna. O poezji i biografii Zuzanny Ginczanki, Poznań: Instytut Kultury Popularnej 2019.
Kiec I., Zuzanna Ginczanka. Życie i twórczość, Poznań: Obserwator 1994.
Kotarba R., Zuzanna Ginczanka w okupacyjnym Krakowie (1942–1944), w: Swojskość, obcość, różnorodność. Wokół Zuzanny Ginczanki, red. A. Araszkiewicz, B. Keff, J. Pogorzelska, Warszawa: Muzeum Literatury 2019.
Leociak J., *** [Non omnis moriar…] Materiał dowodowy… wiersz… świadectwo, w: Swojskość, obcość, różnorodność. Wokół Zuzanny Ginczanki, red. A. Araszkiewicz, B. Keff, J. Pogorzelska, Warszawa: Muzeum Literatury 2019.
Łobodowski J., Pamięci Sulamity, Toronto 1987.
Łobodowski J., Zuzanna Ginczanka, „Poezja” 1988, nr 6.
Malinowski M., Ortografia polska od II połowy XVIII wieku do współczesności. Kodyfikacja, reformy recepcja, praca doktorska napisana pod kierunkiem prof. dr. hab. E. Polańskiego, Uniwersytet Śląski w Katowicach, 2011, http://www.sbc.org.pl/Content/93088/doktorat3218.pdf [dostęp: 4.10.2020].
Mikołajewski J., Cień w cień. Za cieniem Zuzanny Ginczanki, Warszawa: Dowody na Istnienie Wydawnictwo 2019.
Nawarecki A., Litera „ż” w życiu i twórczości Zuzanny Ginczanki, w: Swojskość, obcość, różnorodność. Wokół Zuzanny Ginczanki, red. A. Araszkiewicz, B. Keff, J. Pogorzelska, Warszawa: Muzeum Literatury 2019.
Piętak S., Portrety i zapiski, Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1963.
Shallcross B., Materialna litera „ż”, w: eadem, Rzeczy i Zagłada, Kraków: Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych „Universitas” 2010.
Śpiewak J., Zuzanna, w: idem, Pracowite zdziwienia, Warszawa: Czytelnik 1971.
Śpiewak J., Zuzanna, gawęda tragiczna, w: idem, Przyjaźnie i animozje, Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1965.
Welzer H., Materiał, z którego zbudowane są biografie, przeł. M. Saryusz-Wolska, w: Pamięć zbiorowa i kulturowa. Współczesna perspektywa niemiecka, red. M. Saryusz-Wolska, Kraków: Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych „Universitas” 2009.
Zimand R., Rozmowa z… – dokument czy literatura, w: idem, Czas normalizacji. Szkice czwarte, Londyn 1989.
Zuzanna Ginczanka, posłowie Od redakcji J. Leo, Warszawa: Czytelnik 1980.
Licencja
Prawa autorskie (c) 2020 Izolda Kiec
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Na tych samych warunkach 4.0 Miedzynarodowe.
Utwory opublikowane w czasopiśmie Biblioteka, na platformie Pressto należącej do Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu od 2015 roku są udostępniane na
licencji Creative Commons Uznanie autorstwa-Na tych samych warunkach 4.0 Międzynarodowe.
Tym samym wszyscy zainteresowani są uprawnieni do korzystania z utworów opublikowanych po 2015 roku pod następującymi warunkami:
- uznania autorstwa czyli obowiązek podania wraz z rozpowszechnianym utworem informacji o autorstwie, tytule, źródle (odnośniki do oryginalnego utworu, doi) oraz samej licencji
- na tych samych warunkach — remiksując utwór, przetwarzając go lub tworząc na jego podstawie, należy swoje dzieło rozpowszechniać na tej samej licencji, co oryginał.
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu zachowuje prawo do czasopisma jako całości (układ, forma graficzna, tytuł, projekt okładki, logo itp.).
Autor zachowuje prawa majątkowe, ale udziela zgody Uniwersytetowi im. Adama Mickiewicza w Poznaniu na wykorzystanie dzieła. Autorzy tekstów zakwalifikowanych do publikacji proszeni są o wypełnienie podpisanie i przesłanie umowy.
Jeżeli autor artykułu nie jest przekonany, że może wykorzystywać cudze utwory (np. ilustracje, fotografie, tabele) w ramach cytatu we własnej tekście musi dostarczyć do redakcji czasopisma zgodę od uprawnionych podmiotów.
Prawa są zastrzeżone do wszystkich tekstów opublikowanych przed rokiem 2015.