Słowa kluczowe
system jakości produktów rolnych
ochrona tradycyjnych metod produkcji
produkty tradycyjne
Jak cytować
Abstrakt
Celem rozważań jest określenie charakteru prawnego i zakresu ochrony gwarantowanych tradycyjnych specjalności (GTS), a na tym tle próba sformułowania oceny, czy system GTS spełnia wyznaczony mu cel w zakresie wspierania producentów we wprowadzaniu ich produktów na rynek, ochrony tradycyjnych metod produkcji oraz informowania konsumentów o cechach tych produktów stanowiących wartość dodaną. Rozważania wykazały, że brak wyłącznego prawa do używania zarejestrowanej nazwy przez producentów produktów tradycyjnych z określonego obszaru geograficznego powoduje, że system GTS nie zapewnia im przewagi konkurencyjnej, a tym samym nie spełnia swojego celu w zakresie wspierania producentów we wprowadzaniu ich produktów na rynek. Przesądza to też o trudnościach w ochronie tradycyjnych metod produkcji w całej UE. Z kolei dzięki zastrzeżeniu zarejestrowanej nazwy oraz obowiązkowi kontroli urzędowych stosowania nazwy system GTS jest wiarygodny i dostarcza konsumentom rzetelnych (ale nie do końca jasnych) informacji na temat wartości dodanej tradycyjnego produktu.
Bibliografia
Borghi P. (2015), Sovrapposizioni fra ordinamenti e “fantasia” del legislatore in tema di segni di qualità dei prodotti alimentari: entropia e storytelling, „Rivista di Diritto Alimentare” nr 4.
Brańczyk I. (2011), Ochrona oznaczeń geograficznych, „Studia Prawa Prywatnego”, nr 2.
Budzinowski R. (2007) , Il mercato agricolo di qualità, w: M. D’Addezio, A. Germanò (red.), La regolazione e la promozione del mercato alimentare nell’Unione Europea. Esperienze giuridiche comunitarie e nazionali. Atti del Convegno. Udine, 24–25 novembre 2006, Milano.
Całka E., Nowińska E., Skubisz R. (2017), Geograficzne oznaczenia pochodzenia, w: R. Skubisz (red.), Prawo własności przemysłowej. System Prawa Prywatnego, t. 14C, Warszawa.
Canfora I. (2011), Le „specialità tradizionali garantite”, w: L. Costato, A. Germanò, E. Rook Basile (red.), Trattato di diritto agrario, Milano.
Capelli F. (2014), Il Regolamento (UE) n. 1151/2012 sui regimi di qualità dei prodotti agro-alimentari: luci ed ombre,„Rivista di Diritto Alimentare” nr 1.
Costato L. (2006), DOP, IGP e STG nei regolamenti del 2006, adottati anche in relazione ai negoziati WTO, „Rivista di Diritto Agrario” nr 1.
Costato L., Russo L. (2015), Corso di diritto agrario italiano e dell’Unione Europea, Milano.
Gencarelli F. (2009), Sistemi di controllo e sistemi di qualità, „Rivista di Diritto Alimentare” nr 1.
Germanò A. (2010), Manuale di diritto agrario, Torino.
Germanò A., Ragionieri M.P., Rook Basile E. (2019), Diritto agroalimentare. Le regole del mercato degli alimenti e dell’informazione alimentare, Torino.
Kapała A. (2017), Prawne determinanty polityki jakości produktów rolnych i środków spożywczych, „Studia Iuridica Lublinensia” nr 1.
Korzycka M. (2017), Żywność regionalna i tradycyjna, w: M. Korzycka, P. Wojciechowski, System prawa żywnościowego, Warszawa.
Leśkiewicz K. (2013), Systemy jakości produktów rolnych i środków spożywczych w świetle nowej regulacji prawnej, „Przegląd Prawa Rolnego” nr 1.
Masini S. (2006), Sulle funzioni delle specialità tradizionali garantite: una nomenclatura tra tradizione e delocalizzazione, „Diritto e Giurisprudenza Agraria, Alimentare e dell’Ambiente” nr 9.
Rook Basile E. (2003), Attestazioni di specificità e prodotti tipici, w: L. Costato (red.), Trattato breve di diritto agrario italiano e comunitario, Padova.
Strambi G. (2010), I prodotti tradizionali e la politica di qualità dell’Unione europea, „Rivista di Diritto Alimentare” nr 1.
Trapè I. (2021), Specialità tradizionali garantite (STG), w: P. Borghi, I. Canfora, A. Di Lauro, L. Russo (red.), Trattato di diritto aliementare italiano e dell’Unione Europea, Milano.
Licencja
Prawa autorskie (c) 2023 Anna Kapała
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe.
Zgodnie z polityką wdrożenia licencji CC na UAM w Poznaniu oraz warunkami określonymi w licencji do utworów z zobowiązaniem do udzielania sublicencji CC.
