Słowa kluczowe
pedagogy’s identity
methodology of educational research
selfknowledge cultural trauma
the trauma discourse
Jak cytować
Abstrakt
This article is theoretical and corresponds with the one of the key discussion areas about pedagogy’s identity. The subject of the discussion is methodological pedagogical self-knowledge assumed as the se of pedagogical judgements and images about pedagogy as scientific discipline, its knowledge and research practice. The first part deals with the identity problem of pedagogy as a scientific discipline. The second part covers the relationship among methodological culture, knowledge and pedagogical research practice. The third part concerns the phenomenon of pedagogical self-knowledge and, in particular, the areas of its regulation and its production need in relation to three temporarily differentiated context for the development of the pedagogy’s identity. The experience of this changes correspond with specific way of creating pedagogical knowledge, based on the assumptions of trauma discourse.
Bibliografia
Bauman T. (red.). (2013). Praktyka badań pedagogicznych. Kraków.
Bauman T. (2013a). Kompetencje badawcze a świadomość metodologiczna. [W:] T. Bauman (red.). Praktyka badań pedagogicznych. Kraków.
Benton T., Craib I. (2003). Filozofia nauk społecznych: od pozytywizmu do postmodernizmu. Wrocław.
Boguski J. (2013). Zarządzanie wiedzą w uczelni wyższej. „Nauka i Szkolnictwo Wyższe” nr 2/42, https://goo.gl/xH0UnJ, dostęp: 10.04.2017.
Boruszewski J. (2017). Dostępność wiedzy naukowej a jej intersubiektywna komunikowalność. [W:] E. Kulczycki (red.). Komunikacja naukowa w humanistyce. Poznań.
Braidotti R. (2013). The Posthuman. Cambridge.
Czarnecki K.M. (red.). (2009). Nowy leksykon metodologiczny. Sosnowiec.
Folkierska A. (1990). Samowiedza pedagogiki wobec współczesnej świadomości metodologicznej. „Ruch Pedagogiczny” nr 5–6, s. 30–41.
Fukuyama F. (2009). Koniec historii. Kraków.
Gnitecki J. (2001). Przemiany metodologii badań pedagogicznych. [W:] J. Krajewski, T. Lewowicki, J. Nikitorowicz (red.). Problemy współczesnej metodologii. Olecko.
Goriszowski W. (2006). Podstawy metodologiczne badań pedagogicznych. Warszawa.
Górniewicz J., Piotrowski P. (2014). Uniwersytet jako źródło wartości kultury. Warszawa-Olsztyn.
Hejnicka-Bezwińska T. (1989). W poszukiwaniu tożsamości pedagogiki. Świadomość teoretyczno-metodologiczna współczesnej pedagogiki polskiej. (Geneza i stan). Bydgoszcz.
Hejnicka-Bezwińska T. (2006). Pedagogika pozytywistyczna. [W:] Z. Kwieciński, B. Śliwerski (red.). Pedagogika. Podręcznik akademicki, t. 1. Warszawa.
Hejnicka-Bezwińska T. (2008). Pedagogika ogólna. Podręcznik akademicki. Warszawa.
Hejnicka-Bezwińska T. (2011). Podobieństwa i różnice w ujawnianiu i przezwyciężaniu kryzysów polskiej pedagogiki XX wieku. [W:] M. Nowak-Dziemianowicz, P. Rudnicki (red.). Pedagogika. Zakorzenienie i transgresja. Wrocław.
Hejnicka-Bezwińska T. (2016). Praktyka edukacyjna w warunkach zmiany kulturowej. (W poszukiwaniu logiki zmian). Warszawa.
Jaworska-Witkowska M. Kwieciński Z. (2011). Nurty pedagogii. Naukowe, dyskretne, odlotowe. Kraków.
Knyazheva I.A. (2012). Methodological culture as a socio-cultural phenomenon. „Journal Education and Pedagogical Science” No. 3, Vol. 152, https://goo.gl/5vIrli, dostęp: 5.03.2017.
Kowalewski J., Piasek W. (red.). (2010). Zwroty badawcze w humanistyce. Konteksty poznawcze, kulturowe i społeczno-instytucjonalne. Olsztyn.
Kozielecki J. (1986). Psychologiczna teoria samowiedzy. Warszawa.
Krajewski J., Lewowicki T., Nikitorowicz J. (red.). (2001). Problemy współczesnej metodologii. Olecko.
Kubinowski D., Nowak M. (2006). Metodologia pedagogiki zorientowanej humanistycznie. Kraków.
Kwiatkowska H. (1994). (red.). Ewolucja tożsamości pedagogiki. Warszawa.
Kwieciński Z. (1991). Nieobecne dyskursy. Toruń.
Kwieciński Z. (1994). Mimikra czy sternik. Dramat pedagogiki w sytuacji przesilenia formacyjnego. [W:] H. Kwiatkowska (red.). Ewolucja tożsamości pedagogiki. Warszawa.
Kwieciński Z. (2011a). Pedagogika po przejściach – aspekty pozytywne. [W:] M. Nowak-Dziemianowicz, P. Rudnicki (red.). Pedagogika. Zakorzenienie i transgresja. Wrocław.
Kwieciński Z. (2011b). Podwójne „przesunięcie paradygmatyczne” jako potrójne złudzenie. [W:] M. Jaworska-Witkowska, Z. Kwieciński (red.). Nurty pedagogii. Naukowe, dyskretne, odlotowe. Kraków.
Kwieciński Z., Śliwerski B. (red.). (2006). Pedagogika. Podręcznik akademicki, t. 1. Warszawa.
Kwieciński Z., Witkowski L. (1990). Ku pedagogii pogranicza. Toruń.
