Keywords
manuscript
A. Mickiewicz Literature Museum
Poznań Society for the Advancement of the Arts and Sciences
library
How to Cite
Number of views: 538
Number of downloads: 394
Abstract
The article entitled Zuzanna Ginczanka in archives and libraries discusses the most important documents on the poetess as well as the body of her poetic output. The remnants of her poetry that survived are currently held in various archives and libraries, along with items relevant to the literary heritage of the poetess and materials that were produced and preserved at those places and institutions she was attached to. The vast majority of her literary heritage is now preserved in the Adam Mickiewicz Literature Museum and includes, among others, her juvenile manuscripts that can provide a basis for further editorial works. The collections of the Warsaw museum and the editorial problems related to the Ginczanka’s manuscripts (as well as the first official editions of her poems and earlier editions of her collections of poems) are discussed in the first two sections of the article. Further, the author discusses the alleged history of Ginczanka’s manuscript found in the library of the Poznan Society of Friends of Sciences two years ago, indicates archival materials related to the biography of the poetess (including the documents handed over by Zuzanna Gincburg to the Higher School of Journalism in Warsaw in 1935 and found in 2020), and indicates a problem of the lost manuscript of the last poem written by Ginczanka.
References
Baranowska A., Moje dumne włości, w: eadem, Perły i potwory, Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1986.
Ginczanka Z., Mądrość jak rozkosz. Wiersze wybrane, wybór, posłowie A. Araszkiewicz, Warszawa: Czuły Barbarzyńca Press 2017.
Ginczanka Z., O centaurach, Warszawa: [Wydawnictwo Jana Przeworskiego] 1936
Ginczanka Z., Poezje zebrane (1931–1944), wstęp, oprac. I. Kiec, Warszawa: Marginesy 2019.
Ginczanka Z., Rękopisy z lat 1936–1939; Satyry i fraszki z lat 1936–1939; Przekłady z lat 1939–1941, w: I. Kiec, Zuzanna Ginczanka. Życie i twórczość, Poznań: Obserwator 1994.
Ginczanka Z., Udźwignąć własne szczęście. Poezje, wstęp, oprac. I. Kiec, Poznań: Książnica Włóczęgów i Uczonych „Brama” 1991.
Ginczanka Z., Wiersze wybrane, wybór, wstęp J. Śpiewak, Warszawa: Czytelnik 1953.
Ginczanka Z., Wiersze zebrane, oprac. I. Kiec, Sejny: Pogranicze 2014 (2. wyd. 2016).
Haska A., „Znałam tylko jedną żydóweczkę ukrywającą się…” Sprawa Zofii i Mariana Chominów, „Zagłada Żydów. Studia i Materiały” [Centrum Badań nad Zagładą Żydów IFIS PAN, Warszawa] 2008, nr 4.
jp [J. Przyboś], Ostatni wiersz Ginczanki, „Odrodzenie” 1946, nr 13.
Kiec I., Ginczanka. Nie upilnuje mnie nikt, Warszawa: Marginesy 2020.
Kiec I., Szoszana znaczy Niewinna. O poezji i biografii Zuzanny Ginczanki, Poznań: Instytut Kultury Popularnej 2019.
Kiec I., Zuzanna Ginczanka. Życie i twórczość, Poznań: Obserwator 1994.
Kotarba R., Zuzanna Ginczanka w okupacyjnym Krakowie (1942–1944), w: Swojskość, obcość, różnorodność. Wokół Zuzanny Ginczanki, red. A. Araszkiewicz, B. Keff, J. Pogorzelska, Warszawa: Muzeum Literatury 2019.
Leociak J., *** [Non omnis moriar…] Materiał dowodowy… wiersz… świadectwo, w: Swojskość, obcość, różnorodność. Wokół Zuzanny Ginczanki, red. A. Araszkiewicz, B. Keff, J. Pogorzelska, Warszawa: Muzeum Literatury 2019.
Łobodowski J., Pamięci Sulamity, Toronto 1987.
Łobodowski J., Zuzanna Ginczanka, „Poezja” 1988, nr 6.
Malinowski M., Ortografia polska od II połowy XVIII wieku do współczesności. Kodyfikacja, reformy recepcja, praca doktorska napisana pod kierunkiem prof. dr. hab. E. Polańskiego, Uniwersytet Śląski w Katowicach, 2011, http://www.sbc.org.pl/Content/93088/doktorat3218.pdf [dostęp: 4.10.2020].
Mikołajewski J., Cień w cień. Za cieniem Zuzanny Ginczanki, Warszawa: Dowody na Istnienie Wydawnictwo 2019.
Nawarecki A., Litera „ż” w życiu i twórczości Zuzanny Ginczanki, w: Swojskość, obcość, różnorodność. Wokół Zuzanny Ginczanki, red. A. Araszkiewicz, B. Keff, J. Pogorzelska, Warszawa: Muzeum Literatury 2019.
Piętak S., Portrety i zapiski, Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1963.
Shallcross B., Materialna litera „ż”, w: eadem, Rzeczy i Zagłada, Kraków: Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych „Universitas” 2010.
Śpiewak J., Zuzanna, w: idem, Pracowite zdziwienia, Warszawa: Czytelnik 1971.
Śpiewak J., Zuzanna, gawęda tragiczna, w: idem, Przyjaźnie i animozje, Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1965.
Welzer H., Materiał, z którego zbudowane są biografie, przeł. M. Saryusz-Wolska, w: Pamięć zbiorowa i kulturowa. Współczesna perspektywa niemiecka, red. M. Saryusz-Wolska, Kraków: Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych „Universitas” 2009.
Zimand R., Rozmowa z… – dokument czy literatura, w: idem, Czas normalizacji. Szkice czwarte, Londyn 1989.
Zuzanna Ginczanka, posłowie Od redakcji J. Leo, Warszawa: Czytelnik 1980.
License
Copyright (c) 2020 Izolda Kiec
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-ShareAlike 4.0 International License.
Utwory opublikowane w czasopiśmie Biblioteka, na platformie Pressto należącej do Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu od 2015 roku są udostępniane na
licencji Creative Commons Uznanie autorstwa-Na tych samych warunkach 4.0 Międzynarodowe.
Tym samym wszyscy zainteresowani są uprawnieni do korzystania z utworów opublikowanych po 2015 roku pod następującymi warunkami:
- uznania autorstwa czyli obowiązek podania wraz z rozpowszechnianym utworem informacji o autorstwie, tytule, źródle (odnośniki do oryginalnego utworu, doi) oraz samej licencji
- na tych samych warunkach — remiksując utwór, przetwarzając go lub tworząc na jego podstawie, należy swoje dzieło rozpowszechniać na tej samej licencji, co oryginał.
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu zachowuje prawo do czasopisma jako całości (układ, forma graficzna, tytuł, projekt okładki, logo itp.).
Autor zachowuje prawa majątkowe, ale udziela zgody Uniwersytetowi im. Adama Mickiewicza w Poznaniu na wykorzystanie dzieła. Autorzy tekstów zakwalifikowanych do publikacji proszeni są o wypełnienie podpisanie i przesłanie umowy.
Jeżeli autor artykułu nie jest przekonany, że może wykorzystywać cudze utwory (np. ilustracje, fotografie, tabele) w ramach cytatu we własnej tekście musi dostarczyć do redakcji czasopisma zgodę od uprawnionych podmiotów.
Prawa są zastrzeżone do wszystkich tekstów opublikowanych przed rokiem 2015.