Anna Beata Bohdziewicz – urodzona w Łodzi. Z wykształcenia etnograf. W latach 1974–1980 pracowała w filmie jako asystent i drugi reżyser (m.in. z W. Borowczykiem, K. Kieślowskim, P. Szulkinem, K. Zanussim, A. Trzosem-Rastawieckim). W 1980 roku porzuca film na rzecz fotografii. Dokumentuje początki przemian politycznych w Polsce i narodziny „Solidarności”. W stanie wojennym związana z niezależnym ruchem kulturalnym, współpracuje też z podziemną prasą solidarnościową. Od końca 1982 roku wszystkie zdjęcia z życia codziennego w Polsce włącza do zbioru Fotodziennik czyli piosenka o końcu świata. Zdjęcia opatrzone krótkimi odręcznymi podpisami – subiektywny zapis, klatki pamięci – a jednocześnie ostry komentarz polskiej rzeczywistości. Zapis ten powstaje nadal. Bohdziewicz jest też autorką innych dużych projektów, których realizacja trwa od wielu lat. Kapliczki Warszawskie, Kosmos, Antypocztówki, Piękni i Szczęśliwi, Prywatna telewizja. Anna Bohdziewicz była też komisarzem wielu wystaw fotograficznych (m.in. „Fotografie Gazety Wyborczej”, „Pod ręką boską” Marka Rostworowskiego, „Warszawa 1943–1944. Fotograf nieznany”). Razem z Mariuszem Hermanowiczem stworzyła wystawę „Ofiary stanu wojennego”. Jest także autorką licznych recenzji i tekstów o fotografii oraz wywiadów z fotografami, m.in. z Zofią Rydet, Edwardem Hartwigiem, Annie Leibowitz. Ma na swoim koncie szereg wystaw krajowych i zagranicznych, zarówno w Europie, jak i w Ameryce. Fotodziennik pokazywany był w ponad 60 krajach świata. Wydała Kapliczki warszawskie (razem z M. Stopą), Warszawa 2008; 1981. Lekki powiew wolności, Warszawa 2014; Wszystko od nowa. 1989, Fotodziennik, Warszawa 2014.
