Nr 24 (33) (2023)
Opis numeru

Teksty niniejszego tomu koncentrują się na problematyce toposów muzycznych i ich teorii [topic theory], w muzykologii światowej przeżywającej aktualnie rozkwit, a w Polsce prezentowanej po raz pierwszy jako przedmiot zbiorczej publikacji. Ten żywo rezonujący w środowisku temat pozwolił na zgromadzenie autorów ze świata i z Polski reprezentujących różne ośrodki i z różnym doświadczeniem – w tym badaczy uznanych, mających w swym dorobku kanoniczne prace związane z teorią toposów. Numer zawiera zarówno przeglądy klasycznych ujęć tej teorii, jak i jej nowe konceptualizacje, a w szczególności nowe ujęcia analityczne muzyki – w dużej mierze XX i XXI wieku - w perspektywie topicznej. Stanowi jej rekonesans, choć nie jest ujęciem całościowym. Nie mógłby być; jak pisze Kofi Agawu „Uniwersum Toposów jest otwarte, ponieważ w miarę odkrywania kolejnych toposów nieustannie się rozszerza; (…) może osiągnąć swój kres dopiero w ostatnim dniu badań naukowych”[1]. Ów „rozszerzający się wszechświat”[2] dotyczy nie tylko samych toposów, ale także wciąż nowych konceptualizacji, rozwijających i  dywersyfikujących ich teorię. Tom, wpisując się w tę ekspansję, pokazuje różnorodność ujęć. 

[1] K. Agawu, Playing with Signs: A Semiotic Interpretation of Classic Music. Princeton 1991, s. 128, cyt. za Danuta Mirka, Wstęp do The Oxford Handbook of Topic Theory, tłum. Marcin Trzęsiok (w niniejszym tomie).

[2] Por. tytuł tekstu Krzysztofa Wyglądacza w niniejszym tomie.

Przekłady

Danuta Mirka; Marcin Trzęsiok (Tłumacz)
105-142
Wstęp do "The Oxford Handbook of Topic Theory"
https://doi.org/10.14746/rfn.2023.24.8
PDF
Hermann Danuser; Katarzyna Kwiecień-Długosz (Tłumacz)
143-157
Opozycja dur–moll w horyzoncie topiki muzycznej
https://doi.org/10.14746/rfn.2023.24.9
PDF