Fiurstentags — Erinnerungen. Z praktyki śląskiego sejmowania w XVIII w.

Abstrakt

Monarchia habsburska w czasach po pokoju westfalskim i aż głęboko w drugą połowę wieku XVIII była państwem dosyć dziwnym, w każdym razie jeśli spojrzeć na nią pod kątem ustrojowo-prawnym. Sposób rządzenia nią zmierzał wyraźnie ku systemowi rządów absolutnych, był scentralizowany i zbiurokratyzowany; współistniał jednak z urządzeniami będącymi jego jaskrawym przeciwieństwem, a mianowicie z systemem zgromadzeń stanowych decydujących o podatkach. Taki wewnętrznie sprzeczny ustrojowy konglomerat mógł funkcjonować tylko wówczas, gdy jeden z jego przeciwstawnych elementów był faktycznie, choć nie formalnie, pozbawiony roli, która odzwierciedlałaby rzeczywisty udział w sprawowaniu władzy. Właśnie takim ustrojowym czynnikiem — w monarchii habsburskiej tamtego czasu zepchniętym w cień choć formalnie istniejącym i funkcjonującym — były zgromadzenia stanowe, wśród nich zaś system stanowych zgromadzeń Śląska.