Słowa kluczowe
mediacja
interkulturowa kompetencja negocjacyjna
Jak cytować
Abstrakt
Nowadays young people need not only specific knowledge, but also a wide array of skills, including language skills, enabling them to better adjust to intercultural realities. One such skill is negotiation, coupled with the selection of an appropriate type of discourse. The aim of the present paper is to analyze the features, forms and styles of educational discourse that support the growth of intercultural negotiation competence in foreign language classes. Particular attention will be given to the structure of the content of discourse: intercultural communication and negotiation. The author seeks to answer the question whether students should aim at using multi-discursive competence in order to effectively talk to or negotiate with representatives of other cultures. The analysis of specialized discourse allows her to find out whether or not teaching business language in foreign language classes is a sine qua non condition for mastering intercultural negotiation competence. The paper also aims to determine in a precise manner the competences of a student as an intercultural negotiator and mediator. Therefore, it presents general principles and examples of communication (discourse) practices that may contribute to the development of intercultural negotiation and mediation competence under classroom conditions. The last section contains an overview of selected handbooks for learning Spanish from the perspective of developing intercultural negotiation competence, with a focus on the presence of elements that can be used for this purpose.
Bibliografia
Arânzazu Cabrerizo Ruiz, M., Gómez Sacristan, M. L. i Ruiz Martinez, A. M. 2009. Suena. Ubro delAlumno 2.B1. Madrid: Anaya. Błaut, R. 2000. Skuteczne negocjacje. Warszawa: CIM.
Barro, A., Jordan, S. i Roberts, C. 1998. „Cultural practice in everyday life: The language learner as ethnographer", [w:] Byram, M. i Fleming, M. (red.). Language learning ininterculturalperspective, Cambridge: Cambridge University Press. 225-241.
Blum Kulka, S. 2001. „Pragmatyka dyskursu", [w:] Van Dijk, T. A. (red.). Dyskurs jak struktura i proces. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN. 214-239.
Bobrowice, M. 2004. Mediacje gospodarcze — jak mediowaći przekonywać. Warszawa: C. H. Beck.
Cerrolaza Aragon, M., Cerrolaza Gili, O. i Llovet Barquero, B. 2010. Pasaporte. Nivel3. B1. Edelsa. Grupo Didascalia, S.A.
Chruszczewski, P. 2001. „Wielodyskursywność warunkiem kompetencji wielokulturowej", [w:] Siek-Piskozub, T. (red.). European year of languages 2001'. Poznań: UAM. 93-103.
Cabré M. T. 2004. „Lenguajes espcializados o lenguajes para propositus especificos?". [w:] Van Hooft, A. (red.). Textos y discursos de espeâalidad: El espanol de los negocios. Kevista Foro Hipanico 26. 19-34.
Corpas, J., Garmendia, A. i Soriano, C. 2006. Aula Internacional 3. Curso de espańol B1. Barcelona: Difusión.
Costa Garcia, M., Galeote Munoz, M., Seruga Gómez, M. 2004. Negociar para convencer. Metodo, creatimdady persausión en los negocios. Madrid: McGraw-Hill.
Council of Europe. 2003. Europejski system opisu kształcenia językowego: uczenie się, nauczanie, ocenianie. Warszawa: CODN.
Dolata-Zaród, A. 2005. „O nauczaniu francuskiego języka specjalistycznego", [w:] Mackiewicz, M. (red.). Dydaktyka języków obcych a kompetencja kulturowa i komunikacja inter kulturowa. Poznań: Wydawnictwo WSB. 163-167.
Duszak, A. i Fairclough, N. 2008. „Krytyczna analiza dyskursu — nowy obszar badawczy dla lingwistyki". [w:] Duszak, A. i Fairclough, N. (red.). Krytyczna analiza dyskursu. Interdyscyplinarne podejście do komunikacji społecznej. Kraków: Universitas. 7-29.
Fisher, R., Ury, W. i Patton, B. 2004. Dochodźcie do TAK, Negocjowanie bez poddawania się. Warszawa: PWE.
Hogan, K. 1996. Psychologia perswazji. Warszawa: Jacek Santor s ki & CO.
Inman, M. 1978. „Lexical analysis of scientific and technical prose", [w:] Trible, M., Trimble, L. i Drobnic, K. (red.). English for Specific Purposes: Science and technology. Corvalis: Oregon State University Press. 242-256.
Kurcz, I. 2005. Psychologia języka i komunikacji. Warszawa: Scholar.
Kramsch, C. 1998. Eanguage and culture. New York: Oxford University Press.
Kawka, M. 1999. Dyskurs szkolny. Zagadnienia języka, Kraków: WSP.
Mamet, P. 2004. Język negocjacji handlowych. Katowice — Warszawa: Wydawnictwo Naukowe „Śląsk".
Martin Riojo, L., Gómez Esteban, C. 2008. „Płeć władzy kobiecy styl komunikacji i zarządzania w hiszpańskich miejscach pracy", [w:] Duszak, A. i Fairclough, N. (red.). Krytyczna analiza dyskursu. Interdyscyplinarne podejście do komunikacji społecznej. Kraków: Universitas. 429-457.
