Abstrakt
Celem rozważań jest sformułowanie oceny prawnego pojęcia suplementu diety obowiązującego w prawie Unii Europejskiej. Z tego względu przedmiotem analizy jest to pojęcie, a także pojęcie suplementu diety w prawie Stanów Zjednoczonych, Chińskiej Republiki Ludowej oraz Australii. Każde z tych państw prezentuje bowiem model odmienny w mniejszym lub większym zakresie od modelu europejskiego. W podsumowaniu autorka stwierdza m.in., że podstawowym problemem wyodrębnienia i zdefiniowania suplementów diety w Unii Europejskiej jest brak solidnej podbudowy naukowej określającej ich wpływ na ludzki organizm oraz niejednoznaczność wyników badań klinicznych dotyczących ich zastosowania, opartych często na zwykłych spekulacjach. Dlatego zasadny jest postulat zweryfikowania niejasnych fragmentów unijnej definicji suplementu diety, a także uściślenie regulacji dotyczącej jego składu.
Bibliografia
Australian Certified Supplements Standard (2015), https://www.ipaustralia.gov.au/sites/default/files/certification_rules/1836294_170614_initial_rules.pdf [dostęp: 27.09.2022].
Australian Government Department of Health (2018), Australian regulatory guidelines for complementary medicines, https://www.tga.gov.au/sites/default/files/australian-regulatory-guidelines-complementary-medicines-argcm.pdf (dostęp: 27.09.2022).
Australian Government Department of Health, Therapeutic Goods Administration (2016), Medicines and Medical Devices Regulation Review, https://www.tga.gov.au/news/news/australian-government-response-review-medicines-and-medical-devices-regulation [dostęp: 26.09.2022].
Australian Government Department of Health, Therapeutics Goods Administration (2020), Australian Register of Therapeutic Goods, https://www.tga.gov.au/resources/artg (dostęp: 10.10.2022).
Australian Government Department of Health, Therapeutic Goods Administration (2020), How therapeutic goods are regulated in Australia?, https://www.tga.gov.au/how-therapeutic-goods-are-regulated-australia [dostęp: 28.09.2022].
Australian Government Department of Health, Therapeutic Goods Administration (2020), Listed Complementary Medicines, https://www.tga.gov.au/how-we-regulate/supply-therapeutic-good-0/supply-non-prescription-medicine/listed-complementary-medicines [dostęp: 10.10.2022].
Bremmers H., He C., Chinese Approach To Regulating Health Foods, https://edepot.wur.nl/310333 [dostęp: 25.09.2022].
Dwyer J.T., Coates P.M., Smith M.J. (2018), Dietary Supplements: Regulatory Challenges and Research Resources, „Nutrients” nr 10(41).
Hagenmeyer M. (2006), Mad about the Food Supplements, „European Food and Feed Law Review” nr 1.
Jak uregulować rynek suplementów diety i zwiększyć bezpieczeństwo konsumentów?, 2017, http://chpl.com.pl/jak-uregulowac-rynek-suplementow-diety-i-zwiekszyc-bezpieczenstwo-konsumentow,2441,artykul.html [dostęp: 11.09.2022].
Kondrat M. (red.) (2012), Prawo suplementów diety, Warszawa.
Korzycka M., Wojciechowski P. (2017), System prawa żywnościowego, Warszawa.
Leśkiewicz K. (2011), Zakaz wprowadzania w błąd konsumenta w prezentacji suplementów diety (aspekty prawne), „Przegląd Prawa Rolnego” nr 1.
Leśkiewicz K. (2015), Wokół prawnego pojęcia żywności, „Przegląd Prawa Rolnego” nr 1.
McEwen J. (2004), What does TGA approval of medicines mean?, „Australian Prescriber” t. 27, nr 6.
McNamara S.H., Wes Siegner A. Jr (2002), FDA Has Substantial and Sufficient Authority to Regulate Dietary Supplements, „Food and Drug Law Journal” t. 57, nr 1.
National Research Council (2005), Dietary Supplements: A Framework for Evaluating Safety, Washington D.C.
New Dietary Ingredients (NDI) Notification Process, U.S. Food & Drug Admin, https://www.fda.gov/food/dietary-supplements/new-dietary-ingredients-ndi-notification-process [dostęp: 24.09.2022].
Nowak R.E. (2010), DSHEA’s Failure: Why a Proactive Approach do Dietary Supplement Regulation in Needed to Effectively Protect Consumers, „University of Illinois Law Review” nr 1048.
Olszewski W.L., Suplementy – produkty z pogranicza, http://www.kierunekspozywczy.pl/artykul, 3053,suplementy-8211-produkty-z-pogranicza.html [dostęp: 15.09.2022].
Ozimek I., Przeździecka-Czyżewska N. (2015), Reklama suplementów diety, w: M. Królikowska-Olczak, B. Pachuca-Smulska (red.), Ochrona prawna konsumenta na rynku mediów elektronicznych, Warszawa.
Ożóg M. (2010), System handlu produktem leczniczym i produktami pokrewnymi. Problematyka prawna, Warszawa.
Shekelle P.G. i in. (2003), Efficacy and Safety of Ephedra and Ephedrine for Weight Loss and Athletic Performance: A Meta-Analysis, „JAMA” nr 289 (12).
Szymecka-Wesołowska A. (red.) (2013), Bezpieczeństwo żywności i żywienia. Komentarz, Warszawa.
Taczanowski M. (2017), Prawo żywnościowe, Warszawa.
Thakkar S., Anklam E., Xu A. i in. (2020), Regulatory landscape of dietary supplements and herbal medicines from a global perspective, „Regulatory Toxicology Pharmacology” nr 114.
Wojciechowski P. (2010), Introduction of a food supplement into the Polish market, „Rivista di diritto alimentare” nr 1.
World Health Organization (2005), Programme on Traditional Medicine. National policy on traditional medicine and regulation of herbal medicines: report of a WHO global survey, https://apps.who.int/iris/handle/10665/43229 [dostęp: 24.09.2022].
Zayets V. (2019), Comparing Dietary Supplement Regulations in the U.S. and Abroad, „Food and Drug Law Journal” t. 74, nr 4.
Zboralska M. (2011), Swobodny przepływ żywności w postaci suplementów diety w świetle orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, „Przegląd Prawa Rolnego” nr 2.
Licencja
Prawa autorskie (c) 2022 Monika Łata
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Na tych samych warunkach 4.0 Miedzynarodowe.