Słowa kluczowe
digital technologies
technological immersion
teaching of the digital era
Jak cytować
Abstrakt
The article assesses the quality of the educational process carried out in the dimension of the use of new media. The author argues that the modern school still uses too many analog methods, offering education not adapted to the expectations of students who are part of the digital native generation. Theoretical analysis is supplemented by the results of studies from national and international reports on the level of teachers’ media competence. The text proposes solutions that reinforce the idea of digital teaching and some of the benefits resulting from its implementation.
Bibliografia
Bard A., Söderqvist J. (2008). Netokracja. Nowa elita władzy i życie po kapitalizmie. Warszawa.
Borawska-Kalbarczyk K. (2015). Kompetencje informacyjne uczniów w perspektywie zmian szkolnego środowiska uczenia się. Warszawa.
Cantelmi T. (2015). Technopłynność. Człowiek w epoce internetu: technopłynny umysł. Kraków.
Digital in 2016 (2016). http://wearesocial.com/uk/special-reports/digital-in-2016, dostęp 12.01.2017.
Dylak S. (2013). Architektura wiedzy w szkole. Warszawa.
Eriksen T.H. (2003). Tyrania chwili. Szybko i wolno płynący czas w erze informacji. Warszawa.
Filiciak M., Danielewicz M., Halawa M., Mazurek P., Nowotny A. (2010). Młodzi i media. Nowe media a uczestnictwo w kulturze. Raport Centrum Badań nad Kulturą Popularną. Warszawa.
Gleick J. (2003). Szybciej. Przyspieszenie niemal wszystkiego. Poznań.
Gleick J. (2012). Informacja, bit, wszechświat, rewolucja. Kraków.
Goban-Klas T. (2002). Edukacja wobec pokolenia SMS-u. [W:] W. Strykowski, W. Skrzydlewski (red.). Media i edukacja w dobie integracji. Poznań.
Goban-Klas T. (2005). Społeczeństwo masowe, informacyjne, sieciowe czy medialne? „Ethos” nr 1–2 (69–70), s. 100–114.
Hejwosz-Gromkowska D. (2015). Młodzież, Facebook a problem partycypacji społecznej. „Studia Edukacyjne” nr 35, s. 179–188.
Hernik K. (red.). (2015). Polscy nauczyciele i dyrektorzy w Międzynarodowym badaniu nauczania i uczenia się TALIS 2013. Warszawa.
Hojnacki L. (2013). Cyfrowych tubylców trzeba uczyć inaczej. Dlaczego i jak – wprowadzenie. [W:] P. Plichta, J. Pyżalski (red.). Wychowanie i kształcenie w erze cyfrowej. Łódź.
Jasiewicz J., Batorski D., Kisilowska M., Mierzecka-Szczepańska A., Luterek M. (2013), Kompetencje cyfrowe nauczycieli i wykorzystanie nowych mediów w szkolnictwie podstawowym, gimnazjalnym i ponadgimnazjalnym – diagnoza, http://pobierzwiedze.pl/wp-content/uploads/2013/11/Nowe-media-w-polskiej-szkole-wyniki-bada%C5%84.pdf, dostęp: 14.03.2016.
Jaskuła S. (2015). Pedagogika przestrzeni informacyjnej. [W:] M. Tanaś, S. Galanciak (red.). Cyberprzestrzeń, człowiek, edukacja. Cyfrowa przestrzeń kształcenia. Kraków.
Kerckhove D. de (1996). Powłoka kultury. Odkrywanie nowej elektronicznej rzeczywistości. Warszawa.
Kluczowe dane o kształceniu i innowacjach z zastosowaniem technologii informacyjno-komunikacyjnych w szkołach w Europie (2011). Fundacja Rozwoju Systemu Edukacji.
Klus-Stańska D. (2005). Rzecz o ryzyku kulturowej nieadekwatności edukacji szkolnej. „Forum Oświatowe” nr 1, s. 23–46.
