Przestępstwa przeciwko religii i Kościołowi w prawie miast polskich od XVI do XVIII w.

Abstrakt

W przedoświeceniowej Europie przestępstwa przeciwko religii zaliczano zazwyczaj do najpoważniejszych zbrodni; w opartych na Dekalogu systematykach one właśnie otwierały katalog czynów zabronionych. Przestępstwa religijne niejednokrotnie przykuwały również uwagę historyków zajmujących się dziejami prawa przedrozbiorowej Polski. Zagadnienie to interesowało jednak przede wszystkim badaczy dawnego prawa wiejskiego; w tym wypadku czynom godzącym w religię, jej zakazy i nakazy poświęcano nie tylko fragmenty opracowań o charakterze syntetycznym, ale i osobne artykuły. Tak szczegółowych badań nie prowadzono natomiast nad prawem miejskim. Podstawowym opracowaniem pozostaje w tym wypadku jeden z rozdziałów pracy Witolda Maisla dotyczącej poznańskiego prawa karnego. Jeśli wziąć pod uwagę, że książka ta objęła jedynie okres do końca XVI w., to zbadanie dalszej praktyki miejskiej wydaje się wskazane.