Historia „Woman, Life, Freedom!”

Abstrakt

Od dziecka interesowałam się malarstwem i grafiką... nawet kiedy jeszcze nie wiedziałam, czym dokładnie ta „grafika” jest. Wiedziałam tylko, kiedy przeglądałam moje książki obrazkowe, że chciałam być osobą, która je tworzyła... wyobrażałam ją sobie podczas rysowania. Kiedy dorosłam, myśl o tym, że mogę studiować sztukę, bardzo mnie ekscytowała. Pamiętam, że nie mogłam w to uwierzyć. To było dla mnie niezwykle ważne. W 2013 roku rozpoczęłam naukę na Akademii Sztuk Pięknych i przez trzy lata studiowałam malarstwo. Ostatecznie trafiłam na Wydział Sztuki Lalkarskiej, co okazało się wspaniałym doświadczeniem. Byłam kompletnie zakochana zarówno w lalkach, jak i w obrazach, ale czegoś mi brakowało. Nie byłam w pełni usatysfakcjonowana jedynie tymi dwiema dziedzinami. Zaczęłam uczyć się, jak tworzyć ilustracje na urządzeniach cyfrowych, i od razu wciągnął mnie ten proces. Wszystkiego nauczyłam się sama w moim małym pokoju, ale nigdy mi się to nie znudziło. Odkryłam, że to jest właśnie to, co sprawia mi największą radość! Sądzę, że ilustracja jest swego rodzaju językiem tworzonym przez artystę i każdy może ten język zrozumieć. I to by było na tyle. To jest moja historia... Moje grafiki skupiają się na kobietach, zwłaszcza na kobietach w Iranie. Ilustrują seksizm oraz patriarchalny i brutalny rząd. Po śmierci Mahsy Amini zaczęłam poruszać w swojej sztuce ten temat. I nie ja sama – wielu irańskich ilustratorów zaczęło tworzyć prace związane ze śmiercią kobiety i ruchem „Woman, Life, Freedom”. Ja również postanowiłam to robić, wykorzystując w swojej estetyce symboliczne i ikoniczne elementy, takie jak ptaki czy kwiaty. Przede wszystkim jednak łączę dziewczyny i chłopców, współistniejących jako kolektyw, jako zespół. Myślę, że sztuka wywiera największe wrażenie, kiedy pokazujesz, jak wyglądałby twój wymarzony świat. Nie chcę portretować brutalnej rzeczywistości, w której się urodziłam. Za bardziej wartościowe uważam rysowanie młodych ludzi, którzy z czystymi, pełnymi nadziei sercami próbują sprzeciwić się tej brutalności. Rysuję dla tych, którzy pragną żyć w wolnym Iranie. Mam nadzieję, że moje prace spodobają się czytelnikom „Images”.