Lewowicki T. (2001). Szkic do dziejów metodologii pedagogiki (czyli o czym warto pamiętać czytając niniejszy zbiór opracowań). [W:] J. Krajewski, T. Lewowicki, J Nikitorowicz (red.). Problemy współczesnej metodologii. Olecko.
Lewowicki T. (2006). Szkic do dziejów metodologii pedagogiki. [W:] D. Kubinowski, M. Nowak (red.). Metodologia pedagogiki zorientowanej humanistycznie. Kraków.
Lyotard J.F. (1997). Kondycja ponowoczesna. Raport o stanie wiedzy. Warszawa.
Melosik Z. (1993). Epistemologia postmodernizmu. [W:] Z. Kwieciński (red.). Nieobecne dyskursy. Część III. Toruń.
Melosik Z. (2003). Edukacja, młodzież i kultura współczesna: kilka uwag o teorii i praktyce pedagogicznej. „Chowanna” 1, s. 19–37.
Milerski B. (2006). Pedagogika kultury. [W:] Z. Kwieciński, B. Śliwerski (red.). Pedagogika. Podręcznik akademicki, t. 1. Warszawa.
Milerski B., Śliwerski B. (red.). (2000). Pedagogika. Leksykon PWN. Warszawa.
Nowak-Dziemianowcz M., Rudnicki P. (red.). (2011). Pedagogika. Zakorzenienie i transgresja. Wrocław.
Ostrowicka H. (2015). Przemyśleć z Michelem Foucaultem edukacyjne dyskursy o młodzieży. Dyspozytyw i urządzanie. Kraków.
Palka S. (red.). (1998). Orientacje w metodologii badań pedagogicznych. Kraków.
Palka S. (red.). (2004). Pogranicza pedagogiki i nauk pomocniczych. Kraków.
Palka S. (2010a). Badania z pogranicza pedagogiki i innych nauk. [W:] S. Palka (red.). Podstawy metodologii badań w pedagogice. Gdańsk.
Palka S. (2010b). Wiedza w pedagogice i wiedza pedagogiczna. [W:] J. Piekarski, D. Urbaniak-Zając, K.J. Szmidt (red.). Metodologiczne problemy tworzenia wiedzy w pedagogice. Oblicza akademickiej praktyki. Kraków.
Palka S. (2011). Teoretyczność i praktyczność wiedzy pedagogicznej. [W:] T. Hejnicka-Bezwińska (red.). Pedagogika ogólna. Dyskursy o stanie naukowym i dydaktycznym. Bydgoszcz.
Petrusek M., Miltová A., Vodáková A. (1994). Sociologickè skoly, smèry, paradigmata. „Sociologickŷ ùstav” AV ČR, Praha, s. 16.
Piekarski J. (2013). Badawcza praktyka i jakość wiedzy – wybrane uwarunkowania. [W:] T. Bauman (red.). Praktyka badań pedagogicznych. Kraków.
Piekarski J., Urbaniak-Zając D., Szmidt K.J. (red.). (2010). Metodologiczne problemy tworzenia wiedzy w pedagogice. Oblicza akademickiej praktyki. Kraków.
Piłat M. (2013). Samowiedza. [W:] R. Ziemińska (red.). Przewodnik po epistemologii. Kraków.
Radziewicz-Winnicki A. (2011). Świadomość społeczna a stan współczesnej rodzimej pedagogiki. (Kilka zindywidualizowanych refleksji z perspektywy pedagogiki społecznej). [W:] M. Nowak-Dziemianowicz, P. Rudnicki (red.). Pedagogika. Zakorzenienie i transgresja. Wrocław.
Rubacha K. (2008a). (red.). Konceptualizacje przedmiotu badań pedagogiki. Kraków.
Rubacha K. (2008b). Metodologia badań nad edukacją. Warszawa.
Rubacha K. (2013). Metodologiczna analiza praktyki badań pedagogicznych. [W:] T. Bauman (red.). Praktyka badań pedagogicznych. Kraków.
Rutkowiak J. (1994). Wielość języków pedagogiki a problem jej tożsamości. [W:] H. Kwiatkowska (red.). Ewolucja tożsamości pedagogiki. Warszawa.
Rutkowiak J. (1995a). Odmiany myślenia o edukacji. Kraków.
Rutkowiak J. (1995b). Pulsujące kategorie jako wyznacznik mapy odmian myślenia o edukacji. [W:] J. Rutkowiak (red.). Odmiany myślenia o edukacji. Kraków.
Schulz R. (1994). Refleksje o tożsamości pedagogiki. [W:] H. Kwiatkowska (red.). Ewolucja tożsamości pedagogiki. Warszawa.
Sikora M. (2013). Świadomość naukowa. [W:] K. Sztalt, M. Zemło (red.). Formy świadomości społecznej. Lublin.
Sztalt K., Zemło M. (2013). Formy świadomości społecznej. Lublin.
Sztompka P. (2006). Socjologia. Analiza społeczeństwa. Kraków.
Szymański M.S. (2016). Myślenie i działanie pedagogiczne w Drugiej Rzeczypospolitej. Esej polityczno-oświatowy. Warszawa.
Śliwerski B. (2009). Współczesna myśl pedagogiczna. Znaczenia, klasyfikacje, badania. Kraków.
Wołoszyn S. (2006). Oświata i wychowanie w XX wieku. [W:] Z. Kwieciński, B. Śliwerski (red.). Pedagogika. Podręcznik akademicki, t. 1. Warszawa.
Ziemińska R. (red.). (2013). Przewodnik po epistemologii. Kraków.
Licencja
Prawa autorskie (c) 2019 Justyna Spychalska-Stasiak
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.