Abstrakt
Dyskusja oraz interpretowanie adaptacji filmowej w społeczno-kulturowym odniesieniu, które jest typowym dla semiotycznej, strukturalistycznej oraz estetycznej analizy tekstu, bywa problematyczne. Nawet kino jako sztuka poddaje się zwyczajowi dyskutowania o filmowym dorobku przypisywanym lub identyfikowanym z „autorem” i kinem autorskim. Mylącym może być przecenianie i nadmierna uwaga poświęcana „wierności” adaptacji filmowej, a trafniejsze może okazać się spojrzenie zarówno na adaptowany utwór literacki, jak i jego wersję ekranową jako na połączone teksty kultury konfrontujące się wzajemnie i biorące udział w określonym dyskursie. Artykuł Marka Hendrykowskiego podnosi te kwestie, a następnie bada je w oparciu o teoretyczną podstawę, w ramach której postrzega się adaptację jako formę komunikacji oraz koncentruje się ona językowych aspektach analizy intertekstualnej adaptacji filmowej jako formy translacji kulturowej.Bibliografia
J. Kristeva, Séméiotikč. Recherches pour une sémanalyse, Edi¬tion du Seuil, Paris 1969, passim; M. Głowiński, O intertekstualności, „Pamiętnik Literacki” 1986, z. 4.
R. Nycz, Intertekstualność i jej zakresy: teksty, gatunki, światy, w: idem, Tekstowy świat. Poststrukturalizm i wiedza o literaturze, IBL PAN, Warszawa 1995, s. 59–82.
Kultura w stanie przekładu. Translatologia – komparatystyka – transkulturowość, red. W. Bolecki i E. Kraskowska, IBL PAN, Warszawa 2012, s. 7.
A. Helman, Fantazmat dziecka: pięć adaptacji „Listu do nieznajomej” Stefana Zweiga, w: Przestrzenie intermedialności. Adaptacje filmowe literatury niemieckojęzycznej, red. K. Kupczyńska i M. Saryusz-Wolska, Oficyna Wydawnicza Atut, Wrocław 2012.
W.J. Ong, Interfaces of the Word, Cornell University Press, Ithaca 1971.
R. Ingarden, Kilka uwag o sztuce filmowej, w: idem, Studia z estetyki, t. 2, PWN, Warszawa 1966, s. 315.
Licencja
Copyright
© 2013 Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
OPEN ACCESS