Konopczyński F. (2014). Komentarz: Edukacja dla innowacyjnej gospodarki. Studium Polskie. http://kalecki.org/komentarz-edukacja-dla-innowacyjnej-gospodarki-w-polsce, dostęp: 12.01.2017.
Krauze-Sikorska H., Klichowski M. (2013). Świat digital natives, Młodzież w poszukiwaniu siebie i innych. Poznań.
Ledzińska M. (2009). Człowiek współczesny w obliczu stresu informacyjnego. Warszawa.
Lister M., Dovey J., Giddings S., Grant I., Kelly K. (2009). Nowe media. Kraków.
Mead M. (2000). Kultura i tożsamość. Studium dystansu międzypokoleniowego. Warszawa.
Melosik Z. (2013). Facebook i społeczne konstrukcje narcyzmu (o tożsamości zamkniętej w celi wizerunku). „Studia Edukacyjne” nr 26, s. 99–118.
Morbitzer J. (2010). Szkoła w pułapce Internetu. http://www.up.krakow.pl/ktime/ref2010/morbitz. pdf, dostęp: 23.03.2012.
Muszyński H. (2011–2012), Nauczyciel w świecie medialnym, „Neodidagmata” nr 33–34, s. 39–47.
Nalaskowski A. (2009). Edukacja w otoczeniu burzliwym, czyli jaka burza, taka edukacja. [W:] Z. Kwieciński, R. Borowicz (red.). Wychowanie w społeczeństwie permanentnego kryzysu. Toruń.
Ostrowicki M. (2007). Człowiek w rzeczywistości elektronicznego realis. Zanurzenie. [W:] K. Wilkoszewska (red.). Wielka Księga Estetyki w Polsce. Kraków.
Pitler H., Hubbell E.R., Kuhn M. (2015). Efektywne wykorzystanie nowych technologii na lekcjach. Warszawa.
Prensky M. (2012). From Digital Natives to Digital Wisdom. Hopeful Essays for 21st Century Learning. London.
Przybyła M. (2012). Digital natives vs. digital immigrants? – szkoła a kreatywność on-line. „Studia Edukacyjne” nr 23, s. 203–216.
Sijko K. (2014). Kompetencje komputerowe i informacyjne młodzieży w Polsce. Raport z Międzynarodowego badania kompetencji komputerowych i informacyjnych ICILS 2013. Warszawa.
Sysło M.M. (2014a). Kierunki rozwoju edukacji wspieranej technologią. Nowe technologie w edukacji. Propozycja strategii i planu działania na lata 2014–2020. Wrocław, Toruń, Warszawa.
Sysło M.M. (2014b). Wykorzystanie nowoczesnych technologii w edukacji uczniów zdolnych ze szczególnym zwróceniem uwagi na potrzeby uczniów o specjalnych potrzebach edukacyjnych, https://www.ore.edu.pl/wp-content/plugins/download-attachments/includes/download.php?id=4984, dostęp: 15.01.2017.
Szlendak T. (2009). Co się dzieje z czasem wolnym? Od codziennego znoju i odpoczynku do codzienności, w której czas eksplodował. [W:] M. Bogunia-Borowska (red.). Barwy codzienności. Analiza socjologiczna. Warszawa.
Szpunar M. (2016), Kultura cyfrowego narcyzmu. Kraków.
Tapscott D. (2010). Cyfrowa dorosłość. Jak pokolenie sieci zmienia nasz świat. Warszawa.
Wrońska M. (2015). Edukacja szkolna a kultura medialna adolescentów. [W:] R. Czerski, R. Wawer (red.). Nowoczesne media w przestrzeniach edukacyjnych. Lublin.
Zając A. (2011). Uczenie się w sieci przez zapping, „Neodidagmata” nr 31/32, s. 109–126.
Licencja
Prawa autorskie (c) 2018 Katarzyna Borawska-Kalbarczyk
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.