Mulholland, J. 1991. The language of negotiations. London: Routledge.
Murdoch, A. 1999. Współpraca z cudzoziemcami w firmie. Warszawa: Poltext.
Murray Bosrock, M. 2001. Ameryka Południowa. Przewodnik dla podróżujących w interesach i nie tylko. Warszawa: Wig-Press.
Nęcki, Z. 2000. Negocjacje w biznesie. Kraków: Antykwa.
Oppermann, K. i Weber, E. 2000. Język kobiet, język mężczyzn. Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne.
Pawlak, M. 2010. „Uczenie się, nauczanie i testowanie sprawności mówienia -zarys problematyki", [w:] Pawlak, M. i Waniek-Klimczak, E. (red.). Mówienie w języku obcym — sukcesy i poranki uczenia się i nauczania. Poznań - Kalisz - Konin: UAM i PWSZ w Koninie. 5-20.
Pfeiffer, W. 2001. Nauka języków obcych. Od praktyki do praktyki. Poznań: Wagros.
Pieńkos, J. 2003. Podstawy przekładoznawstwa. Od' teorii do praktyki. Kraków: Zakamycze.
Piotrowska, D. 2005. „Tekst autentyczny jako źródło informacji kulturowej w dydaktyce języka fachowego", [w:] Mackiewicz, M. (red.). Dydaktyka języków obcych a kompetencja kulturowa i komunikacja interkulturowa. Poznań: Wydawnictwo WSB. 169-174.
Podstawa Programowa z komentarzami. Języki obce. 2009. Warszawa: MEN.
Spychała, M. 2004. „La problematica de la competencia intercultural basada en algunos manuales de la enseńanza de lengua espańola como lengua extranjera". Niepublikowana rozprawa doktorska. Poznań: UAM.
Spychała, M. 2007. „Model oceny materiałów nauczania na przykładzie podręczników do nauczania języka hiszpańskiego", [w:] Jodłowiec, M. i Niżegorodcew, A. (red.). Dydaktyka języków obcych na początku XXI wieku. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego. 267-275.
Spychała, M. 2008. „Negocjowanie znaczeń językowych i kulturowych w języku hiszpańskim", [w:] Florczak, J. i Gajos, M. (red.). Językoznawstwo a dydaktyka języków obcych. Teoria i praktyka. Warszawa: Mazowieckie Samorządowe Centrum Doskonalenia Nauczycieli. 137-144.
Spychała, M. 2010. „Interkulturowa kompetencja negocjacyjna a rozwój sprawności komunikacyjnych na lekcji języka obcego", [w:] Pawlak, M. i Waniek-Klimczak, E. (red.). Mówienie w języku obcym — sukcesy i poranki uczenia się i nauczania. Poznań — Kalisz - Konin: UAM i PWSZ w Koninie. 357-366.
Sandig, B. i Selting, M. 2001. „Style dyskursu", [w:] Van Dijk, T. A. (red.). Dyskurs jak struktura i proces. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN. 131-152.
Señor Montero, A. 2002. "Negociaciones interculturales en español: de la teoría a la práctica", [w:] Pérez Gutiérrez, M. y Coloma Maestre, J. (rojo). Actas del XIII Congreso Internacional de ASEUi, El epańol, lengua del mestizaje y la interculturalidad, Madrid.939-945.
Tokarz, M. 2006. Argumentacja. Perswazja. Manipulacja. Gdańsk: GWP.
Tannen, D. 1986 [2002]. To nie tak. Jak styl konwersacyjny kształtuje relacje z innymi. Poznań: Zysk i S-ka.
Tannen, D. 1990 [1999]. Ty nic nie rozumiesz. Poznań: Zysk i S-ka.
Van Dijk, T. A. 2001. „Badania nad dyskursem", [w:] Van Dijk, T. A. (red.). Dyskurs jak struktura i proces. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN. 9-44.
Wodak, R. 2011. „Badania nad dyskursem — ważne pojęcia i terminy", [w:] Wodak, R. i Krzyżanowski, M. (red.). Jakościowa analiza dyskursu w naukach społecznych. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Łośgraf. 11-48.
Licencja
Prawa autorskie (c) 1970 Małgorzata Spychała
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
Przedstawiany utwór (artykuł) upubliczniany jest na podstawie umowy z autorem i na licencji Creative Commons Attribution-NoDerivatives 4.0 International (CC BY-ND 4.0).
Użytkownicy mają obowiązek podania wraz z rozpowszechnionym utworem, informacji o autorstwie, tytule, źródle (odnośniki do oryginalnego utworu, DOI) oraz samej licencji;
- bez tworzenia utworów zależnych,
- utwór musi być zachowany w oryginalnej postaci.
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu zachowuje prawo do czasopisma jako całości (układ, forma graficzna, tytuł, projekt okładki, logo itp.).